Προκαταβολή φόρου: Ακόμα μια νάρκη στη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων!
Γράφει ο Φοροτεχνικός Χρήστος Κούλης
Παρ’ όλο που ο φόρος ως έχει είναι δυσβάσταχτος η εφορία ζητά σε πολλές περιπτώσεις από επιχειρήσεις, επαγγελματίες και εισοδηματίες έως και το διπλασιασμό του ποσού που πρέπει να καταβληθεί «ως προκαταβολή για το φόρο της επόμενης χρονιάς». Ίσως έτσι εξυπηρετείται ταμειακά το κράτος, όμως αυτό το μέτρο ναρκοθετεί τον επιχειρηματικό κόσμο, κυρίως των μικρών επιχειρήσεων και των επαγγελματιών.
Από τη βιβλιογραφία γνωρίζουμε ότι οι εταιρείες ως επί το πλείστων δεν χρεοκοπούν λόγω ζημιών αλλά λόγω έλλειψης ρευστότητας. Στο σήμερα, η κρισιμότερη ίσως δυσκολία που έχει δημιουργήσει η κρίση στις επιχειρήσεις είναι η αδυναμία πρόσβασης στη χρηματοδότηση. Η ρευστότητα έχει φτάσει στο κόκκινό με πάρα πολλές επιχειρήσεις να αδυνατούν να καλύψουν τα βασικά τρέχοντα λειτουργικά έξοδα. Ποια είναι λοιπόν η στάση του κράτους σε αυτό το πρόβλημα; Μέσω της πολιτικής της προκαταβολής φόρου κάνει αυτό το πρόβλημα ακόμα πιο τοξικό. Θα έλεγε κανείς ότι το κράτος μοιάζει να δίνει τη χαριστική βολή στον ημιθανή επιχειρηματία και ειδικά στον μικρομεσαίο που αδυνατεί να ανταγωνιστεί τα μέσα που έχουν στη διάθεση τους οι μεγάλες επιχειρήσεις.
Για να γίνει κατανοητά τα παραπάνω δίνεται το ακόλουθο παράδειγμα. Έστω ότι μια μικρή επιχείρηση που απασχολεί 2 υπαλλήλους καταφέρει μια χρονιά και παρουσιάσει κέρδη 40 χιλιάδων ευρώ. Η φορολογία νομικών προσώπων είναι 29%, δηλαδή 11.600. Τώρα η προκαταβολή ανέρχεται στο 100% του φόρου, άρα άλλα 11.600. Πέραν αυτών θα πρέπει να δώσει επιπλέον 1.000 ευρώ τέλος επιτηδεύματος. Συνολικά δηλαδή 24.200. Στο καλό σενάριο δίνει το φόρο και της μένουν υπόλοιπο 15.800 για να λειτουργήσει. Έστω ότι το επόμενο έτος έχει πάλι τα ίδια κέρδη. Η προκαταβολή έχει ήδη δοθεί άρα θα πληρώσει μόνο το τέλος επιτηδεύματος 1.000 ευρώ. Συνολικά λοιπόν στη διάρκεια 2 συνεχόμενων ετών με τα ίδια κέρδη το μόνο που έχει γίνει είναι ότι ο επιχειρηματίας έχει αναγκαστεί να δώσει τα λεφτά του φόρου για αυτά τα δύο έτη μπροστά. Στην πράξη όμως το φαινόμενο μπορεί να εξελιχτεί πολύ διαφορετικά.
Έστω ότι ο πελάτης είναι το κράτος ή κάποια άλλα νομικό πρόσωπο που αντιμετωπίζει δυσκολίες και καθυστερεί την πληρωμή. Η εταιρεία έχει τιμολογήσει με την ελπίδα να πληρωθεί αλλά η πληρωμή αργεί. Τα 24.200 που ζητά η εφορία δεν βρίσκονται εύκολα. Υπόψιν ότι τρέχουν οι 2 μισθοί και οι εισφορές του ίδιου του επιχειρηματία στον ΕΦΚΑ.
Η επιχείρηση θέλει να συμμετέχει σε διαγωνισμούς αλλά της ζητάνε φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα και έτσι είναι αποκλεισμένη. Απευθύνεται λοιπόν σε μια τράπεζα για δάνειο αλλά οι ροές της δανειοδότησής προς τις μικρές επιχειρήσεις είναι κλειστές. Δεν μένει άλλη λύση από την καθυστέρηση των πληρωμών στους εργαζόμενους και στη συνέχεια την απόλυση του ενός ή και των 2 υπαλλήλων.
Τα προβλήματα είναι τα ίδια και για τις μικρές εμπορικές επιχειρήσεις που συχνά καλούνται να αγοράσουν τοις μετρητοίς και να πουλήσουν επί πιστώσει. Η εμπορική επιχείρηση αδυνατεί να αγοράσει νέο εμπόρευμα λόγω της διάθεση του λιγοστού κεφαλαίου στην αποπληρωμή της προκαταβολής φόρου και αναγκαστικά οδηγείται σε μειωμένους τζίρους και κερδοφορία.
Ο κυριότερος κίνδυνος που ελλοχεύει βέβαια είναι η κατάσχεση των τραπεζικών λογαριασμών από την εφορία, που οδηγεί την επιχείρηση σε προσωρινή παράλυση .
Η επιχειρηματική δραστηριοποίηση απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή στην παρακολούθηση της χρηματοοικονομικής ρευστότητας και της φορολογικής στρατηγικής της εταιρείας, ειδικά στην Ελλάδα, σε μια χώρα που μοιάζει να προσπαθεί να εξοντώσει τις μικρές επιχειρήσεις. Η προκαταβολή του φόρου είναι μόνο μια από τις περιπτώσεις που μπορούν να οδηγήσουν την επιχείρηση σε περιπέτειες.
Χρήστος Κούλης
Φοροτεχνικός- Οικονομολόγος
Κιν: 698 1063141
Email: koulischristos@gmail.com
