Δράση: Ένα συμβούλιο τον Ιανουάριο, κανένα τον Φεβρουάριο!
1) Μπορεί οι τροπολογίες της κυβέρνησης να διασφάλισαν την κυβερνησιμότητα των Δήμων, όμως αυτό οδήγησε σε υποβάθμιση των δημοτικών συμβουλίων υπέρ των κλειστών και ελεγχόμενων δημοτικών επιτροπών. Δικαιολογία; Έτσι τα δημοτικά συμβούλια θα απαλλαγούν από τις συζητήσεις ρουτίνας και θα επικεντρωθούν στα σημαντικά! Στην πράξη χάθηκαν και όσα υπήρχαν! Απλώς διεκπεραιώνεται μια καθημερινότητα διαχειριστική και καθησυχαστική, από τον δήμαρχο, τους συμβούλους και τους αντιδημάρχους του.
2) Συνέπεια των παραπάνω είναι η «αραίωση» των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου. Αν εξαιρέσουμε τη συγκρότηση των οργάνων διοίκησης, κατά τη νέα δημοτική περίοδο είχαμε μία συνεδρίαση στα τέλη Δεκέμβρη με αντικείμενο την ψήφιση του προϋπολογισμού, μια έκτακτη τέλη Ιανουαρίου για το θέμα της Ναυτικής Βάσης και καμία συνεδρίαση εντός του Φεβρουαρίου! (Παρεμπιπτόντως, κατά τον νόμο, η σύγκλιση των δημοτικών συμβουλίων είναι υποχρεωτική τουλάχιστον μια φορά τον μήνα). Το ερώτημα είναι απλό: Τι να προλάβει να ρωτήσει και τι να συζητήσει ένας δημοτικός σύμβουλος, ιδίως της αντιπολίτευσης, σε ένα όργανο που συνεδριάζει μια φορά στο τόσο; Ποια παρέμβαση μπορεί να έχουν οι δημοτικοί σύμβουλοι για τα ζητήματα του Δήμου, όταν καταλήγουν θεατές σε όσα έχει ήδη προαποφασίσει η δημοτική αρχή, αντί να μετέχουν σε ένα διάλογο με στόχο για την από κοινού λήψη αποφάσεων;
3) Αυτή η διαπίστωση έχει κι άλλες συνέπειες: Η πλειοψηφία των δημοτικών συμβούλων αποκόπτεται από τη δημοτική ζωή. Οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης πληροφορούνται τα τρέχοντα μέσω διαδικτύου, από τους υποστηρικτές της διοίκησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Άλλωστε η τακτική, «ενημερώνουμε μέσω ανακοινώσεων», έχει καταστεί επίσημη μέθοδος π.χ. στα Νομικά Πρόσωπα του Δήμου. Επιπλέον, υπό αυτές τις συνθήκες, ουδέποτε θα συζητηθούν σοβαρά οι διαχρονικές εκκρεμότητες του προαστίου, (οικόπεδο Μητροπούλου, πρώην τένις κλαμπ, Γενικό Ρυμοτομικό Σχέδιο, Ναυτική Βάση, γκαράζ απορριμματοφόρων, ΣΒΑΚ, λαϊκή κ.α.), οι οποίες λιμνάζουν ή υποτίθεται πως βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση μεταξύ διοίκησης και δημόσιων φορέων εν αγνοία της αντιπολίτευσης.
Αυτονόητο είναι ότι αυτή η κατάσταση ελλιπούς ενημέρωσης επεκτείνεται και στους δημότες. Σχέδια επί σχεδίων, αποφάσεις επί αποφάσεων, διαμορφώνονται, αποφασίζονται και υλοποιούνται (;) ερήμην τους.
4) Ζητά συχνά ο Δήμαρχος στο δημοτικό συμβούλιο, τη συγκρότηση διαπαραταξιακών επιτροπών για να συζητηθούν διάφορα ζητήματα της πόλης. Πρόσφατα το έπραξε «στριμωγμένος» για το θέμα της Ναυτικής βάσης, ώστε να αναζητηθεί λύση στο θέμα του γκαράζ απορριμματοφόρων. (Συχνά όταν μια διοίκηση φθάνει σε αδιέξοδα, εξαιτίας της δικής της ολιγωρίας, επιδιώκει να επιμερίσει τις ευθύνες). Αλλά το ερώτημα είναι, γιατί αυτός που ενδιαφέρεται για συζήτηση και συνθέσεις, δεν τα θέτει όλα αυτά στο δημοτικό συμβούλιο; Γιατί προτιμά τις άτυπες Επιτροπές; Γιατί κάποιοι που ορκίζονταν στην απλή αναλογική και υπερτονίζουν συνέχεια τη διάθεσή τους να συνεργαστούν, επί 6 χρόνια δεν επιβεβαιώνουν ούτε στο ελάχιστο μια τέτοια πρόθεση;
5) Γνωρίζουμε ότι ο δήμαρχος έχει δυσαρεστηθεί από την κριτική της ΔΡΑΣΗΣ στο ζήτημα της Ναυτικής Βάσης, (επιχειρώντας μάλιστα, να δώσει «προσωπικό» τόνο σ’ αυτή τη «διαμάχη»). Οφείλουμε λοιπόν να του υπενθυμίσουμε, ότι το πρόβλημα δεν είναι οι διαφορετικές γνώμες και οι συγκρούσεις στο δημοτικό συμβούλιο. Το πρόβλημα δεν είναι το ποιος «χάνει» και ποιος «κερδίζει» σε επίπεδο εντυπώσεων, αλλά εάν γίνεται «παιχνίδι», εάν παράγεται αποτέλεσμα. Πρόβλημα δεν είναι η «φασαρία» αλλά η σιωπή, οι υπεκφυγές, το κενό, η ακινησία, η μη συζήτηση, το ερημωμένο καφενείο, η απαξίωση του διαλόγου υπέρ διαδικασιών διεκπεραίωσης και μικροπολιτικών χειρισμών, όλων αυτών των στοιχείων που χτίζουν έναν κόσμο «αυτόματο», απομονωμένων ιδιωτών, που περιμένουν από την εκάστοτε διοίκηση να διαιτητεύσει τα αιτήματά τους.
6) Τα ζητήματα δημοκρατίας στον Δήμο συνεχίζουν να υποχωρούν και αυτό δεν αφορά μόνο το δημοτικό συμβούλιο. Κάποτε ο δήμαρχος υπόσχονταν την «ώρα του δημότη». Τώρα είναι ζητούμενο και η «ώρα του δημοτικού συμβούλου»!
Η τοπική κομματοκρατία συνεχίζει να κοροϊδεύει. Επιμένει να καλλιεργεί το από εδώ εμείς, οι καλοί, οι προοδευτικοί, από εκεί το σκότος, ο κακός αντίπαλος. Να επιζητεί στηρίξεις για τη διαμόρφωση συσχετισμών, όχι πολιτικών. Και οι δυο πόλοι του προαστίου επιμένουν να διχάζουν για να επιβεβαιώνεται ο ρόλος τους. Και όταν εκλεγούν, θέλουν να διοικούν χωρίς να δέχονται κριτική, χωρίς να λογοδοτούν ή να απολογούνται. (Ούτε τα πρακτικά των συνεδριάσεων στους δημοτικούς συμβούλους δεν ενδιαφέρονται να εξασφαλίσουν!) Γι’ αυτό λέμε, ζούμε σ’ ένα σκηνικό που δεν είναι της αυτοδιοίκησης. Που δεν συγκινεί. Γιατί απουσιάζει η Πολιτική που διαμορφώνει γεγονότα και άλλου τύπου κατευθύνσεις. Και ο πραγματικός αγώνας δεν είναι ανάμεσα σε παρατάξεις, αλλά ανάμεσα στην κομματοκρατική λογική και την κοινωνία.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ
Αφού πλέον δεν διεξάγονται συχνές συνεδριάσεις των δημοτικών συμβουλίων, θα μπορούσε να συγκαλείται, μια φορά τον μήνα, ανοιχτή συνεδρίαση για να θέσουν οι δημοτικοί σύμβουλοι παρατηρήσεις και ερωτήματα, είτε και για να προχωρήσουν τα μεγάλα και δύσκολα ζητήματα που προαναφέραμε, χωρίς το «άγχος» του «κατεπείγοντος».
Και σ’ αυτή την περίπτωση βεβαίως, απαιτείται καλή προετοιμασία και σοβαρές εισηγήσεις από την πλευρά της διοίκησης, για να μην καταλήξει η διαδικασία να μην καταλήξει χαλαρή και άνευ αποτελέσματος. Απαιτείται όμως και κάτι ακόμη πιο σημαντικό: Οι συζητήσεις αυτές να πάρουν τη μορφή μιας μεγάλης δημόσιας συζήτησης, στην οποία να κληθεί να λάβει μέρος όσο μεγαλύτερο μέρος των δημοτών είναι δυνατόν. Είτε αξιοποιώντας την ακυρωμένη Επιτροπή Διαβούλευσης, είτε και άλλες μορφές κοινωνικής συμμετοχής – εκπροσώπησης που και στο παρελθόν έχουμε προτείνει, (συνοικιακές συνελεύσεις, «θεματικές συνελεύσεις» π.χ. καθηγητές, γονείς, μαθητικά συμβούλια για ζητήματα παιδείας, αθλητικοί σύλλογοι για ζητήματα αθλητισμού κ.λπ.).
Mόνον έτσι μπορούν να ανατραπούν κατεστημένες αντιλήψεις και νοοτροπίες περί του τρόπου διοίκησης και να έρθουν στο προσκήνιο και τα πιο «ανήσυχα» στοιχεία της τοπικής κοινότητας.
Αυτό είναι το ανοιχτό στοίχημα, με το οποίο οφείλουμε να αναμετρηθούμε όσοι προσβλέπουμε, σ’ αυτήν την πόλη, σε μια διαφορετική αυτοδιοίκηση.
Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων Δράση Για Μια Άλλη Πόλη