Cine-Δράση: Προβολή δύο ημίωρων ταινιών την Τετάρτη

Tweet

Συνεχίζονται την προσεχή Τετάρτη 29 Ιουλίου, στον προαύλιο χώρο του 2ου Γυμνασίου Βριλησσίων, (Ταϋγέτου & Ξάνθης), στις 9.00 το βράδυ, οι κινηματογραφικές προβολές του Cine-Δράση.

Αυτή την Τετάρτη, θα προβληθούν δύο ταινίες ημίωρης διάρκειας, μια ελληνική και μια γαλλική, ανάλογου θέματος.

«Ο ΗΡΑΚΛΗΣ, Ο ΑΧΕΛΩΟΣ ΚΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ».
Ελλάδα, 1997. Ντοκιμαντέρ 30. Σκηνοθεσία Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος.

Ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος έχει την ικανότητα να συγκινεί τους θεατές με την ευαισθησία και την δυνατότητα του να μένει στην ανθρώπινη διάσταση, σχολιάζοντας χωρίς βαρύγδουπα σχήματα, μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, όπως η οικολογική καταστροφή, ο βιασμός της φύσης, ο στρατός, η ρημαγμένη επαρχία, η καταστροφή της παράδοσης και της ζωής των ανθρώπων της υπαίθρου κ.ά. Στο συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ ο σκηνοθέτης μαζί με ένα μικρό συνεργείο επισκέπτεται τη γιαγιά του που ζει μόνη σε ένα αγροτόσπιτο σε μια πλαγιά της Πίνδου ανάμεσα στα χωριά Αρματωλικό και Μεσοχώρα, τα οποία πρόκειται να σκεπάσει η τεχνητή λίμνη του φράγματος του Αχελώου. Μέσα από την αφήγηση της ζωής της γιαγιάς από την ίδια, η οποία έχει χάσει ένα παιδί της- τον πατέρα του σκηνοθέτη- στο χτίσιμο του φράγματος και με εικόνες από την καθημερινή της ρουτίνα, αντιπαραβάλλεται ο μύθος του Ηρακλή που πάλεψε με τον Αχελώο για την καρδιά της Δηιάνειρας, για να τον νικήσει και να του χαρίσει, τελικά, το Κέρατο της Αμάλθειας. Λυρικό και νοσταλγικό ντοκιμαντέρ μας στοιχειώνει με τη σπαρακτική φιγούρα μιας γιαγιάς -η σκηνή που χτενίζει τα μαλλιά της είναι οικεία και μαγική- από εκείνες τις παλιές, που όσο πάει και λιγοστεύουν.

Το ντοκιμαντέρ γυρίστηκε σχεδόν αμέσως μετά την επιστροφή του σκηνοθέτη από Μόσχα όπου έκανε σπουδές σκηνοθεσία κινηματογράφου και τηλεόρασης στο Πανρωσικό Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (και μόνο η είσοδος του στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο ήταν άθλος αν αναλογιστεί κανείς ότι κάθε χρόνο 11000 άτομα δίνουν εξετάσεις για να εισαχθούν μόνον 13). Είναι μια μνημειώδης καταγραφή της ζωής στο χωριό που επισκεπτόταν παιδί και μια καταγγελία των κινδύνων από τα έργα για την εκτροπή του Αχελώου.

Όπως λέει και ο ίδιος:
«Μέσα σ’ όλα τα άλλα, σκεφτόμουν πολύ συχνά τη γιαγιά μου. Ογδόντα επτά ετών τότε, συνέχιζε να ζει μόνη της στο χωριό, στην Πίνδο, υπερασπιζόμενη με σθένος το πατρικό μας ενάντια στο φράγμα της Μεσοχώρας, αρνούμενη πεισματικά κάθε πρόταση να κατέβει στην πόλη. Ένιωθα ενοχές που λόγω των σπουδών δεν είχα προλάβει να κάνω τίποτε γι’ αυτό που γινόταν, για την ίδια, για χάρη των ιστοριών από την δύσκολη ζωή της, που μου διηγούνταν δίπλα στο τζάκι και οι οποίες με καθόρισαν. Θυμάμαι ήμουν σίγουρος πώς θα ήθελα να ξεκινήσει το ντοκιμαντέρ . Όπως κάθε φορά που έφτανα στο χωριό, «Γιαγιά, γιαγιά!» θα φώναζα πλησιάζοντας στο σπίτι. Κι αμέσως θα ακουγόταν δυνατά και χαρούμενα η φωνή της: «Π’λιμ γλυκό! Π’λιμ γλυκό!».

Το ντοκιμαντέρ έχει αποσπάσει τα βραβεία: Documentary Film Award of Nuremberg International Film Festival, Audiences Award of Uppsala international Short Film Festival, Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογραφικών Ταινιών Αρχαίας Ολυμπίας, Πρώτο Βραβείο Ταινίας Μικρού Μήκους Κρατικών Κινηματογραφικών Βραβείων Ποιότητας 1997, Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ Φεστιβάλ Δράμας, Βραβείο Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, Βραβείο Ε.Τ.Ε.Κ.Τ, Βραβείο Τάσου Κολιόπουλου, Βραβείο Α΄ Συνάντησης Νέων Δημιουργών, Διάκριση για τον Ήχο στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.

Ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος έχει σκηνοθετήσει για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο ντοκιμαντέρ, σειρές, μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες, ενώ δουλειές του έχουν βραβευτεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το Cine Δράση έχει προβάλει επίσης το ντοκιμαντέρ « Ο μανάβης».

«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΦΥΤΕΥΕ ΔΕΝΤΡΑ»
Animation 1997. Διάρκεια 30΄. Σκηνοθεσία Frédéric Back.

Το σενάριο είναι βασισμένο στο ομώνυμο, εμβληματικό για το οικολογικό κίνημα, διήγημα του γάλλου Jean Giono(1953). Η επιμέλεια είναι του Norbert Pickering. Στην αγγλική έκδοση η αφήγηση γίνεται από τον Christopher Plummer, ενώ η αρχική έκδοση είναι στην γαλλική γλώσσα με αφήγηση του Philippe Noiret. Το έργο αποτελεί ύμνο στην αρμονική συμβίωση ανθρώπου και φύσης. Δημοσιεύθηκε σε πολλές γλώσσες και κέρδισε 41 βραβεία, ανάμεσα τους το Oscar καλύτερου μικρού μήκους animation το 1987.

«Ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα» είναι ένα γοητευτικό αριστούργημα κινουμένων σχεδίων για έναν άνθρωπο ο οποίος αφιερώνει τη ζωή του στο να φυτεύει δέντρα και να καλλιεργεί τη χαρά. Τα δέντρα απλώνουν τις ρίζες τους βαθιά μέσα στο ζεστό χώμα. Στη σκιά τους φιλοξενούν ζώα, πουλιά και ανθρώπους. Μερικά βουνά κουβαλούν πολλά δέντρα, δάση ολόκληρα, το πράσινό τους κατηφορίζει στις πλαγιές σαν καταρράχτης. Κάποτε έρχονται φωτιές, καταστροφές μεγάλες και παίρνουν μαζί τους τα δάση. Απομένουν τα βουνά γυμνά, γεμάτα πέτρες κι άγρια χόρτα. Οι άνθρωποι φεύγουν, πάνε αλλού να ζήσουν. Φεύγουν, αλλά όχι όλοι. Κάποιος μένει πίσω στο ερημικό τοπίο και επιμένει. Είναι ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα, ένας γενναιόδωρος, ανιδιοτελής άντρας που αφήνει τα δέντρα σαν σημάδια από το πέρασμά του στον κόσμο, χωρίς να περιμένει καμιά ανταμοιβή.

Πρόκειται για τον Ελζεάρ Μπουφιέ, έναν μεσήλικα βοσκό που γαλήνια διαλέγει σπόρους βελανιδιάς και τους φυτεύει συνεχώς επί 30 χρόνια στις άγονες πλαγιές. Έτσι, ενώ η Ευρώπη εμπλέκεται σε δύο καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους, ο Ελζεάρ θα καλλιεργήσει, σπόρο-σπόρο, ένα ατελείωτο δάσος, μετατρέποντας την περιοχή σε έναν φυσικό παράδεισο. Η ερημική και άνυδρη περιοχή μεταμορφώνεται σε πραγματικό δάσος με πλούσια βλάστηση, ρυάκια και λίμνες, πουλιά και ζώα. Οι βροχές και τα νερά επιστρέφουν και μαζί οι άνθρωποι που βλέπουν την διαβίωσή τους να γίνεται ευκολότερη.