Γ. Τσούτσιας: «Η μόνη Μακεδονία που υπήρξε είναι Ελληνική»
Γράφει ο επικεφαλής της Δράσης Γιάννης Τσούτσιας
Ένα ψήφισμα που κατατίθεται εκτός ημερησίας διάταξης στο δημοτικό συμβούλιο, είναι προφανές ότι δεν θα μπορούσε να έχει συζητηθεί στο πλαίσιο της Κίνησης. Όπως δήλωσα στο Δ.Σ., εάν επρόκειτο να προγραμματισθεί άμεσο νέο Δ.Σ., τότε το θέμα θα έπρεπε να αναβληθεί για να το συζητήσουν οι παρατάξεις. Διαφορετικά έκαστος και η συνείδησή του, όπως τελικά και έγινε.
Επί του ψηφίσματος που κατέθεσε η «Νέα Πνοή» για το ζήτημα των Σκοπίων διατύπωσα δυο σημεία – ενστάσεις: 1) Ότι αποσιωπάται η κρίσιμη και η κεντρική διεθνής πτυχή του θέματος, που ορίζεται από την εργολαβία που ανέθεσαν οι ΗΠΑ, για τους δικούς τους λόγους, στους πρόθυμους σήμερα πρωθυπουργούς των δυο κυβερνήσεων, και 2) Ότι το κυρίαρχο στη συγκυρία δεν είναι η ψήφιση μιας οποιαδήποτε «πλατφόρμας», αλλά ο συντονισμός του δήμου με την διάθεση του λαού να αντιδράσει και η ανάγκη αυτό να αποτυπωθεί δυναμικά και στην Αθήνα, μετά τη Θεσσαλονίκη,. Μάλιστα, με αυτές ακριβώς τις προσθήκες στο ψήφισμα συμφώνησαν και το υπερψήφισαν και σύμβουλοι της πλειοψηφίας κατά την ψηφοφορία που ακολούθησε.
Η ουσία του ψηφίσματος, σε ότι αφορά τη στάση της Ελλάδας, είναι ότι απορρίπτει τη χρήση της λέξης «Μακεδονία» στην ονομασία των Σκοπίων. Με τη θέση αυτή συμφωνώ. Πρώτον, διότι κατά τη γνώμη μου κανένας «αλυτρωτισμός» δεν ακυρώνεται στο βαθμό που η Ελλάδα δεχθεί σύνθετη ονομασία και κανένα ζήτημα δεν «κλείνει» με τους γεωγραφικούς ή χρονικούς προσδιορισμούς, αντίθετα ανοίγει επικίνδυνα. Δεύτερον, γιατί πέρα από τα πολιτικά παιχνίδια και τις κατασκευές, η μόνη «Μακεδονία» που υπήρξε είναι Ελληνική, καθώς η «έννοια» Μακεδονία πηγάζει από συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και αναφέρεται σε συγκεκριμένη ελληνική περιοχή, χιλιάδες χρόνια πριν προκύψει η Μακεδονία των Σκοπίων και του Πιρίν. Οι τελευταίες σήμερα υπάρχουν ως γεωγραφικές περιοχές, όμως εννοιολογικά ετεροκαθοριζόμενες από την ελληνική Μακεδονία. Αν δεν υπήρχε Πέλλα και Θεσσαλονίκη δεν θα υπήρχε και καμία άλλη Μακεδονία, γι’ αυτό ακριβώς και η όποια «Νέα Μακεδονία» θα παραπέμπει στη διεκδίκηση της αρχικής. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τον Νίμιτς. Δεν είναι λίγο.
Όλη η «επιστημονική» συζήτηση είναι άνευ σημασίας, στο βαθμό που οι ΗΠΑ που αποφασίζουν τι εστί Μακεδονία και τι όχι. Στη Θεσσαλονίκη αποδείχθηκε ότι ένα τμήμα του (ενεργού) λαϊκού παράγοντα μπορεί να δέχθηκε αδιαμαρτύρητα το ξεπούλημα των υποδομών της χώρας, αλλά όχι το ξεπούλημα της ιστορίας του. Σε αυτό το φαινόμενο οφείλεται προσοχή και αξιολόγηση. Και συμβολή ανάτασης.
Υποδεικνύεται ως «συνεπής» στάση π.χ. η πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το «μακεδονικό», η οποία καταλήγει στο ότι «Αυτά τα συλλαλητήρια είναι εχθρικά προς το λαϊκό εργατικό κίνημα και την αριστερά. Προσπαθούν να στρέψουν την οργή της εργατικής τάξης και του λαού από τη φτώχεια και τα μνημόνια προς τον εθνικισμό, την δεξιά και την ακροδεξιά. Όποιος συμμετέχει σε αυτά ή τα στηρίζει δίνει έδαφος στην καλλιέργεια του εθνικισμού, του σκοταδισμού και του φασισμού». Ή η θέση του ΣΕΚ, που υπογραμμίζει ότι «Ο μόνος αρμόδιος για να αποφασίσει πώς θα ονομάζεται η κάθε χώρα είναι ο ίδιος ο λαός της. Και το ίδιο ισχύει για το σύνταγμα, τη σημαία, τα σύμβολα και την “ιστορία”. »
Αυτή η αριστερά (στο σύνολό της), που από το 2010 δεν κατάφερε να διασώσει ούτε τα ελάχιστα και απέτυχε παταγωδώς να υπερασπιστεί το οτιδήποτε, καλό θα είναι να είναι πιο προσεκτική όταν προσφεύγει σε αναθέματα, ούσα υποτιμητική απέναντι στο λαό. Εν προκειμένω, οι θέσεις της στο «Μακεδονικό» είναι «πιο πίσω» και από αυτές των συστημικών δυνάμεων, τις οποίες κατά τα άλλα καταγγέλλει. Εάν πράγματι το Μακεδονικό εξελιχθεί σε κοιτίδα εθνικοφροσύνης, τι θα έχει να πει, ότι δεν εισακούσθηκε; Ή ότι φταίει ο ΠΑΟΚ και ο Σαββίδης;
Η «Δράση» είναι δημοτική παράταξη. Δεν είναι «αντικαπιταλιστικό» μέτωπο. Η «Δράση» δεν διαλέγει κατά τα γούστα της τον «λαό» με τον οποίο συνδιαλέγεται και μοιράζεται μαζί του τις εξελίξεις. Είναι τμήμα της γειτονιάς της και μέρος του τοπικού κόσμου. Ο λαός έχει θέση για το «Μακεδονικό». Αυτή η θέση είναι αδιαμφισβήτητη πέρα και από τη Θεσσαλονίκη. Δεν διαλέγουμε λαό. Ούτε είμαστε παιδονόμοι. Όποιος φιλοδοξεί να «προσανατολίσει» τον λαό, σιωπά, κατανοεί, μετέχει και το επιχειρεί. Δεν απομονώνεται, ούτε ρίχνει αναθέματα. Προσωπικά, χαίρομαι για το ότι στο δημοτικό συμβούλιο η «Δράση» δεν πήρε μια θέση που θα την αποξενώνει από την τοπική κοινωνία. Και για το ότι συνέβαλε να μην γίνει δεκτή η θέση της κυβέρνησης για το Μακεδονικό και η λογική των «δικαιωμάτων». Και για το ότι το ψήφισμα δεν καταγράφεται σαν έκφραση της τοπικής “Δεξιάς”. Και για το ότι υπερψηφίστηκε από συμβούλους διαφορετικών παρατάξεων. Προς το παρόν, αυτά μόνο.