ΤΥΠΕΤ: Γιατί όχι «Κοινωνικό Αναψυκτήριο»;

Tweet

Είναι γνωστά τα προβλήματα και οι διενέξεις που προκαλούνται στο πάρκο Μ. Θεοδωράκης (ΤΥΠΕΤ), εξαιτίας των διαφορετικών χρήσεων στις οποίες καλείται να ανταποκριθεί ο χώρος. Είναι επίσης γνωστό, ότι σημαντική επίδραση στην όλη εικόνα προκαλεί η λειτουργία του αναψυκτήριου, που κάποιες ανάγκες ικανοποίησε, αλλά και πολλά προβλήματα επιδείνωσε.

Άλλωστε, η εμπειρία του δήμου από την ενοικίαση δημοτικών χώρων (βλ. και αναψυκτήριο ρεματιάς) είναι συγκεκριμένη. Από τη μια, καλύτερη φροντίδα του περιβάλλοντος χώρου και αίσθημα ασφάλειας, πιο ζωντανή η περιοχή, από την άλλη αδυναμία οριοθέτησης και υπερεκμετάλλευση του δημόσιου χώρου (με πρόσθετες κατασκευές, μεγάλη αύξηση του αριθμού τραπεζοκαθισμάτων, επέκταση του καταλόγου προσφερόμενων ειδών).

Στην περίπτωση του του ΤΥΠΕΤ, η πρόνοια της προηγούμενης δημοτικής αρχής περί μη ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων επιχειρήθηκε να παρακαμφθεί με διάφορους τρόπους: με μαξιλάρια στις σκιές των μεγάλων δέντρων, με επιπλέον πάγκους (που απομακρύνθηκαν) και με εντατικοποίηση των προσφερόμενων υπηρεσιών (διοργάνωση παιδικών πάρτι, διεύρυνση του καταλόγου με μη προβλεπόμενα είδη). Σε κάθε περίπτωση, με άλλοθι ή έστω πραγματικό γεγονός το ύψος του ενοικίου, ο εκάστοτε ιδιώτης επιχειρεί με κάθε τρόπο να αυξήσει τον όγκο εργασιών του με αποτέλεσμα, αφενός ο δημόσιος χώρος να μετατρέπεται σε «ντεκόρ» της επιχείρησης, αφετέρου να φορτίζεται σε τέτοιο βαθμό, που προκαλούνται «παρενέργειες», ιδίως στους άμεσα περίοικους (αδυναμία τήρησης ωραρίου, υπερβολικός θόρυβος, προσέλκυση επισκεπτών από άλλες περιοχές).

Σε εποχές μη ανεκτικότητας, όπου διαφορετικά «θέλω» διαφορετικών ομάδων δημοτών είναι δύσκολο να συνυπάρξουν, (μικρά παιδιά, αθλούμενοι, ποδηλάτες, συνοδοί σκυλιών, νεολαία, φυσιολάτρες, άνθρωποι που θέλουν να πιούν απλά τον καφέ τους κλπ) ενώ και ο δήμος αδυνατεί για αντικειμενικούς λόγους να επιβάλλει συγκεκριμένους όρους λειτουργίας του πάρκου, ενδεχομένως η περίπτωση ΤΥΠΕΤ είναι μια καλή αφορμή για ένα ενδιαφέρον πείραμα…

Αυτό που προτείναμε στο Δ.Σ. του Οργανισμού Κοινωνικής Προστασίας & Αλληλεγγύης ήταν, όταν λήξει η τρέχουσα σύμβαση ενοικίασης του αναψυκτηρίου, τότε αυτό να λειτουργήσει σε διαφορετική βάση, ως «κοινωνικό αναψυκτήριο»! Συγκεκριμένα, ζητήσαμε να διερευνηθεί η δυνατότητα να λειτουργήσει το αναψυκτήριο ως πραγματικό αναψυκτήριο, από μέλη του ΚΑΠΗ Βριλησσίων, σε εθελοντική βάση, με παραχώρηση των εγκαταστάσεων από το δήμο!

Η «λύση» αυτή έχει τα εξής πλεονεκτήματα: το ΚΑΠΗ έχει εκατοντάδες μέλη, κοινωνικά «αδρανοποιημένους» συνταξιούχους, από τους οποίους πολλοί διατηρούν την επιθυμία να προσφέρουν και να είναι κοινωνικά χρήσιμοι. Μια ομάδα μελών, θα μπορούσε να αναλάβει τη λειτουργία του αναψυκτηρίου (το οποίο, υπενθυμίζουμε βρίσκεται σ’ έναν υπέροχο φυσικό χώρο), τα έσοδα του οποίου θα «επιστρέφουν» στο ΚΑΠΗ για τη βελτίωση των υποδομών ή των προσφερόμενων υπηρεσιών του (π.χ. επιπλέον εκδρομές).

Το «μοντέλο» αυτό πιθανολογούμε ότι θα έχει πολλαπλές θετικές συνέπειες στη ζωή της πόλης. Πρώτον, θα αποτελέσει ένα πείραμα – υπόδειγμα, για τη δυνατότητα να ασκούνται μικρές λειτουργίες του δήμου στο πλαίσιο της κοινότητας, χωρίς να είναι υποχρεωτική και αυτονόητη η καταφυγή σε ιδιώτες. Δεύτερον, δημιουργείται η αίσθηση του «κοινού», που ενδεχομένως υπογραμμίζει περισσότερο την ανάγκη σεβασμού των δημόσιων χώρων. Τρίτον, ακυρώνεται η «έμφυτη» τάση του ιδιωτικού να επεκτείνεται διαρκώς, οπότε πιθανολογείται αποφόρτιση του χώρου από μη αναγκαίες και υπερβολικές χρήσεις. Τέταρτον, εμπεδώνεται η αντίληψη ότι τα δημόσια έσοδα επιστρέφουν στις δημοτικές δομές για τη βελτίωσή τους.

Νομίζουμε ότι η ενδιαφέρουσα αυτή ιδέα, δεν θα πρέπει να αγνοηθεί ως «ουτοπική» ή μη εφαρμόσιμη και αξίζει να διερευνηθεί, με τα μέλη του ΚΑΠΗ εν προκειμένω, να έχουν τον πρώτο λόγο.

Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων «Δράση για μια Άλλη Πόλη»