Μία μικρή λεπτομέρεια Διοικητικής Αβλεψίας ή Ένα ΜΕΙΖΟΝ ΘΕΜΑ προστασίας & φροντίδας της Τρίτης Ηλικίας!
Ανοιχτή Επιστολή της Ανεξάρτητης Δημοτικής Συμβούλου Βριλησσίων Θάλειας Πορφύρη
Η θέση ενός Δημοτικού Συμβούλου, πέρα από την τιμή και την αξιοσύνη, επιφορτίζεται πρωτίστως από το ειδικό και ΗΘΙΚΟ βάρος να εκπροσωπεί επάξια τους συνδημότες του, να προτάσσει τα μικρά ή μεγάλα εκείνα θέματα, για τα οποία φωνή και δύναμη έχουν οι λίγοι εκπρόσωποί του. Να μεριμνά και να προλαμβάνει προβλήματα, να θέτει προτάσεις, να υιοθετεί λύσεις, να μιλά, να παρουσιάζει και να αποκαλύπτει εκείνο, που στη σκιά φαίνεται μικρό, στο φως –όμως- αποδεικνύεται Μέγα Ορόσημο πολιτικής αβλεψίας, θρασύτητας, ανικανότητας ή ενίοτε πολιτικής σκοπιμότητας.
Από τη θέση αυτή, λοιπόν, της Ανεξάρτητης Δημοτικής Συμβούλου και με πλήρη συναίσθηση της ευθύνης μου, δράττομαι της ευκαιρίας να καταγγείλω ένα θέμα.
Αν και με την πρώτη ματιά φαίνεται να αποτελεί λεπτομέρεια, στην ουσία του αποτελεί τη βάση της πολιτικής ορθότητας, της προσωπικής ηθικής, της διοικητικής μέριμνας και φροντίδας στο «πρόσωπο» που τελεί η Τρίτη Ηλικία στο Δήμο μας.
Μιλάω, φυσικά, για το ΚΑΠΗ. Έναν φορέα άκρως ζωντανό και οργανικό από πολλές απόψεις, πόσο δε μάλλον που τα τελευταία χρόνια, λόγω κρίσης, έχει γίνει το δεύτερο σπίτι των ηλικιωμένων. Είναι ένα σημείο συνάντησης, ανάτασης και αναψυχής, ανάπτυξης πολλών δραστηριοτήτων και υπηρεσιών, ένα ζωτικό κύτταρο φροντίδας, ένδειξης ενδιαφέροντος και σεβασμού, προς όλους εκείνους που τώρα που ωρίμασαν, απολαμβάνουν τους κόπους και τη στήριξη που παρείχαν στην πολιτεία μια ζωή.
Κάθε χρόνο λοιπόν, τα μέλη του ΚΑΠΗ Βριλησσίων καταβάλλουν το συμβολικό ποσό των 10€ ως ετήσια συνδρομή για την ανανέωση της κάρτας τους. Η καταβολή αυτή, βέβαια, δεν προβλέπεται από κανένα νόμο της Πολιτείας. Επικράτησε «Εθιμικώ Δικαίω» από τα εκάστοτε Δ.Σ. των Οργανισμών Κοινωνικής Πρόνοιας, γι αυτό και ποικίλει από Δήμο σε Δήμο (0–3–5–6–8-10€). Οι ηλικιωμένοι μας, ως διαδικασία, τη βρήκαν, τη δέχτηκαν, τη σεβάστηκαν, την πλήρωσαν. Πάντοτε, όμως, η καταβολή γινόταν στην Προϊσταμένη, που αποτελεί κύριο καθήκον της δουλειάς της και πάντοτε εντός του χώρου του ΚΑΠΗ.
Από πέρυσι, όμως, η Πρόεδρος του ΟΚΠΑ, κα Αρσένη – Λάμπρου Βούλα, σε συνεργασία με την Προϊσταμένη, πήραν την πρωτοφανή και κατάπτυστη απόφαση να στέλνουν τους ηλικιωμένους στην Τράπεζα να καταθέτουν τα 10€, ενέργεια που καταδεικνύει αγένεια, φυγοπονία, εύκολη μετάθεση ευθυνών και απόλυτη αδιαφορία για την ταλαιπωρία, που υφίστανται οι άνθρωποι αυτοί.
Προσωπικά, επικοινώνησα με 11 ΚΑΠΗ. Το τι άκουσα, δε λέγεται! Ντράπηκα κυριολεκτικά για το Δήμο μας. Μπορείτε να φανταστείτε τι θα γινόταν στη Γλυφάδα λόγου χάρη, που η συνδρομή τους είναι 3€ το χρόνο, αν πήγαιναν για ένα τέτοιο ποσό στην Τράπεζα τα μέλη του ΚΑΠΗ τους? Θα γελούσαν και οι πέτρες, όπως μου είπαν, όπως γελούν και οι άλλοι Δήμοι με μας. Ποιος δικαιούται, λοιπόν, να γελοιοποιεί και να διασύρει το Δήμο μας;
Κάτω από αυτό το σκεπτικό, θα ήθελα να θέσω τα εξής ερωτήματα:
Βάσει ποιού νόμου καταβάλλεται το ποσό αυτό;
Βάσει ποιού λογικού επιχειρήματος, ποιού ηθικού δικαιώματος, ποιού απύθμενου θράσους στέλνονται 1500 ηλικιωμένοι στην Τράπεζα, για κάτι που δεν είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν καν;
Αν κάποιοι δεν πληρώσουν, ποιος έχει το δικαίωμα να στερήσει από τον ηλικιωμένο τις υπηρεσίες, που του παρέχει η Πολιτείαq Θα υπάρχει διάκριση και πώς;
Φέτος το ΚΑΠΗ συμπληρώνει 20 χρόνια ζωής. Τα προηγούμενα 19 χρόνια γιατί πληρωνόταν η συνδρομή στο ΚΑΠΗ και τώρα πρέπει να γίνει η διαδικασία στην Τράπεζαq Τι άλλαξε;
Γιατί στον άλλον Οργανισμό του Δήμου (ΠΑΟΔΗΒ) οι συνδρομές καταβάλλονται στα γραφεία τουq Διαφορετική πολιτική για δύο δομές του Δήμου;
Οι Οργανισμοί του Δήμου αποτελούν ιδιοκτησία του εκάστοτε Προέδρου, ώστε αυτός να αποφασίζει με φασίζουσα νοοτροπία; Και οι Δημότες τι είναι; Πρόβατα επί σφαγή; Μήπως ξοδεύουν δικά τους χρήματα για τον καφέ ή τον περίπατο των ηλικιωμένων;
Τέλος, όλα αυτά περιλαμβάνονταν στο προεκλογικό πρόγραμμα του κ. Δημάρχου και γι αυτό τον στηρίξαμε;
Δεν είναι ούτε πολιτικός ούτε διοικητικός εκσυγχρονισμός η επιφόρτιση ενός ηλικιωμένου με ένα ακόμη πρόβλημα, με μία ακόμη έννοια στην καθημερινότητά του. Δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει μία διαδικασία στέρησης χρόνου και αντοχών, για κάτι που δεν είναι υποχρεωμένος να καταβάλλει καν ως ποσό και ενδεχομένως να μην το γνωρίζει κιόλας. Δεν είναι λογική η λογική των εικονικά στημένων κλοπών εφαλτήριο για μια τέτοια κίνηση, ως επίλυση του προβλήματος.
Είναι όμως ντροπή, μια τόσο μικρή κίνηση, η οποία ούτε ΝΟΜΙΜΗ ούτε ΗΘΙΚΗ υπόσταση φέρει, να καταδεικνύει ευθαρσώς το μέγεθος της αγνωμοσύνης, της ασέβειας και της αδιαφορίας του διοικητικού φορέα στο πρόσωπο της Τρίτης Ηλικίας. Μια τόσο μικρή –διαδικαστική- λεπτομέρεια δείχνει τη χρόνια πολιτική μάστιγα του «βαριέμαι– να – αναλάβω – ευθύνη», «γυρνάω την πλάτη» ή «κάνω πως δεν ακούω» και πετάω το μπαλάκι στα εύκολα… Δείχνει έλλειψη παιδείας, ενσυναίσθησης, ανθρωπιάς και βαθειάς στόχευσης στο πώς μπορεί να βελτιωθεί ένας φορέας, στο πώς μπορεί να καλυτερεύσει η ζωή των συνδημοτών μας και, δη, των μελών του ΚΑΠΗ.
Από τη θέση αυτή, καλώ τους συνδημότες μου να εκφράσουν κι αυτοί τη γνώμη τους. Με ενδιαφέρει η ματιά και οι προτάσεις τους. Η τοποθέτησή τους στο θέμα αυτό. Είτε γραπτά είτε προφορικά. Καλώ, φυσικά, και συστήνω σε όλα τα μέλη του ΚΑΠΗ να μη διαβούν την πόρτα της Τράπεζας, παρά μόνο για δικές τους, καθαρά ιδιωτικές υποθέσεις. Δεν μπορεί κανείς να τους στερήσει αυτό που δικαιωματικά αξίζουν όλα αυτά τα χρόνια. Ούτε τη φροντίδα ούτε τις υπηρεσίες ούτε τις απολαβές.
Η οποιαδήποτε πολιτική πρωτοβουλία στόχο πρέπει να έχει τον άνθρωπο και την καλυτέρευση μιας υπάρχουσας δομής. Όχι την υποτίμησή του, την έλλειψη σεβασμού, ή την αλλαγή προς όφελος των όσων στρογγυλοκάθονται σε μια καρέκλα, έστω και προσωρινά. Γι αυτό και όταν μιλάμε για την Τρίτη Ηλικία, η ευαισθησία μας πρέπει ευθέως ανάλογα να υψώνεται, να λεπταίνει και να φαίνεται, ακόμη και στα μικρά.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Θάλεια Πορφύρη