Σταματήστε τους κλέφτες ποδηλάτων!

Tweet

Παρατηρείται ότι υπάρχουν πολλές παραλλαγές στον τρόπο λειτουργίας των κλεφτών. Μερικοί βάζουν στόχο υπόστεγα, άλλοι κοινόχρηστους διαδρόμους και κάποιοι ποδήλατα που είναι κλειδωμένα στο δρόμο. Μερικοί είναι πιο «επαγγελματίες» και προσεκτικοί από τους άλλους, αλλά αυτό που είναι σαφές είναι το πόσο μακριά θα φτάσουν μερικοί για να κλέψουν ένα ποδήλατο.

Ας δούμε όμως τι συμβαίνει εκ των έσω…

Γιατί ποδήλατα και όχι κάτι άλλο;
Πάντα ήμουν άνετος με τα ποδήλατα μπορώ να τα διαλύω και να τα συναρμολογώ πανεύκολα. Μπορείς να τα πας και να τα κρύψεις σε μέρη που δεν πας ένα αυτοκίνητο, είναι εύκολο να τα μεταφέρεις. Το να τα κλέβω και να βγάζω λεφτά από αυτό μου προκαλεί συγκίνηση. Μπορεί να βγάλω πολλά λεφτά, μια εβδομάδα είχα βγάλει 7,500 λίρες. Τι έκανα με όλα αυτά τα λεφτά; Εξανεμίστηκαν σε ποτά, χόρτο, φαγητό…

Σε μια οποιαδήποτε μέρα, τί σε κάνει να λες «Πρέπει να βγω να κλέψω;»
Είναι αυτό που έκανα πάντα, αυτό που έκανα ως δουλειά. Έβγαινα για ώρες κάθε νύχτα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας έκοβα κίνηση και παρατηρούσα τα πιθανά σημεία αλλά οι κλεψιές γίνονταν τη νύχτα. Συχνά είχα παραγγελίες, ήξερα άπειρους ανθρώπους, ήμουν γνωστός ως «bike man» και με σύστηναν σε όσους ήθελαν ποδήλατο. Το υπόλοιπο πήγαινε μόνο του.

Τι σχεδιασμό έκανες προτού βγεις;
Συνήθως έπαιρνα τις παραγγελίες τα Σαββατοκύριακα κι έβγαινα κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Γνώριζα το πού ήθελα να «χτυπήσω» κι επέλεγα μια περιοχή για κάποιες μέρες, το Barnes για παράδειγμα το ξεπάστρευα αλλά μετά, ξέρεις, η αστυνομία οργανωνόταν καλύτερα κι έτσι εγώ άλλαζα περιοχή προτού συμβεί αυτό.

Είχες ποτέ συγκεκριμένες απαιτήσεις; Σου ζητούσαν να κλέψεις κάτι συγκεκριμένο;
Πάντα έκλεβα αξιοπρεπή ποδήλατα. Προτιμούσα να γυρίσω σπίτι «με άδεια χέρια» από το να κλέψω σαβούρες. Πουλούσα αρκετά σε ξένους, Πολωνούς για παράδειγμα, όλοι τους ήθελαν ποδήλατα κι έτσι πουλούσα πολλά σε εκείνους.

Έκανες ποτέ κάποια “αρπαχτή” επειδή είδες ένα ποδήλατο που σου άρεσε;
Όχι ακριβώς, πάντα ήθελα να είμαι προσεκτικός. Έβγαινα στο σκοτάδι, κρυβόμουν, δεν πήγαινα σε σημεία που καλύπτονταν από κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης. Ήξερα λίγο-πολύ πού βρίσκονταν όλες οι κάμερες. Μια φορά πιάστηκα από τις κάμερες ενός σχολείου, ήταν βλακεία μου και δεν ξανάκανα το ίδιο λάθος.

Πώς επέλεγες μια περιοχή, έναν δρόμο;
Βασικά διάλεγα υπόστεγα. Άφηνα ένα ποδήλατο έξω στον κήπο και κάποιες φορές οι άνθρωποι ήταν τόσο ανόητοι που άφηναν και το δικό τους εκεί. Κυρίως όπως έψαχνα για υπόστεγα και πηδούσα από τον έναν κήπο στον άλλο. Αν υπήρχε πίσω δρομάκι, το χρησιμοποιούσα γιατί δεν φαινόμουν κι επιπλέον, εκεί μπορούσα να τσουλήσω ή να καβαλήσω τα ποδήλατα.

Τι έκανε έναν στόχο «ελκυστικό»; Τι είδους ποδήλατο ψάχνεις;
Όσο καλύτερο είναι το ποδήλατο, τόσο περισσότερα θα πάρεις, οπότε αν μπορούσα να πάρω ένα πραγματικά ακριβό μοντέλο θα το έκλεβα κι έπαιρνα οτιδήποτε που μπορούσε να πουληθεί μετά. Έκλεβα πολλά.

Τι σε σταματούσε; Υπήρχε κάτι που σε έκανε να αλλάξεις τα σχέδιά σου;
Βλέποντας την αστυνομία να μένει και να γυρνάει στην περιοχή και όχι να είναι απλά «περαστική». Επίσης, οι καρακάξες… Αν έβλεπα μία, συνέχιζα να κλέβω, αν όμως έβλεπα δύο, πήγαινα σπίτι. Αστεία προκατάληψη.
Αλλιώς, πήγαινα για πολλά, έμπαινα σχεδόν σε οποιοδήποτε υπόστεγο ή γκαράζ αρκεί να είχα κατσαβίδι και κόφτη. Το μόνο που με σταματούσε ήταν ο συναγερμός. Αν ξεκινούσε να χτυπάει, πηδούσα τον φράχτη κι έτρεχα όσο πιο μακριά μπορούσα προτού εμφανιστεί η αστυνομία.
Τα σκυλιά δεν ήταν πρόβλημα. Δεν τα φοβάμαι, περισσότερο με φοβούνταν εκείνα. Χαμήλωνα στο ύψος τους, έπαιζα μαζί τους και ήταν μια χαρά. Θυμάμαι ένα που κλαψούριζε τόσο πολύ όταν σταμάτησα να παίζω μαζί του που αναγκάστηκα να φύγω.

Πάντα λειτουργούσες με τον ίδιο τρόπο;
Τα υπόστεγα ήταν το ατού μου και μπορούσα σχεδόν πάντα να μπω μέσα. Ξεβίδωνα τις βίδες, οπότε το καλύτερο που θα μπορούσες να κάνεις είναι να χρησιμοποιήσεις βίδες που μόνο βιδώνουν, δεν μπορούσα να τις βγάλω. Πραγματικά σπαστικό!

Μπορούσα να κόψω σχεδόν κάθε μπουλόνι και έψαχνα για ποιότητα. Ένα ακριβό λουκέτο ποιότητας σήμαινε κάτι ενδιαφέρον στο εσωτερικό, αλλά αν είναι να έχεις κλειδαριά, καλύτερα προτίμησε μια μεγάλη και καλή. Συνήθως τις κατάφερνα όλες, αλλά αν αποτύχαινα, ξάπλωνα ανάσκελα κι έσπρωχνα την οροφή με τα πόδια μου. Είναι απλά καρφωμένη, κι έπειτα την ξαναέβαζα πίσω στη θέση της.

Πώς το κάνεις;
Συχνά τα «ξαπλώνω» κάτω, τα κρύβω κάπου εκεί κοντά κι επιστρέφω το επόμενο πρωί. Κάποιες φορές τα έκρυβα και στον ίδιο κήπο. Αν είχα να μαζέψω αρκετά, θα επέστρεφα με ένα φίλο κι ένα αυτοκίνητο, αλλιώς τα καβαλούσα πίσω ή έπαιρνα τρένο.

Αν το ποδήλατο είχε καλή κλειδαριά πάνω του που δεν μπορούσα να βγάλω, το πήγαινα σπίτι και χρησιμοποιούσα εργαλείο. Οι κλειδαριές τύπου καλώδιο δεν αποτελούν πρόβλημα, μπορώ να τις κόψω όλες. Οι καλύτερες είναι οι D-locks αλλά οι περισσότεροι δεν τα κλειδώνουν καν μέσα στο γκαράζ τους. Γιατί κάποιοι δίνουν χιλιάδες σε ένα ποδήλατο και μετά αγοράζουν κλειδαριά της πλάκας, ποτέ δεν θα καταλάβω… Κάποιες κλειδαριές μπορείς να τις ανοίξεις ακόμη και με τα χέρια.

Τι έκανες όταν σε καταλάβαινε η αστυνομία ή ο ιδιοκτήτης, για παράδειγμα;
Κρυβόμουν, πήγαινα σε μια κρυψώνα, ένα θάμνο ή κάτι άλλο και έμενα εκεί ξαπλωμένος όσο πιο ακίνητος μπορούσα. Μπορούσα να ακούσω την καρδιά μου να χτυπάει, αλλά συνήθως δεν με έβρισκαν.

Πώς έφτανες στην περιοχή δράσης;
Ποδήλατο, περπάτημα, λεωφορείο τρένο, οτιδήποτε.

Πόσο γρήγορα ξεφορτωνόσουν τα κλοπιμαία; Τα έπαιρνες ποτέ σπίτι;
Κανόνας μου ήταν να μην περνάω ούτε την ίδια μέρα με το ποδήλατο. Κάποτε είχε μείνει ένα ποδήλατο σπίτι μου για λίγο καιρό, αλλά ήταν παραγγελία κι έτσι κάλεσα τους «πελάτες» το πρωί και τους είπα να έρθουν κοντά στο σπίτι, να πάρουν το ποδήλατο και να πληρώσουν. Ήμουν έξω όλη νύχτα, το λιγότερο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να με βρουν και να το παραλάβουν.

Πώς τα ξεφορτωνόσουν;
Τα πάντα γίνονταν στο σπίτι. Ποτέ δεν έβγαζα τα ποδήλατα εκτός για να κάνω τη συναλλαγή.

Μάθαινες τι συνέβαινε αφού τα έδινες;
Τα χρησιμοποιούσαν, κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Αλλά οι άνθρωποι –πρώην ιδιοκτήτες– είναι ανόητοι· ποτέ δεν καταγράφουν τις λεπτομέρειες του ποδηλάτου τους κάπου. Με έχουν σταματήσει πάνω σε κλεμμένα ποδήλατα αλλά δεν υπάρχει καταγραφή για αυτά, οπότε φεύγω χωρίς πρόβλημα.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή σου σε κάποιον που έχει ποδήλατο;
Να επενδύσει σε μια αξιοπρεπή κλειδαριά, μια D-lock ή κάτι που κοστίζει. Όσο πιο ακριβή, τόσο καλύτερη.

Κάντε το δύσκολο. Υπάρχει ένα μεταλλικό τρίγωνο ακριβώς πίσω από τη σέλα και είναι φτιαγμένο έτσι για να μπορείς να κλειδώνεις το ποδήλατό σου με ασφάλεια, αλλά οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν. Περάστε την κλειδαριά από εκεί και μέσα από τον οπίσθιο τροχό.

Αφαιρέστε τον εμπρόσθιο τροχό και κλειδώστε τον μαζί με τον οπίσθιο. Κάποιες φορές, οι άνθρωποι κλειδώνουν τον εμπρόσθιο τροχό. Οκ, παίρνω το υπόλοιπο ποδήλατο, αγοράζω έναν τροχό για μπροστά και είμαι μια χαρά. Επίσης, μην το κλειδώνετε κάτω από το τιμόνι. Με ένα αλενόκλειδο βγαίνει ο λαιμός του τιμονιού πανεύκολα!