Νέε, τα έχουμε ξανακούσει αυτά!
Γράφει ο Δημήτρης Λαμπρόπουλος Μαργέλλος*
Ένα δύσκολο μάθημα που αποκτά κανείς όσο μεγαλώνει είναι ότι η πολιτική, δυστυχώς, δεν έχει έναν σταθερό ορισμό. Συνεπώς ο καθένας πράττει «δικαιολογημένα» όπως κρίνει σωστά.
Όπως και να έχει όμως, υπάρχει μια σταθερά σε κάθε περίπτωση: η επιρροή της πολιτικής στις ζωές των ανθρώπων. Μερικοί εφευρίσκουν κόλπα, ώστε να επωφεληθούν οι ίδιοι από την επιρροή που έχουν, ενώ άλλοι αναγνωρίζουν τα πραγματικά, και πολλές φορές ηθικά, διλήμματα των αποφάσεών τους.
Ακριβώς για αυτόν το λόγο δεν μπορούμε πια σαν ανθρωπότητα να παραδίδουμε την πολιτική ως αξία στα χέρια λίγων ή να την αγνοούμε και να παραμένουμε απαθείς (Γιατί άλλωστε να έχει επικρατήσει η δημοκρατία ως το ανώτερο πολίτευμα;). Εάν αυτό ήταν κάποτε επικίνδυνο, αναρωτιέται κανείς τι σημαίνει η απάθεια και η απραγία στην πιο περίπλοκη και «τρομακτική» εποχή της ανθρώπινης ιστορίας.
Ευτυχώς για εμάς και το είδος μας, η νέα γενιά πάντοτε προσαρμοζόταν στις νέες περιστάσεις και κατανοούσε την εκάστοτε πραγματικότητα ως αδιαφιλονίκητη αλήθεια. Μέχρι και σήμερα, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την αυθεντική και φρέσκια οπτική γωνία ενός νέου ανθρώπου σε έναν κόσμο, όπου οι παλιοί τρόποι συναντούν αδιέξοδα.
Έτσι λοιπόν, με λυπεί πολύ όταν ακούω μια από τις χειρότερες φράσεις στο λεξιλόγιο του Έλληνα: «Τα έχουμε ξανακούσει αυτά». Το μόνο που μπορώ να φανταστώ είναι ένας/μία μαθητής/μαθήτρια να προσπαθεί να λάβει μέρος σε μια συζήτηση και να δέχεται αυτή τη φράση ως απάντηση.
Θυμάμαι ακόμα την απάντηση που δέχτηκα εγώ ως μαθητής γυμνασίου όταν ρώτησα, τι δεν γνωρίζει ακόμη η ανθρωπότητα:
«Τα έχουμε ανακαλύψει ήδη όλα»
«Τα έχουμε ξανακούσει αυτά»
Προφανώς καταλήγουμε με τον καιρό όχι μόνο ως χώρα, αλλά και ως ανθρωπότητα, να απωθούμε τους νέους από το να αναγνωρίζουν τη δύναμη που έχει η φωνή τους, το βάρος των αποφάσεων τους στην πολιτική, οτιδήποτε και αν είναι εκείνη. Ένα καλοπροαίρετο, νεανικό λάθος είναι καλύτερο από μια εκ προθέσεως κατάχρηση εξουσίας, καθώς ο νέος μπορεί ακόμα να μάθει και να προσαρμοστεί ανάλογα με τα ελαττώματά του, ενώ ο τελευταίος είναι σχεδόν πάντα συνειδητός για τη λήψη αποφάσεων εκ των προτέρων.
Ανάλογες νοοτροπίες είναι η απόπειρα του πολίτη να αποφύγει την ιστορική αμνησία και παραδόξως καταλήγει παρ’όλα αυτά να εκλέγει τα «ίδια σακάκια». Είναι καιρός να σταματήσουμε να απορρίπτουμε τον οποιονδήποτε με αυτόν τον τρόπο, με μια απλή φράση και να αναγνωρίσουμε εκείνους που φέρνουν πραγματικά κάτι νέο στο τραπέζι, αντί να προσπαθούν απλώς να καθίσουν σε αυτό.
*Ο 18χρονος Δημήτρης Λαμπρόπουλος Μαργέλλος είναι φοιτητής Πολιτικών Επιστημών και υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με τον συνδυασμό «Νέα Πνοή για τα Βριλήσσια» του Γιάννη Πισιμίση