Η Βριλησσιώτισσα Αλίνα Κουρούση στην κορυφή της Ευρώπης… με το σπαθί της!
Βρίσκεται στην κορυφή της ευρωπαϊκής κατάταξης νεανίδων στην σπάθη και έχει ήδη μία γεμάτη μετάλλια συλλογή. Αν μιλήσει κανείς με την Αλίνα Κουρούση, τη 17χρονη πρωταθλήτρια της ξιφασκίας, θα καταλάβει πως πρόκειται ένα συνειδητοποιημένο κορίτσι που παρά το νεαρό της ηλικίας του θέτει πολύ υψηλούς στόχους και δεν φοβάται καθόλου τις προκλήσεις που προκύπτουν. Η Αλίνα Κουρούση εξηγεί στο GWomen πως είναι η ζωή μιας έφηβης πρωταθλήτριας που έχει στόχο την κορυφή.
ταν δεν είναι στο σχολείο και δεν κάνει όλα αυτά που κάνει μία 17χρονη έφηβη στην Ελλάδα, η Αλίνα Κουρούση φορά τη μάσκα της, πιάνει τη σπάθη της και ρίχνεται σε μία διαφορετική μάχη. Η νεαρή πρωταθλήτρια της ξιφασκίας ισορροπεί ανάμεσα στη “νορμάλ” ζωή μιας έφηβης και στη ζωή μιας πρωταθλήτριας που στοχεύει στην κορυφή του αθλήματός της.
Μπορεί να είναι μόλις 17 ετών όμως η τροπαιοθήκη της είναι αρκετά γεμάτη αφού η ίδια αγωνίζεται ήδη στις μεγάλες σκηνές και κοντράρει στα ίσια κάθε αντίπαλή της από όπου κι αν προέρχεται. Μάλιστα, έχει κατακτήσει την όγδοη θέση σε Ευρωπαϊκό νεανίδων και τη 10η σε Παγκόσμιο της ίδιας κατηγορίας, για να κάνει αρκετά…. φανερό πως η θέση της είναι ανάμεσα στις καλύτερες του κόσμου. Με πρότυπα μεγάλα ονόματα του χώρου και όλη την αμέριστη στήριξη της οικογένειάς της, η αθλήτρια του Α.Ο. Απόλλωνα Βριλησσίων με προπονητή τον Γιάννη Νοταρά, οδεύει προς την κορυφή του αθλήματός της. Μετά από πέντε μετάλλια σε ευρωπαϊκά κύπελλα νεανίδων (2 χρυσά, 3 αργυρά) έχει μπει στη νέα σεζόν με σκοπό να πολλαπλασιάσει αυτή τη συλλογή.
Η Αλίνα Κουρούση, το Νο1 στην ευρωπαϊκή κατάταξη των νεανίδων στη σπάθη, μίλησε στο GWomen για την καθημερινότητα μιας νεαρής πρωταθλήτριας στην Ελλάδα που βρίσκεται στο spotlight, κατακτά διακρίσεις και παλεύει να ονειρευτεί ένα ιδανικό μέλλον σε μία χώρα που δεν “αγαπάει” το ίδιο όλα τα αθλήματα.
(φωτογραφία: Ελληνική Ομοσπονδία Ξιφασκίας – Hellenic Fencing Federation // Facebook)
Στην Ελλάδα δύσκολα θα πετύχει κανείς στην τηλεόραση αγώνες ξιφασκίας ενώ αν οι γονείς δεν έχουν το ερέθισμα, συνήθως δεν προτείνουν την ξιφασκία στα παιδιά τους. Εσύ, πως το ανακάλυψες;
«Όταν ήμουν μαθήτρια στη τρίτη δημοτικού πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας μια παρουσίαση, με αθλήματα όχι τόσο δημοφιλή στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων ήταν η ξιφασκία. Συμπωματικά, η επίδειξη ήταν συγκεκριμένα στο άθλημα της Σπάθης. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η πρώτη επαφή μου με το άθλημα και ζήτησα από τη μητέρα μου να παρακολουθήσω τον όμιλο ξιφασκίας του σχολείου. Μετά από λίγο καιρό ήθελα να συνεχίσω, αλλά σε πιο αγωνιστικό επίπεδο, οπότε «ψάχνοντας» ξεκίνησα να προπονούμαι σε έναν αγωνιστικό αθλητικό σύλλογο, τον Απόλλωνα Βριλησσίων».
Πως, όμως, ένα παιδί επιλέγει να κάνει ξιφασκία; Τι είναι αυτό που μαγεύει τα παιδιά;
«Δε μπορώ να σας πω με τι κριτήριο το επέλεξα, δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Πάντα ακολουθούσα το ένστικτό μου. Σίγουρα όμως η ξιφασκία είναι ένα διαφορετικό άθλημα. Απαιτεί στρατηγική και βάζεις ένα κομμάτι της προσωπικότητάς σου όταν παίζεις. Όταν πρωτοείδα ξιφασκία συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου. Η ένταση, η ανατροπή και η ταυτόχρονη απελευθέρωση που αποπνέει με αιχμαλωτίζουν».
(φωτογραφία: Ελληνική Ομοσπονδία Ξιφασκίας – Hellenic Fencing Federation // Facebook)
Και, έπειτα, πως μένει στην ξιφασκία; Τι ήταν αυτό που σε έκανε να αγαπήσεις το άθλημα;
«Μέσα από τη ξιφασκία προσπαθώ να ανακαλύπτω τη καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Ανακαλύπτω και βελτιώνω τις αδυναμίες μου και περιμένω τον επόμενο συμπαίκτη μου. Όταν παίζω ξιφασκία νοιώθω συγκεντρώνομαι μόνο στο σπαθί μου και στην τακτική μου. Από τη στιγμή που μπήκες, ακολούθησες μία ανοδική πορεία που είμαι σίγουρη πως μόνο εύκολη δεν ήταν».
Πως είναι μία καθημερινή σου μέρα; Με το σχολείο, την προπόνηση, τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζεσαι για τον εαυτό σου και, βέβαια, πού χωράς την ξεκούραση;
«Είμαι τυχερή που από νωρίς είχα πολύ καλά αποτελέσματα και διακρίσεις. Συνειδητοποίησα νωρίς ότι χρειάζεται μεγάλη και συνεχή προσπάθεια, στερήσεις, δύναμη ψυχής, κούραση και να προσέχεις τον εαυτό σου. Κάθε μέρα κάνω πολλές ώρες προπόνησης τόσο σε τεχνική όσο και σε φυσική κατάσταση. Το πρόγραμμα είναι γεμάτο, σχολείο, προπόνηση, φυσική κατάσταση, μαθήματα, διάβασμα, ξανά προπόνηση. Πολλές φορές χρειάζεται ακόμα και να τρώω στο αυτοκίνητο για να προλάβω. Δυστυχώς ο χρόνος ξεκούρασης, πνευματικής και σωματικής, είναι περιορισμένος αλλά η ευχαρίστηση και μόνο που παίρνω κάνοντας αυτό που αγαπώ μου είναι παραπάνω από αρκετή».
(φωτογραφία: Ελληνική Ομοσπονδία Ξιφασκίας – Hellenic Fencing Federation // Facebook)
Υπάρχουν πράγματα που θυσιάζεις;
«Θέλω να πω πράγματα που θα σας εντυπωσιάσουν αλλά θα επαναλάβω αυτό που έχετε ακούσει πολλές φορές. Ο πρωταθλητισμός βασίζεται μόνο σε θυσίες. Σε όλους τους τομείς για όλα τα πράγματα. Το κατάλαβα από την αρχή, αλλά στην πράξη είναι ακόμα πιο απαιτητικό. Για να μπορώ να κάνω την προπόνηση που θέλω και να πετυχαίνω την απόδοση που επιθυμώ, αναγκάζομαι να θυσιάζω πολλά πράγματα, πολύτιμο χρόνο με τους φίλους μου αλλά και πολλά Σαββατοκύριακα χωρίς την οικογένεια μου. Αυτό με στεναχωρεί αλλά δε το μετανιώνω».
Πως διασκεδάζει μία πρωταθλήτρια/μαθήτρια/έφηβη;
«Οι ώρες διασκέδασης είναι πολύ περιορισμένες για αυτό όταν έχω την πολυτέλεια τις απολαμβάνω κυριολεκτικά όσο δε φαντάζεστε. Αλλά μέσα από τα ταξίδια φροντίζω να κερδίζω εμπειρίες και να βρίσκομαι σε μέρη που δεν θα επισκεπτόμουν αν δεν ήταν η ξιφασκία. Όταν έχω χρόνο μου αρέσει να κάνω εκδρομές, να βγαίνω με φίλους ή και πιο χαλαρά να κάθομαι σπίτι διαβάζοντας ένα βιβλίο. Αγαπώ υπερβολικά τη φύση και τα ζώα, βγαίνω για ποδήλατο και τρέξιμο. Θα ήθελα όμως να αναφερθώ και στις φιλίες που κάνεις σε αυτό το άθλημα. Γίνεσαι μέλος μιας μεγάλης οικογένειας. Η ένταση του αθλήματος δημιουργεί και έντονες σχέσεις. Είμαι πολύ χαρούμενη που το βιώνω».
(φωτογραφία: Ελληνική Ομοσπονδία Ξιφασκίας – Hellenic Fencing Federation // Facebook)
Από το σχολείο υπάρχει βοήθεια; Λόγω του βεβαρημένου προγράμματός σου και της απουσίας σου για αγώνες ή προετοιμασίας, θα ήταν πολύ χρήσιμο αν υπήρχε κατανόηση από τη πλευρά του σχολείου.
«Αισθάνομαι πολύ τυχερή για το σχολείο μου, την Εράσμειο Ελληνογερμανική Σχολή. Από την αρχή με στηρίζουν στην προσπάθειά μου και δείχνουν μεγάλη κατανόηση. Ειλικρινά είμαι πολύ ευγνώμων. Πάντα οι καθηγητές είναι πρόθυμοι να μου λύσουν απορίες και να μου εξηγήσουν ό,τι χρειάζεται. Εγώ προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ στο διάβασμα και να είμαι συνεπής και να τιμώ την εμπιστοσύνη τους».
Στη μικροκοινωνία του σχολείου, πως αντιμετωπίζεσαι;
«Έχω καλούς φίλους που θα ήθελα να τους βλέπω περισσότερο αλλά ο πρωταθλητισμός είναι σκληρός και μοναχικός τις περισσότερες φορές. Νιώθω ότι οι συμμαθητές μου με στηρίζουν και με καταλαβαίνουν. Ίσως μου προσφέρουν περισσότερα από όσα προλαβαίνω να τους ανταποδώσω, αλλά αισθάνομαι το ενδιαφέρον τους και τη συμπαράστασή τους».
Το μέλλον σου στην ξιφασκία φαίνεται να είναι μεγάλο. Έχεις ήδη ξεκινήσει να κατακτάς διακρίσεις, να συνηθίζεις την αίσθηση του βάθρου. Πως είναι αυτό; Πως νιώθεις όταν ανεβαίνεις στο βάθρο και πετυχαίνεις τους στόχους σου;
«Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σας λόγια. Η προσπάθειά μου είναι στην αρχή ακόμα. Με το προπονητή μου Γιάννη Νοταρά έχουμε ξεκινήσει ένα πολύ όμορφο και δύσκολο ταξίδι, που βασίζεται στην εμπιστοσύνη και στη σκληρή και αδιάκοπη προετοιμασία. Πάντα θαύμαζα τους συναθλητές μου που ανέβαιναν στο βάθρο και ξέρω καλά ότι μόνο με τη σκληρή προπόνηση μπορεί κάποιος να έχει την ελπίδα να κατακτήσει τη κορυφή. Χρειάζεται σίγουρα η τύχη και η συγκυρία, αλλά μόνο ως το «κερασάκι στην τούρτα» της επιτυχίας».
(φωτογραφία: Ελληνική Ομοσπονδία Ξιφασκίας – Hellenic Fencing Federation // Facebook)
Τι ορίζεις εσύ ως αποτυχία; Και πως τη διαχειρίζεσαι;
«Αποτυχία για μένα είναι όταν δεν πετυχαίνω τους στόχους μου. Πιο συγκεκριμένα, η μεγαλύτερη αποτυχία για μένα είναι όταν δεν παίζω την ξιφασκία που μπορώ. Ο κύριος στόχος μου σε κάθε αγώνα είναι να δίνω το 100% μου και τίποτα λιγότερο. Δεν το καταφέρνω πάντα και σίγουρα υπάρχουν στιγμές απογοήτευσης. Μετά από έναν αγώνα που θεωρώ ότι δεν πήγε καλά, τον ξαναβλέπω και προσπαθώ να εντοπίσω τα λάθη μου ώστε να δουλέψω για να τα διορθώσω στην προπόνηση.
Τις περισσότερες φορές οι αποτυχίες με βελτιώνουν περισσότερο από τις νίκες κι έτσι έρχομαι πιο κοντά στους στόχους μου. Είναι γνωστό πως αν ένας Έλληνας αθλητής δεν φτάσει στο κορυφαίο, ελίτ επίπεδο σε οποιοδήποτε ερασιτεχνικό άθλημα, είναι δύσκολο να μπορέσει να βιοποριστεί με άνεση».
Οι χορηγοί επενδύουν στα ήδη δημοφιλή αθλήματα και πια τα social media θεωρούνται αναγκαία. Εσύ, πως σκέφτεσαι το μέλλον σου, με βάση το παραπάνω; Είναι στην ξιφασκία; Σε προσεγγίζουν χορηγοί;
«Είναι η σκληρή πραγματικότητα αυτό που περιγράφετε. Νομίζω ακόμα και στο κορυφαίο ελίτ επίπεδο οι Έλληνες αθλητές δεν ανταμείβονται όπως τους αξίζει. Οι χορηγοί επιλέγουν πιο «εμπορικά» αθλήματα και προτιμούν τους ήδη καταξιωμένους αθλητές. Αυτό που έχουμε όμως μεγαλύτερη ανάγκη είναι να μας πιστέψουν και κυρίως στην αρχή, να βρεθούν στο πλευρό μας σε όλη μας τη διαδρομή και κυρίως στις δύσκολες στιγμές όταν οι επιτυχίες είναι ακόμα μακριά. Έχω τους γονείς μου που με φροντίζουν και με προστατεύουν και τους συμβουλεύομαι για όλα αυτά. Στη χρήση και την παρακολούθηση των social media θα με χαρακτήριζα επιεικώς “τραγική”!»
Παράλληλα, πλησιάζουν και οι Πανελλήνιες εξετάσεις- κάτι που αρκετές φορές έχει κάνει πρωταθλητές/τριες να αφήσουν τις προπονήσεις ώστε να επικεντρωθούν στο διάβασμα. Εσύ έχεις σκεφτεί πως θα διαχειριστείς αυτή την κατάσταση; Υπάρχει κάποια σχολή στην οποία στοχεύεις και, αν ναι, σκέφτεσαι αυτή να αποτελέσει το πρώτο βήμα για το επαγγελματικό σου μέλλον; Ή θα είναι το “back up plan” σου;
«Ήδη η δευτέρα λυκείου στην οποία φοιτώ είναι πολύ απαιτητική τάξη. Δυσκολεύει πολύ ο συνδυασμός προπόνησης και διαβάσματος. Δεν είναι ανέφικτο αλλά αρκετά δύσκολο. Οι Πανελλήνιες φαίνεται να είναι μία ακόμη μεγάλη πρόκληση στη διαδρομή μου. Οι περισσότερο αθλητές χρειάστηκε να μείνουν πίσω το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα με μεγάλο αντίκτυπο στην καριέρα τους καθότι στο εξωτερικό οι αντίστοιχης ηλικίας αθλητές έχουν εναλλακτικές λύσεις.
Προσωπικά δε σκοπεύω να μειώσω προπόνηση και είναι η στιγμή να οργανωθώ ακόμα καλύτερα για να τα συνδυάσω. Ίσως να χρειαστεί να μειωθεί ακόμα περισσότερο η ξεκούραση και η απομόνωση από τους ανθρώπους που αγαπώ, αλλά θα είναι για ένα χρόνο μόνο. Μετα αν καταφέρω να είμαι φοιτήτρια και αθλήτρια υψηλού επιπέδου, θα έχω διπλή χαρά και ικανοποίηση. Θα ήθελα να γίνω Ιατρός και ίσως να μπορώ να βοηθάω τους αθλητές στο μέλλον, αλλά ακόμα έχουμε χρόνο για αυτά».
(φωτογραφία: Ελληνική Ομοσπονδία Ξιφασκίας – Hellenic Fencing Federation // Facebook)
Παρά το γεγονός πως δεν είναι δημοφιλές άθλημα η ξιφασκία, είχαμε κατά καιρούς πολύ καλές αθλήτριες – όπως συμβαίνει και αυτή τη στιγμή με την Δώρα Γκουντούρα και την Δέσποινα Γεωργιάδου. Εσύ, σκέφτεσαι τον εαυτό σου στους Ολυμπιακούς Αγώνες; Έχεις φανταστεί μία τέτοια στιγμή;
«Η χώρας μας έχει εκπροσωπηθεί και εκπροσωπείται από σπουδαίους και μεγάλους αθλητές σε παγκόσμιο επίπεδο. Η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι το όνειρο κάθε αθλητή. Οι αθλήτριες μας έχουν σπουδαίες διακρίσεις και μετάλλια σε παγκόσμιες διοργανώσει και είναι ψηλά στη παγκόσμια κατάταξη. Μακάρι να πετύχει η χώρα μας πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες μέσω του ομαδικού της ξιφασκίας και να δούμε περισσότερες Ελληνίδες στη κορυφαία αθλητική διοργάνωση. Εγώ έχω μόνο πολύ σκληρή και μακροχρόνια προσπάθεια και προετοιμασία μπροστά μου αυτή τη στιγμή…αλλά και ζωηρή φαντασία. Οπότε και γιατί όχι;»
Τέλος, αυτή τη στιγμή, ποιος είναι ο πιο κοντινός αλλά και ο πιο μακρινός σου στόχος;
«Οι στόχος μου είναι κάθε φορά ένας, να είμαι υγιής, να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό και να παίζω την καλύτερη ξιφασκία που μπορώ. Προσπαθώ να είμαι πάντα στις πρώτες θέσεις, αυτό με ικανοποιεί και μου δίνει δύναμη για να συνεχίζω. Όπως όλοι οι αθλητές έτσι κι εγώ θέλω να προκρίνομαι, να συμμετέχω και να διακρίνομαι στους κορυφαίους αγώνες και διοργανώσεις του αθλήματός μου.
Πριν σας αποχαιρετίσω θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους με στηρίζουν, είμαστε μια ομάδα και η προσπάθεια είναι συλλογική, όπως και η επιτυχία».
Πηνελόπη Γκιώνη