Παραίτηση Κοτζιά – Πολιτική κρίση στο ΣΥΡΙΖΑ ή κίνηση τακτικής να στριμωχτεί ο κυβερνητικός εταίρος;
Γράφει ο Θανάσης Μπέλτσος
Η παραίτηση Κοτζιά είναι ένα πολιτικό γεγονός που σε καμιά περίπτωση κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει. Αυτό γιατί ήταν πλήρως ταυτισμένος με τον Πρωθυπουργό και στην ουσία οι δυο πολιτικοί άνδρες Τσίπρας – Κοτζιάς είχαν πάρει επάνω τους όλο το θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών. Ο Κοτζιάς θεωρείται ο αρχιτέκτονας της συμφωνίας που ακόμη και μετά την παραίτηση του ο Πρωθυπουργός έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα ότι αποτελεί βασική κυβερνητική στόχευση και δεν θα δεχτεί πλέον την παραμικρή διαφωνία σε κυβερνητικό επίπεδο. Έχουμε δηλαδή τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά να παραιτείτε αλλά η πολιτική του να συνεχίζει να βασιλεύει στην Βασιλίσσης Σοφίας.
Άλλωστε σαφέστατη ήταν η στήριξη του Νίκου Κοτζιά από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού μέσω της ανακοίνωσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που τον ευχαρίστησε για την συμβολή του για την ενίσχυση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και στην επίτευξη της συμφωνίας των Πρεσπών.
Τι σημαίνει όμως αυτό; Γιατί αν πράγματι η παραίτηση Κοτζιά ήταν μια πολιτική νίκη Καμένου στο εσωτερικό της κυβερνητικής συμμαχίας , θα περίμενε κανείς λογικά ο Πρωθυπουργός να αλλάξει και γραμμή – έστω και κατ ελάχιστο – από αυτή που είχε μέχρι σήμερα. Άλλαξε λόγω πιέσεων Καμένουσε κάτι η εξωτερική πολιτική, πάγωσε το θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών, άφησε έστω και μια υποψία επαναπροσδιορισμού της επίσημης ελληνικής θέσης ο Πρωθυπουργός;
Σαφέστατα όχι και μάλιστα προχώρησε και ένα βήμα παραπέρα στέλνοντας σκληρό εσωτερικό μήνυμα, ότι αναλαμβάνοντας ο ίδιος και την ευθύνη του Υπουργείου των Εξωτερικών, δεν θα δεχτεί την παραμικρή διαφοροποίηση στο εσωτερικό. Άρα μήπως τελικά ο Πρωθυπουργός μέσα από την αλλαγή στο Υπουργείο των Εξωτερικών επιχειρεί να στριμώξει τον κυβερνητικό του εταίρο, θεωρώντας ότι με την διγλωσσία του έχει δημιουργήσει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα τόσο στην εικόνα του όσο και στις εσωτερικές ισορροπίες στο ΣΥΡΙΖΑ;
Φαντάζει πλέον απίθανο ο Πάνος Καμένος να έχει την ίδια πολιτική στάση απέναντι στο Υπουργό Εξωτερικών Αλέξη Τσίπρα με αυτή που είχε στον Νίκο Κοτζιά. Γιατί αν υποθέσουμε ότι θα προχωρήσει σε χαρακτηρισμούς ή αντίθετες θέσεις θα έρθει σε ευθεία αντιπαράθεση με τον Πρωθυπουργό και αυτό βέβαια θα έχει και απρόβλεπτες συνέπειες και στις σχέσεις των δυο ανδρών αλλά και στην συνέχιση της συνύπαρξης τους στην κυβέρνηση.
Προφανώς λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας παίρνει πάνω του το παιχνίδι όχι γιατί δεν μπορεί ο Νίκος Κοτζιάς να υλοποιήσει το τελικό στάδιο της συμφωνίας των Πρεσπών αλλά γιατί θέλει να εγκλωβίσει πολιτικά τον εταίρο του στην κυβέρνηση και γιατί όχι να ενεργοποιήσει τον πολιτικό plan b με τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς.
Είναι πολύ απλοϊκό να πιστέψει κανείς ότι ο Νίκος Κοτζιάς παραιτήθηκε για μια διένεξη στο Υπουργικό Συμβούλιο από την στιγμή που είχε τέτοια νευραλγική θέση.Αυτά δεν γίνονται.
Εδώ να σημειώσουμε ότι ήδη τρία από τα έξι μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας των ΑΝΕΛ έχουν διαφοροποιηθεί πριν την παραίτηση Κοτζιά, στέλνοντας σαφέστατο μήνυμα στην ηγεσία τους. Χαρακτηριστική είναι η διαφοροποίηση Παπαχριστόπουλου που δήλωσε ευθαρσώς ότι θα ψηφίσει την συμφωνία των Πρεσπών όταν αυτή έρθει για κύρωση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, όπως σαφέσταστη ήταν και η σύμπλευση Κουίκ – Κοτζιά στην έναρξη της υποτιθέμενης κρίσης, με τις δηλώσεις από την Αμερική.
Συμπέρασμα λοιπόν. Κίνηση στην πολιτική σκακιέρα, με συμβολικό χαρακτήρα που επιχειρεί να δώσει οριστικό τέλος στις εσωτερικές διαφωνίες στην κυβέρνηση για το Σκοπιανό, τώρα που βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή υλοποίησης του. Καμιά μεταστροφή στην εξωτερική πολιτική. Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει αποφασισμένος ακολουθώντας το δόγμα Κοτζιά, ότι είναι εθνικό στοίχημα οι Πρέσπες, να πάει στα άκρα και να μην επιτρέψει στον Πάνο Καμμένο να του αλλοιώνει την εικόνα στο εσωτερικό και να αμφισβητεί τις πολιτικές του επιλογές. Άλλωστε είναι σε αναμονή εκείνες οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις που θα του δώσουν στήριξη, τόσο στο Σκοπιανό ζήτημα όσο και στην διατήρηση της κοινοβουλευτική πλειοψηφίας.
