K. Iωαννίδης: Το Μακεδονικό χωρίς ιδεοληψίες
Γράφει ο Κώστας Ιωαννίδης τ. Δήμαρχος Βριλησσίων και επικεφαλής της παράταξης «Νἐα Πνοή»
Οι συζητήσεις για το εάν η ονοματοδοσία της γειτονικής χώρας, με το διπλωματικό όνομα ΠΓΔΜ, θα περιλαμβάνει ή όχι την λέξη Μακεδονία, αγνοούν, θεωρώ, το ιστορικό εκείνο υπόβαθρο πάνω στο οποίο στηρίχθηκε το Μακεδονικό ζήτημα, την τελευταία τουλάχιστον εκατονταετία.
Ναι εκατονταετία και πλέον, γιατί το Μακεδονικό ζήτημα, δεν είναι ούτε δημιούργημα του μετεμφυλιακού κλίματος του 1949, ούτε βέβαια της απόπειρας επίλυσής του το 1991.
Το Μακεδονικό ζήτημα, και όχι απλά το ζήτημα του ονόματος Μακεδονία, ήταν: η προσπάθεια της τσαρικής Ρωσίας αρχικά αλλά και της ισχυρής τότε Βουλγαρίας και Σερβίας αργότερα, να βρούν διέξοδο στο Αιγαίο.
Οι αντιδράσεις της μικρής τότε Ελλάδας : αποστολή ανταρτικών σωμάτων, Παύλος Μελάς κ.α.στηρίχθηκαν ακριβώς στην πεποίθηση της ελληνικότητας της εθνικής συνείδησης του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της περιοχής. Απόλυτα σχετιζόμενο με αυτό και η σειρά των εξεγέρσεων των Μακεδόνων 1850-1881 με αίτημα την ένωση της Μακεδονίας με την Ελλάδα και όχι την Σερβία ή Βουλγαρία, που στο μεταξύ είχαν αποκτήσει την ανεξαρτησία τους από την Τουρκία και βρίσκονταν εγγύτερα.
Απολύτως επίσης, συνδέεται με τα παραπάνω και η προσπάθεια της Βουλγαρίας για την κατάληψη της Θεσσαλονίκης στις 26.10.1912, που ματαιώθηκε την ύστατη στιγμή από τον Ελληνικό Στρατό, όπως και οι προσπάθειες της Βουλγαρίας να το πετύχει κατά την διάρκεια και των δύο μεγάλων πολέμων προσεταιριζόμενη τους εκάστοτε εχθρούς της Ελλάδας.
Η δημιουργία Βουλγαρικής Εκκλησίας, Μακεδονικής Εκκλησίας στην Σερβία, η εφεύρεση της Μακεδονικής “γλώσσας’ και “συνείδησης΄’ δεν αποτελούν τίποτε άλλο από μερικότερες εκφάνσεις αυτών των προσπαθειών.
Καταρρίπτεται λοιπόν έτσι η όποια ιδεολογικοποίηση της συζήτησης για το όνομα, από τον ωμό ρεαλισμό που εμπεριέχουν οι στρατηγικοί και διπλωματικοί σχεδιασμοί των γειτόνων μας (και δεν εννοώ μόνο το κρατίδιο των Σκοπίων) και εκείνων που τους υποκινούν.
Γιατί ουδείς σώφρων θεωρεί το κρατίδιο των Σκοπίων ως απειλή της εδαφικής μας ακεραιότητας. Στα πλαίσια όμως της παγκόσμιας ρευστότητας καθώς και των παρόντων και μελλοντικών(;) ανακατατάξεων στην ευρύτερη περιοχή μας: κατάληψη της Κριμαίας, πιθανολογούμενη δημιουργία Κουρδικού Κράτους, δηλώσεις για την Θράκη, απειλές στο Αιγαίο κλπ, ποιος Ελληνας θα αισθανόταν ασφαλής με ένα τοπικό ή χρονικό προσδιορισμό του ονόματος “Μακεδονία”, που θα άνοιγε την κερκόπορτα σε ποικιλλόμορφες διεκδικήσεις προερχόμενες από ποικίλλους στρατηγικούς σχεδιαστές που κινούνται εκτός ή πίσω από το κρατίδιο των Σκοπίων;