Γ. Κουμουτσάκος στο Vrilissianews: “Ούτε χιλιοστό πίσω από την αρχή της εδαφικής ακεραιότητας”
- Κύριε Κουμουτσάκο να ξεκινήσω από τα δικά μας. Πώς βλέπετε την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια στα Βριλήσσια και ποιες πιστεύετε είναι οι προοπτικές ανάπτυξης της πόλης;
Τα Βριλήσσια είναι μια από τις ομορφότερες πόλεις της Αθήνας, με την οποία συνδέομαι μέσω των πολλών στενών φιλικών σχέσεων που έχω αναπτύξει όλα αυτά τα χρόνια. Μια πόλη με καλή ρυμοτομία, χώρους πρασίνου και εξαιρετικά καλά διασυνδεδεμένη με την υπόλοιπη Αθήνα, μέσω του Προαστιακού, του Μετρό και της Αττικής Οδού. Ακριβώς αυτά τα πλεονεκτήματα θα μπορούσαν να γίνουν συγκριτικά και να συμβάλλουν στη συνολική ανάπτυξη της πόλης, καθιστώντας την πόλη-πρότυπο για όλη την Αττική. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια η εικόνα που έχω είναι ότι τα Βριλήσσια δεν προχωρούν προς τη σωστή κατεύθυνση. Οπωσδήποτε θα πρέπει να επιλυθούν κάποια σημαντικά προβλήματα, όπως είναι η απόδοση του συνόλου του Πάρκου της πρώην Ναυτικής Βάσης στην τοπική κοινωνία και η διευθέτηση του θέματος της διαχείρισης των απορριμμάτων και της στάθμευσης των απορριμματοφόρων. Σίγουρα θα πρέπει να δημιουργηθούν νέες αθλητικές και πολιτιστικές υποδομές, τομείς στους οποίους τα Βριλήσσια έχουν μείνει πίσω σε σχέση με άλλους Δήμους της Αττικής. Σημαντικό είναι και το πρόβλημα της αυξημένης κίνησης τόσο στη Λεωφόρο Πεντέλης όσο και σε πολλούς εσωτερικούς δρόμους της πόλης. Παράλληλα, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα παράνομης στάθμευσης επί της Λεωφόρου Πεντέλης. Θα πρέπει λοιπόν να δημιουργηθούν νέοι χώροι στάθμευσης και να αναπτυχθεί το δίκτυο της Δημοτικής συγκοινωνίας. Έτσι, όχι μόνο θα λυθεί το πρόβλημα, αλλά θα τονωθεί ιδιαίτερα και η τοπική αγορά. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι τα Βριλήσσια είναι από τους Δήμους της Αττικής που έχουν τις καλύτερες προοπτικές ανάπτυξης. Χρειάζεται όμως, σχέδιο και μεράκι.
- Υπό τη σκιά του πολέμου στην Ουκρανία εκπροσωπήσατε την Ελληνική Βουλή στη Διάσκεψη των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων των Εθνικών Κοινοβουλίων της ΕΕ, που διοργάνωσε η Γαλλική Προεδρία της ΕΕ με θέμα «Το μέλλον της Ευρώπης». Τι σηματοδοτεί λοιπόν για την Ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία;
Το πέρασμα σε έναν άλλο κόσμο. Η Ευρώπη δεν είναι πια ο πολιτικός νάνος όπως κάποιοι την έλεγαν αλλά έχει μεταλλαχθεί σε ένα στιβαρό διεθνή παίκτη. Η Γερμανία έκανε μία ιστορική στροφή ως προς την πολιτική ασφάλειας και άμυνας δρομολογώντας ένα ανεπανάληπτο εξοπλιστικό πρόγραμμα για τον επανεξοπλισμό της. Η Σουηδία και η Φινλανδία εγκατέλειψαν την ουδετερότητα τους, στον ίδιο δρόμο και η Ελβετία παγώνει τραπεζικούς λογαριασμούς Ρώσων ακολουθώντας τη λίστα κυρώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ουκρανία, η Γεωργία και η Μολδαβία έκαναν αίτηση προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα πρέπει ωστόσο να επισημανθεί ότι η εισβολή της Ρωσίας σημαίνει αποτυχία των επί δεκαετίες προσπαθειών να υπάρξει ένα στέρεο σχήμα ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας. Τώρα θα πρέπει να σχεδιαστεί στη βάση νέων δεδομένων. Η Ρωσία επιβεβαίωσε ότι έχει την πολιτική θέληση να διεκδικήσει ζωτικό γεωπολιτικό χώρο χωρίς να νοιάζεται εάν αυτό θα απαιτούσε ωμή παραβίαση θεμελιωδών αρχών του Διεθνούς Δικαίου όπως ο σεβασμός της εδαφικής ακεραιότητας, της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας ενός κράτους. Η επόμενη μέρα θα πρέπει να είναι μέρα έναρξης μιας περιόδου σοβαρού βηματισμού και θέλω να ελπίζω λήψης αποφάσεων στη βάση μιας νέας επικίνδυνα εύθραυστης ισορροπίας μεταξύ Δυτικών κρατών και Ρωσίας, μεταξύ της Ευρώπης των δημοκρατικών αξιών και της Ρωσίας του απολυταρχισμού. Το ουκρανικό δράμα θα πρέπει να γίνει «εργαστήριο» για την Ευρώπη του αύριο.
- Επαρκούν οι οικονομικές κυρώσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ κατά της Μόσχας;
Οι κυρώσεις είναι ο μόνος δρόμος που υπήρχε ως επιλογή αντίδρασης στη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία. Στρατιωτική επιλογή δεν υπήρχε, διότι το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να παρέμβει στρατιωτικά υπέρ τρίτης χώρας που δεν είναι μέλος του. Δεν υπάρχει συμβατική του υποχρέωση. Το άρθρο 5 της συμμαχίας που είναι το κεντρικό άρθρο συλλογικής άμυνας και προβλέπει την αμοιβαία στήριξη μεταξύ κρατών μελών εάν κάποιο δέχεται επίθεση, ισχύει μόνο μεταξύ κρατών – μελών. Και βεβαίως μια άμεση σύγκρουση Δύσης-Ρωσίας, θα ήταν προοίμιο μιας κλιμάκωσης που θα μπορούσε να προσλάβει παγκόσμιες διαστάσεις. Κανείς δεν θέλει έναν τέτοιον εφιάλτη, όταν μάλιστα υπάρχει πυρηνικό οπλοστάσιο.
- Η Αθήνα ευθυγραμμίζεται πλήρως με τους Δυτικούς συμμάχους της, ωστόσο, επιδιώκει ανοιχτούς διαύλους με τη Μόσχα. Είναι εφικτή αυτή η στρατηγική υπό τις παρούσες συνθήκες;
Παρά την πολυπλοκότητά της είναι η μόνη πολιτική που μπορεί να ασκήσει η Ελλάδα. Εξηγούμαι: Ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ η Ελλάδα συν-διαμορφώνει τις αποφάσεις τους και δεσμεύεται από αυτές. Ταυτόχρονα όμως η χώρα μας ήταν πάντα μεταξύ των ορθολογικών συμμάχων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ που πιστεύουν σε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας και διαλόγου, στη βάση της παραδοχής ότι είναι δύσκολο να μιλάμε για μια ευρωπαϊκή σταθερότητα με αποκλεισμένη τη Ρωσία. Ταυτόχρονα, έχουμε παραδοσιακές ιστορικές, πολιτιστικές, θρησκευτικές σχέσεις οι οποίες είναι σημαντικό να παραμείνουν λειτουργικές. Η σύνθεση αυτών των δεδομένων κάνουν τις επιλογές της Ελλάδας συγκεκριμένες και λεπτές.
Όμως η καταδίκη πράξεων και ενεργειών που έχουν στοιχεία «ζωτικού χώρου» είναι μονόδρομος συνέπειας για την Ελλάδα. Θα υποστηρίζει πάντα την αρχή του σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας, της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας των ανεξάρτητων κρατών. Από αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε ένα χιλιοστό πίσω. Είναι διαχρονικά θεμελιώδης αρχή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
- Τι σημαίνουν για την ελληνική εξωτερική πολιτική όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία;
Έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο μεγάλων ανακατατάξεων και αλλαγών και μάλιστα στην άμεση γειτονιά μας. Αυτό πρέπει να αποφύγουμε να λειτουργήσει ως ντόμινο αναθεωρητικών ενεργειών. Ισχυρίζονται κάποιοι ότι ο Ερντογάν κάνει ό,τι κάνει ο Πούτιν. Δεν θα κάνει αυτό. Διπλωματικές ενέργειες αναθεώρησης θα κάνει. Πιστεύω πάντως ότι η Τουρκία αυτή τη στιγμή, λόγω του χρονισμού των γεγονότων, δεν μπορεί να εκφράσει και να εφαρμόσει την αναθεωρητική της πολιτική στο βαθμό που το έκανε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα την εγκαταλείψει. Σε κάθε περίπτωση η ελληνική εξωτερική πολιτική θα πρέπει να είναι σε μια εγρήγορση και σε μια πολυεπίπεδη δράση -όπως και είναι- προκειμένου να αποφευχθεί να λειτουργήσει το ουκρανικό ως προηγούμενο αναθεωρητικών τάσεων, δράσεων, ενεργειών και αποφάσεων. Αυτή είναι η πρόκληση. Παραμένουμε με τα μάτια μας στην Ουκρανία και το μυαλό μας στην Τουρκία.
- Υπάρχει περιθώριο νέας οικονομικής στήριξης νοικοκυριών και επιχειρήσεων από την αναμενόμενη νέα αύξηση στις τιμές φυσικού αερίου;
Οι συνέπειές της Ρώσο-Ουκρανικής σύγκρουσης έχουν γίνει δυσάρεστα αισθητές όσον αφορά στο κόστος της ενέργειας, τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για τα νοικοκυριά. Σε τέτοιες συνθήκες θεωρώ αδιανόητο ότι, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, μπορεί να επιστρέψει η άτεγκτη λογική της ασφυκτικής δημοσιονομικής πειθαρχίας της περασμένης δεκαετίας. Θα χρειαστεί λοιπόν παράταση της σημερινής ευελιξίας. Όσον αφορά στο ενεργειακό, η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη ωθεί την Ευρώπη προς το σωστό δρόμο. Δηλαδή μία ευρωπαϊκή απάντηση στην ευρωπαϊκού χαρακτήρα πρόκληση της όλο και πιο ακριβής ενέργειας λόγω των δραματικών γεωπολιτικών εξελίξεων στην άμεση γειτονιά μας. Αυτό σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε εθνικό επίπεδο η κυβέρνηση έχει δείξει ότι κάνει -και θα συνεχίσει να κάνει- ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να στηριχθεί η κοινωνία απέναντι σε αυτήν την εισαγόμενη καλπάζουσα ακρίβεια. Το ‘χουμε αποδείξει ως κυβέρνηση με το τεράστιο πακέτο των 43,3 δις στήριξης νοικοκυριών και επιχειρήσεων κατά τη διάρκεια της πανδημίας ότι δεν θα αφήσουμε κανέναν χωρίς στήριξη, δεν θα αφήσουμε κανέναν να μείνει πίσω. Ταυτόχρονα όμως οφείλουμε ως συνετός πατέρας μιας οικογένειας να στηρίζουμε το σήμερα χωρίς να δυναμιτίζουμε το αύριο. Είμαι πεπεισμένος ότι αυτό θα συνεχίσει να κάνει η κυβέρνηση με ευαισθησία αλλά και υπευθυνότητα απέναντι στα συμφέροντα της χώρας και των πολιτών της.