Βριλησσός: Ανάβαση στην Pico de Vallibierna 3059 μ στα Πυρηναία

Επτά μέλη  του Βριλησσού σκαρφάλωσαν στην κορυφή  Pico de Vallibierna -3059 m στα Ισπανικά Πυρηναία στην Αραγονία την Πέμπτη 19/7, στον εθνικό δρυμό Ordesa – Monte Perdido.

Η ανάβαση που ξεκίνησε από το καταφύγιο Cap de Llausset στα σύνορα Ισπανίας – Γαλλίας έγινε στα πλαίσια της προγραμματισμένης εξόρμησης του συλλόγου στα Γαλλικά και Ισπανικά Πυρηναία.

Η ομάδα του Βριλησσού έφτασε αεροπορικώς στην Τουλούζη και από εκεί μέσω της   Lourdes(σημαντικότερος τόπος προσκυνήματος και  θρησκευτικού τουρισμού στην Γαλλία) στο μαγικό Gavarnie ακριβώς στα σύνορα Γαλλίας και Ισπανίας, στον εθνικό δρυμό.

Το Gavarnie-Lourdes όπου διανυκτερεύει η ομάδα για τις  2 πρώτες νύχτες είναι κατάμεστο ως γνωστός προορισμός  για όσους ασχολούνται με τα αθλήματα της υπαίθρου. Η πολυκοσμία πέραν του κανονικού εξηγείται από την σημερινή  εθνική γιορτή της Γαλλίας αλλά και την etape του ποδηλατικού tour de France που σήμερα περνά από την περιοχή.

Το πρωί της επομένης η ομάδα πραγματοποιεί απαιτητικό 10ωρο ορειβατικό  γύρο, τον γνωστό Tour de Gavarnie. Με εκκίνηση το ομώνυμο χωριό, η διαδρομή σε αλπικό πεδίο περνά  μέσα από μικρούς και μεγαλύτερους καταρράκτες, τον παγετώνα Ταγιον και τελικά το καταφύγιο Sarradets και το περίφημο διάσελο Breche de Rolland στα 2587μ. Λόγω των φετινών ανοιξιάτικων χιονοπτώσεών η τελευταία ώρα μέχρι το καταφύγιο είναι απαιτητική και απαιτεί ειδικό εξοπλισμό και εμπειρία.

Απαιτητική είναι η κακοτράχαλη πλην πανέμορφη  κατάβαση από το καταφύγιο με  μαγική θέα στον μεγαλύτερο καταρράκτη της Ευρώπης και το βραχινο αμφιθέατρο του Gavarnie , ένα από τα εντυπωσιακότερα ορεινά τοπία στην Ευρώπη για το οποίο ο Victor Hugo έγραψε  :

“It is a mountain and a wall at the same time; it is the most mysterious edifice of the most mysterious of architects; it is the colosseum of nature; it’s Gavarnie”.

Μετά το Gavarnie η ομάδα  προχώρησε στην επόμενη φάση της όμορφης πεζοπορικής περιπέτειας. Έτσι, λίγες ώρες μετά την κατάκτηση του Euro από την Ισπανία, οι Βριλησσιώτες περνούν  τα σύνορα Γαλλίας – Ισπανίας μέσα από τα βουνά, ακολουθώντας  το διεθνές πεζοπορικό  μονοπάτι GR 11 από  το Γαλλικό Col de Tentes, περνώντας  2 αλπικές λίμνες που είναι και τα σύνορα των δύο χωρών.

  Στη συνέχεια, κατηφορίζουν  προς την κοιλάδα του Bujaruelo  φτάνοντας  μετά από 8 ώρες πορείας στο ορεινό χωριό  Torla όπου η ομάδα θα διανυκτερεύσει για δύο νύχτες. H  Torla είναι κτισμένη σε υψόμετρο 1050 μ, στην παγετώδη κοιλάδα του ποταμού Ara, στην συμβολή των κοιλάδων Bujaruelo και Ordesa .

Εδώ ολα είναι πολύ καλύτερα οργανωμένα. Από νωρίς το πρωί εκατοντάδες άτομα περιμένουν υπομονετικά με τα παιδάκια κ τα σκυλάκια τους στην στάση του λεωφορείου, μιας κ δεν επιτρέπονται οχήματα στο δρυμό! Λεωφορεία φεύγουν κάθε τέταρτο γεμάτα με  κόσμο που ασχολείται με  καθε λογής outdoor sports.

Η πρώτη  διαδρομή για την ομάδα εδώ λέγεται  Fajas de las flores, είναι το highlight της περιοχής, κυκλική με ΥΔ 1000 μέτρα κ διάρκεια 8 ωρών που δεν είναι καθόλου να την υποτιμάς! Περιλαμβάνει μια ferrata για ανέβασμα,μια για κατέβασμα, μια απίστευτη διάσχιση σε ζωνάρια κάθετου τοίχου φυσικά σκαλισμένο στο βράχο. Το όνομα δεν το πήρε τυχαία. Όπου σταματούν τα βράχια χιλιάδες λουλουδάκια ξεφυτρώνουν μεταξύ τους κ χιλιάδες edelweiss! Κερασάκι στην τούρτα πριν τη ferrata στο κατέβασμα ένας υπέροχος καταρράκτης για  να δροσιστεί και να χαλαρώσει η ομάδα.

Εντύπωση προκαλεί και ο μεγάλος αριθμός ατυχημάτων σε αυτόν τον εθνικό δρυμό , με 11 θανάτους από τον φετινό Μάιο έως σήμερα.Προφανώς οφείλεται στη μεγάλη επισκεψιμότητα, αλλά και την άγνοια κινδύνου από πολλούς επισκέπτες!

Το επόμενο πρωί  που  είναι μέρα μετακίνησης για την ομάδα από τον εθνικό δρυμό Ordesa στον εθνικό δρυμο Maladeta (150km) η ομάδα  σπεύδει  στο έταιρο highlight της περιοχής που είναι η ferrata Sorrosal στο Broto, ένα μικρό όμορφο χωριό 600 κατοίκων σε υψόμετρο 1010 μ ,στις πύλες του εθνικού πάρκου Ordesa – Monte Perdido , ακριβώς στα σύνορα Γαλλίας και Ισπανίας.

Ο ειδικός εξοπλισμός ferrata που ενοικιάζεται στην κοντινή Torla και ξεκινα  το σκαρφάλωμα που αρχικά διασχίζει μέρος της χαράδρας Sorrosal , με εκπληκτική θέα στον καταρράκτη και την κοιλάδα Broto .

Η διαδρομή ξεκινά με μεγάλες κάθετες σκάλες και μικρές όμορφες λιμνούλες που φτιάχνουν τη διάθεση και στη συνέχεια ανεβαίνει εντυπωσιακά δίπλα στον καταρράκτη Sorrosal .

Οι σκάλες και οι εναέρια θιβετιανή γέφυρα αργότερα δυσκολεύουν μόνο όσους δεν έχουν ανάλογη εμπειρία σε τέτοια δυσκολία(βαθμολογία Κ3), διάρκειας 2,5 ωρών.

Στην συνέχεια το τοπίο αλλάζει εντελώς, οι μεγάλες καθαρές γούρνες και οι μικροί καταρράκτες παίρνουν το επίκεντρο. Τελικά μετά από μια κρεμαστή γέφυρα και βραχίνα περάσματα βγαίνουμε σε ένα όμορφο δάσος που συνδέεται με την διαδρομή με μια σειρά via cordata k μικρή φερατα με πανέμορφη θέα στον καταρράκτη Sorrosal και το Broto.

Η διαδρομή για την μεγάλη φυσική ομορφιά και βεβαιως για την μοναδικότητα του παλιού ορυχείου χαλκού – La Amorosa που προσφέρει στην ομάδα την ιδιαίτερη εμπειρία του περάσματος στα σκοτεινά μέσα από την παλιά στοά που μέσα περνάει που καταρράκτης. Το μεσημέρι η ομάδα  αναχωρεί  για τα υψηλά της Αραγονίας.

(5η ημέρα) στα πανέμορφα Πυρηναία και ανεβαίνει στο καταφύγιο cap de la Llausset 2530 μ όπου και θα γίνουν οι δύο επόμενες διανυκτερεύσεις. Το καταφύγιο είναι το πιο σύγχρονο στην Ευρώπη , χτίστηκε το 2017 και είναι ορμητήριο για εντυπωσιακές αναβάσεις σε κορυφές ανω των 3000 μ στον εθνικό δρυμό Aneto.

Την επομένη και με ορμητήριο το καταφύγιο η ομάδα πετυχαίνει μετά από 8 ωρες προσπάθειας να ανεβάσει την σημαία του ΒΡΙΛΗΣΣΟΥ στην κορυφή Pico de Vallibierna στα 3059 m.

Ενθουσιασμός για την ανάβαση και πανέμορφη θέα σε όλο τον Εθνικό Δρυμό σε Γαλλία και Ισπανία.

Εντυπωσιάζουν  οι συνεχόμενες παγετωνικές λίμνες  στα πιο ψηλά, ακόμα και λίγο πριν την κορυφή οι οποίες έχουν δημιουργηθεί από το λιώσιμο των πάγων.

Προτελευταία  μέρα στα Πυρηναία: ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ!

μια δοκιμασία  ήταν η 11ωρη διάσχιση της Παρασκευής στα Ισπανικά Πυρηναία για 7 αρχηγούς αναβάσεων του ΒΡΙΛΗΣΣΟΎ.

Μια διαδρομή υψηλού βουνού -HRP (Haute Randonnée Pyrénenné)στο GR 11.5- ένα μονοπάτι που διέρχεται τα Ισπανικά Πυρηναία, κυρίως κοντά στις κορυφογραμμές.

Η απαιτητική 11ωρη διαδρομή από τις δυσκολότερες της περιοχής περιβάλλεται από κορυφές των 3000 m και ελίσσεται κατά μήκος της κύριας κορυφογραμμής.

Είναι μια διαδρομή που τα έχει όλα: αρκετά υψομετρικά ανάβασης κ κατάβασης, απίστευτη θέα, κόψεις, λούκια, αλπικές λίμνες και το δυσκολότερο η συνεχής απαιτητική κίνηση μέσα από τεράστια γρανιτένια βράχια. Αυτό που μας ανησυχεί ιδιαίτερα την προηγούμενη είναι το terrain μετά το βράχινο διάσελο -πέρασμα στα 2820μ που βγαίνει προς την βορινή πλευρά και τελικά καταλήγει στο καταφύγιο La Renclusa που είναι κ ο προορισμός μας .

Εδώ πάντα κρατάει λίγα χιόνια , όμως φέτος που χιόνισε ψηλα στα τέλη Μαΐου έχει αρκετά περισσότερα. Πολύ μας ανησυχεί η πρόγνωση από όλα τα μέσα για μεσημεριανή καταιγίδα καθώς και η ανάγκη για χρήση crambon που δεν έχουμε αφού αποφασίσαμε ένα ταξιδέψουμε light.

Ξυπνάμε 5.15 και στις 6 περπατάμε, με όλο τον εξοπλισμό του δεκαημέρου (8 έως 10 κιλά), έχοντας στο μυαλό μας πάντα και την πιθανότητα μιας επιστροφής με άσχημες συνθήκες.

Η ανατολή μας βρίσκει ψηλά στα 2700 σε πανέμορφες αλπικες λίμνες που τροφοδοτούνται από τους παγετώνες του Russel, Aneto κ της Maladeta. Αρχικά ο καιρός είναι κλειστός έτοιμος για βροχή , ευτυχώς όμως αργότερα καλυτερεύει.

Η διαδρομή ολοένα και επιβεβαιώνει τη φήμη της, άγρια ,αφιλόξενη και με αγωνία τι θα ακολουθήσει Κινούμαστε με δυσκολία αρχικά στην κοιλάδα και τελικά στο μικρό λούκι και την κόψη μέχρι να περάσουμετο Collado de Salenques (2,809m).

Ένα καταφύγιο ανάγκης 300 μ χαμηλότερα της πορείας μας δίνει λύση για την περίπτωση αναγκαστικής επιστροφής.

Αν και όλα τα καταφύγια γύρω είναι γεμάτα δεν συναντάμε κανέναν πάνω στη διαδρομή και στις 2 κατευθύνσεις. Μόνο μεγάλα πακέτα που έχουν αφήσει ελικόπτερα την προηγούμενη και αφορούν απίστευτο αγώνα trail running πού θα περάσει αργά τη νύχτα εδώ που εμείς δυσκολευόμαστε να περπατήσουμε …

Με εμφανή σημάδια κούρασης κάνουμε με scrambling τα τελευταία μέτρα μέχρι το πολυπόθητο διάσελο που πιθανό θα μας σώσει. Η πρώτη ματια προς τη σωτηρία μας δεν είναι αισιόδοξη γιατί η κατεβασιά έχει αρκετά χιόνια και πιθανόν χρειάζονται κραμπόν (καρφιά στα πόδια).

Επειδή η επιστροφή δεν είναι   λύση, προσπαθούμε και καταφέρνουμε να κατέβουμε αρκετά μέσα στα χιόνια σε απίστευτο βράχινο φρύδι το οποίο όμως μας κατεβάζει αρκετά χαμηλά μέσα στα χιόνια. Κάνουμε ένα ραπελ(κατάβαση με σχοινί) στα σκληρά χιόνια και ανοίγουμε βήματα για να κατέβουμε σιγά-σιγά ολοι μέχρι να μετριαστεί η κλίση και να μην κινδυνεύουμε από σοβαρές πτώσεις.

Η Δήμητρα τελευταία βγάζει το σχοινί και κατεβαίνει στην αγκαλιά μας.

Σωθήκαμε, αλλά δεν τελειώσαμε γιατί θέλουμε ακόμα τέσσερις ώρες αφού περάσουμε την πανέμορφη λίμνη Barrancs για να φτάσουμε στο καταφύγιο La Renclusa.

Ευτυχώς όλες οι προγνώσεις που έλεγαν και καταιγίδα πέφτουν έξω,μόνο ένα ψιλόβροχο μας πετυχαίνει για καμιά ώρα…

Η ομάδα φτάνει στο καταφύγιο μετά από 11 ώρες εξαντλητικής προσπάθειας σε απαιτητικό τερέν και υψόμετρο, σε μια από τις σημαντικές διασχίσεις των Πυρηναίων. Οι Ισπανοί ορειβάτες χαρακτηριζουν τη συγκεκριμένη διαδρομή ROMPEPIERNAS (από το ρήμα romper = σπάω και το piernas = πόδια) γιατί κυριολεκτικά σπας το πόδι σου αν κάνεις ένα λάθος πάτημα!

Εδώ στο πιο γνωστό καταφύγιο της Ισπανίας επικρατεί ενας οργασμός εθελοντών που θα υποστηρίξουν τον διεθνή ορεινό υπερμαραθώνιο βουνού 160 χλμ που λίγο μετά τα μεσάνυχτα θα περάσει από το καταφύγιο με 1500 συμμετέχοντες.

Η επόμενη μέρα είναι για ξεκούραση και για  shopping  στο Benasque από όπου ισπανική υπερταχεία που ξεπερνάει τα 300 χλμ  φέρνει την ομάδα για τουρισμό στην Βαρκελώνη για 2 ημέρες, από όπου γίνεται  και η αεροπορική επιστροφή.

Οι μετακινήσεις έγιναν με όλα τα μέσα(αεροπλάνο- τραμ- λεωφορείο- τρένο-μισθωμένα βανάκια, πολύ auto stop).

Ολες οι αναβάσεις έγιναν με ίδιες δυνάμεις- δεν χρησιμοποιήθηκαν ντόπιοι οδηγοί.

Ο ΒΡΙΛΗΣΣΟΣ επιχορήγησε το κόστος ενοικίασης ορειβατικού εξοπλισμού.

Το συνολικό κόστος της 12ήμερης εξόρμησης δεν ξεπέρασε τα 1000 Ε(μαζί με τα εισιτήρια)

αρχηγός της εξόρμησης ήταν ο Διαμαντής Παπαδόπουλους