Αφιέρωμα της Athens Voice στην Κηφισιά!

Είναι αυτό που ανεβαίνεις την Κηφισίας και μετά το Ζηρίνειο, βία μετά το δαχτυλίδι, νιώθεις κάτι να αλλάζει. Είναι το πράσινο των ΒΠ; Η ησυχία; Οι μονοκατοικίες; Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αλλά κάτι σε κάνει να κάθεσαι λίγο πιο στητά και να βηματίζεις πιο ανάλαφρα αναπνέοντας επιτέλους οξυγόνο. Στη στροφή βρίσκεις ευκαιρία για περίπατο, κάνεις βόλτες κάτω από τα πλατάνια και τα παλιά αρχοντικά και σεργιανίζεις δρόμους που διηγούνται ιστορίες από τα παλιά. Δεν ξέρω αν τη λες Manhattan ή ακριβό προάστιο Γενεύης, αλλά ένα πέρασμα για καφέ, βόλτα και φαγητό στα λημέρια της δίνει την αίσθηση αληθινού city break.

Ακόμα κι αν αδιαφορείς για τα κοσμικά, πριν ακόμα κάνεις δεξιά για κέντρο στην Κασσαβέτη, δεν μπορεί να μη λατρέψεις το προάστιο με τα χίλια πρόσωπα. Ήσυχοι δρόμοι με μεγάλες κίτρινες λάμπες και κήπους, πολλούς καταπράσινους κήπους και μαγαζιά με ό,τι θελήσεις. Ρούχα, παπούτσια, κοσμήματα, φροντισμένες γωνιές που δεν βρίσκεις εύκολα και μετά καφές, φαγητό και ποτό σε στέκια ωραία και φινετσάτα. Μακριά από τη βαβούρα του κέντρου ή άλλων πυκνοκατοικημένων προαστίων της Αττικής, η Κηφισιά είναι πρόταση κι έχει επιλογές για όλους.

Σεργιάνισα πρώτη φορά στη Λεβίδου και την Κολοκοτρώνη στην εφηβεία μου. Αρχικά με τους γονείς, μέχρι που αργότερα αυτονομήθηκαν οι βόλτες μου κι άρχισα να δίνω ραντεβού στον Τροχονόμο, να περνάω απέναντι στα McDonald’s και καρφωτή να θρονιάζομαι στα Starbucks. Ήξερα ότι εκεί θα έβρισκα αυτούς που έψαχνα, εκείνους που ο 15χρονος εαυτός μου ήξερε ότι είχαν κάνει ακριβώς την ίδια διαδρομή για να βρεθούν στο πιο ωραίο ξύλινο και σπιτίσιο υποκατάστημα της αμερικανικής αλυσίδας στην Αθήνα. Ήταν γνωστό ότι για να φορέσεις μάρκες του εξωτερικού και να δοκιμάσεις πρώτος τα νέα φαστφουντάδικα η Κηφισιά ήταν must. Παρ’ όλες τις ξενικές αναφορές που αύξησαν τη δημοτικότητά της, κατάφερνε να διατηρεί αναλλοίωτες τις σταθερές της αξίες. Την 24ωρη κρεπερί στο Άλσος, τον Βάρσο και τα θερινά, ενώ από τη μια στιγμή στην άλλη νέα στέκια ξεπετάγονται. Κι αν τώρα έκλεισαν πια τα McDonald’s, τα ραντεβού συνεχίζουν να δίνονται «εκεί που ήταν παλιά τα McDonald’s» και ο Βορράς εξακολουθεί να γεμίζει τις ζωές μας αναμνήσεις. Οι καφέδες μπορεί να μετακόμισαν στη Μέντα (στο πανέμορφο εξοχικό του Σικελιανού) και στο Αμαρυλλίς, αλλά τα σινεμά μας σταθερά στην Μπομπονιέρα και τη Χλόη, και Σάββατο πρωί στον Βασιλόπουλο, κλασικά Κασσαβέτη και Λεβίδου γωνία από το 1978.

Εκεί λίγο πιο πάνω, αν και στην καρδιά του κέντρου, απλώνεται μία από τις ομορφότερες γωνιές της Κηφισιάς. Κι εκεί που είσαι όλη τη μέρα στο πόδι, στο λόφο του Αγίου Δημητρίου, η Πλάκα Κηφισιάς σού δίνει ανάσες. Πήρε το όνομά της από την Πλάκα του Κέντρου χάρη στα γραφικά στενάκια και τα ιδιαίτερα μαγαζιά που δεν θυμίζουν τη mainstream πλευρά των μεγάλων μαγαζιών και των απρόσωπων στιγμών. Δροσίνη, Κυριάκου, Αγ. Θεοδώρων, Αγ. Δημητρίου και Κασσαβέτη γίνονται γειτονιά απ’ τα παλιά και η καλύτερη εναλλακτική για ιδιαίτερα μαγαζιά, μαγαζάτορες που καλημερίζονται και ομορφιά που θυμίζει περισσότερο εξοχή παρά πόλη. Από αυτούς τους δρόμους ξεκίνησε η εμπορική Κηφισιά με σιδηρουργεία και χρωματοπωλεία για τους εργάτες και τους κηπουρούς που φρόντιζαν τις βίλες των πλούσιων Αθηναίων. Από εδώ έφευγαν και τα ξακουστά κεράσια και οι φράουλες Κηφισιάς κι εκεί που άλλοτε καλλιεργούνταν χωράφια σήμερα καλλιεργείται πνεύμα.

Ο Σπόρος, σπάνιο βιβλιοπωλείο, από αυτά που δεν συναντάς συχνά, οργανώνει συχνά παρουσιάσεις και πολιτιστικές εκδηλώσεις που συνήθως επιλέγουν το κέντρο της Αθήνας. Παρακάτω η εξαιρετική Μέντα με τη μυστική γκαλερί που κρύβει στο υπόγειο, το Valsamo με τα υπέροχα έλαια και τα αρώματα, το Falafeladiko με τα live, το Όνειρο με τους φοιτητές, το αγαπημένο αρωματοπωλείο Perfume & Soap, το καφέ-μπιστρό Αμαρυλλίς απέναντι ακριβώς από τη βίλα του Δροσίνη και μία μεγάλη ενεργή κοινότητα με events, δράσεις, πολιτιστικές εκδηλώσεις σε μια παραδοσιακή, γραφική γειτονιά με χαρακτήρα. Είναι άλλωστε μοναδικό να βλέπεις τα σκαλιά του Πολιτιστικού Κέντρου και να φαντάζεσαι τον Παλαμά και τον Δροσίνη να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν χαμένοι στις συζητήσεις τους.

Μιλώντας για την Κηφισιά δεν θα μπορούσε ποτέ να παραλειφθεί μία αναφορά στο ενδοξότερο γλυκοπωλείο της. Σημείο αναφοράς για μικρούς και μεγάλους, ο Βάρσος είναι σαν να μην μπορεί να υπάρξει σε φράση χωρίς το συμπλήρωμα «Κηφισιά». Θα είναι πάντα εγγύηση για μπεζέδες, ρυζόγαλο και γλυκά παλιού καλού ελληνικού ζαχαροπλαστείου. Για όλες τις ηλικίες η Κηφισιά σημαίνει σίγουρα και τα παρακάτω: πρώτα τσιγάρα και φιλιά στο Άλσος, burger και πίτσα στην Capricciossa και το Pappas, νύχτες μαγικές κι ονειρεμένες στο Εscoba στο Κεφαλάρι, και λίγο παρακάτω φαγητό στα πρωτοφερμένα Palmie και Fridays. Να σε πηγαινοφέρνουν στον ΑΟΚ μετά το σχολείο για μπάσκετ, από ποδόσφαιρο μέχρι και σκάκι στον Αθλητικό Όμιλο Κηφισιάς και τα Σαββατοκύριακα με τους γονείς να βρίσκετε συνέχεια γνωστούς στη Λεβίδου. Οι μαμάδες για shopping Κολοκοτρώνη και Κυριαζή και μετά όλοι για μπρουσκέτες στο Sotto Voce, που σήμερα δεν υπάρχει. Όπως το καφέ  Έπος που έγινε J και τόσα ακόμα μαγαζιά που ο καθένας έχει να θυμάται τα δικά του. Σταθερές αξίες και κυμαινόμενες που έρχονται και φεύγουν για να δώσουν τη θέση τους σε κάτι πιο τρέντι. Γιατί στην Κηφισιά όλα πρέπει να είναι τρέντι και πριν γίνουν τρέντι ήταν στην Κηφισιά. Η ανανέωση στα στέκια είναι χαρακτηριστικό της, παραμένει όμως σταθερή αξία για βόλτες και περιπάτους.

Για αρχοντικές διαδρομές με τσάι και συμπάθεια ανάμεσα σε πύργους και νεοκλασικά χωμένα στα δέντρα σημείωσε: Ραγκαβή, Πεσματζόγλου, Εμμανουήλ Μπενάκη και Παναγή Τσαλδάρη. Για ποδηλατάδα ή βόλτα από τα Ανάβρυτα και την έπαυλη Συγγρού προς το Ζηρίνειο, το Άλσος και τον Σταθμό. Από εκεί στον πύργο Αποστολίδη, στο ρέμα της Πύρνας, στο σπίτι της Πηνελόπης Δέλτα προς το Δημαρχείο. Για αμαξάδα στην οδό Λεβίδου κάθε Σαββατοκύριακο τα παϊτόνια περιμένουν για ξενάγηση στους κεντρικούς δρόμους έως το Κεφαλάρι.

Αν αναζητάς το πιο «λαϊκό» πρόσωπο της περιοχής, θα το βρεις στα λεγόμενα Αλώνια. Εκεί βρίσκονται μερικά από τα πιο παλιά σπίτια της Κηφισιάς και στην Αγίου Τρύφωνος θα βρεις τα πιο ψαγμένα μαγαζιά, από παραδοσιακούς φούρνους και κρεοπωλεία μέχρι νεο-παντοπωλεία τύπου deli και μπαχάρια. Πριν μεταφερθεί και η λαϊκή αγορά με τα βιολογικά στη Νέα Κηφισιά, τα Αλώνια ήταν και επισήμως η πιο γευστική συνοικία της περιοχής.

Παρά τα ωραία και ζηλευτά, η Κηφισιά έχει κι άλλα πρόσωπα όσο απομακρύνεσαι από το κέντρο της. Οι εργατικές πολυκατοικίες της Κάτω Κηφισιάς δεν θυμίζουν σε τίποτα το κοσμοπολίτικο προάστιο που έχουμε όλοι στο νου και ο Δήμος των «πλουσίων» φροντίζει με συσσίτια και παροχές για τους μη προνομιούχους δημότες των Βορείων Προαστίων.

Κι αν όλα αυτά είναι μια μικρή γεύση από την Κηφισιά του παρόντος, εκείνη του παρελθόντος παραμένει σίγουρα πιο γοητευτική. Άλλωστε σήμα κατατεθέν της είναι η ηλικία που δεν κρύβεται – τη μαρτυρούν τα πλατάνια και οι επαύλεις. Το 1977 λένε ότι η περιοχή ήταν γεμάτη πεύκα, μποστάνια, στάνες και τρεχούμενο νερό. Στους φράχτες των σπιτιών ανέβαιναν παγώνια και ανά εποχή οι επισκέψεις εναλλάσσονταν με χελώνες και κουκουβάγιες. Σε αυτό που συμφωνούν όλοι οι παλιοί Κηφισιώτες είναι ότι το χειρότερο που συνέβη στην περιοχή ήταν η κίνηση, που αυξήθηκε απότομα σε όλα τα επίπεδα. Όπως είχε πει παλαιότερα στην A.V. o συγγραφέας Χρήστος Αστερίου «στο κέντρο της Κηφισιάς παλιά η κίνηση ήταν αραιή, όλα περιστρέφονταν γύρω από το γαλακτοπωλείο του Βάρσου και το διπλανό ζαχαροπλαστείο του Νικολέλη. Πιο ψηλά στο Κεφαλάρι δέσποζε το ημιφωτισμένο, μυστηριώδες Alt Berlin, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80 που έκαναν την εμφάνισή τους οι μεζονέτες δηλητηριάζοντας την αύρα της περιοχής. Κόπηκαν δέντρα, χτίστηκαν αλάνες και όσα οικόπεδα είχαν απομείνει. Υπάρχουν ακόμα, ωστόσο, λιγοστοί θύλακες της αληθινής Κηφισιάς, τόποι στους οποίους επιστρέφουμε κάθε τόσο για μια αυθεντική ανάσα».

Το πάρκινγκ φαίνεται να αποτελεί για όλους μεγάλο πρόβλημα, ενώ τα αυτοκίνητα που βρίσκουν θέση στενεύουν τους δρόμους και οι σημερινοί κάτοικοι παραπονιούνται για ασφυξία από νέα μαγαζιά, κόσμο, αυτοκίνητα και δρόμους με λακκούβες. Από την άλλη στους ποδηλατόδρομους βολτάρουν συχνά οι νταντάδες των ΒΠ που σέρνουν καροτσάκια, αλλά παρά τα όποια προβλήματα οι 43.929 κάτοικοι και οι φανατικοί θαμώνες της έχουν άλλους τόσους λόγους να την αγαπούν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που στην Κηφισιά έζησαν η Πηνελόπη Δέλτα, ο Εμ. Μπενάκης, ο Θ. Δηλιγιάννης, ο Δροσίνης, ο Σικελιανός, ο Μαγκλής, ο Πετσάλης και άλλοι νεότεροι κοσμοπολίτες. Το 1941 άφησε εκεί την τελευταία του πνοή ο Ιωάννης Μεταξάς στο σπίτι όπου αρνήθηκε την υποταγή της Ελλάδας στους Ιταλούς και η οικεία του δεν είναι η μόνη έπαυλη που μαρτυρά την αίγλη που γνώρισε η Κηφισιά σε περασμένες εποχές.
Στο ύψος του Ζηρίνειου δημοτικού σταδίου υπάρχει ένα εκπληκτικό κτίριο με επιβλητικό τρούλο που «κρύβεται» πίσω από πυκνή βλάστηση. Στον αριθμό 241 της Κηφισίας η βίλα Καζούλλη είναι συνδεδεμένη με την ελληνική ιστορία από τις αρχές του 20ού αιώνα. Χτισμένη πάνω σε τούρκικο νεκροταφείο, στην κατοχή έγινε φρουραρχείο των SS και στον εμφύλιο στρατηγείο του ΕΛΑΣ, ενώ μεταπολεμικά στέγασε σεισμόπληκτους, έγινε το πρώτο ΚΑΤ, μετατράπηκε σε στέκι τοξικομανών, στην πορεία βανδαλίστηκε, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να πρωταγωνιστήσει σε αρκετές σκηνές της ταινίας «Υπολοχαγός Νατάσα». Η Βουγιουκλάκη και ο Παπαμιχαήλ φιλοξενήθηκαν στο κτίσμα ιδιοκτησίας Νικόλαου Καζούλλη, εμπόρου της Αλεξάνδρειας, που υποδέχτηκε κάποτε σπουδαίες προσωπικότητες, από τον αιγύπτιο βασιλιά Φαρούκ μέχρι τον Γώργιο τον Α΄. Λίγα χρόνια πριν πολλοί πίστευαν ότι η έπαυλη είναι στοιχειωμένη, αλλά μετά από όσα πέρασε βρίσκεται πλέον σε καλά χέρια και στεγάζει το Εθνικό Κέντρο Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης.

Με τα χρόνια, το καταπράσινο χωριό της Κηφισιάς υποδέχτηκε πολλά τρανταχτά ονόματα της εποχής. Οι Σούτσοι, η Δούκισσα της Πλακεντίας, η οικογένεια Ραγκαβή, οι Μαυρομιχάληδες και η οικογένεια Μπότσαρη αλλά και ο Όθωνας αγάπησαν την παραδεισένια αύρα της, ενώ το 1841 κατάφερε να συγκινήσει μέχρι και τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Έφτασε εκεί το Πάσχα της ίδιας χρονιάς και στο «Οδοιπορικό στην Ελλάδα» περιγράφει την Κηφισιά των μέσων του 19ου αιώνα με αναφορές στην Πλατεία Πλατάνου και άλλα χαρακτηριστικά σημεία. Σήμερα, στην οικία Δέλτα στεγάζεται από το 1994 το Τμήμα Ιστορικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη και στην Τατοΐου, στον αριθμό 50, το σπίτι του Παύλου Μελά, παντελώς ερημωμένο και ανεκμετάλλευτο αντέχει ακόμα, όρθιο από το 1904.

Ένας παράγοντας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της Κηφισίας, πριν το 1900 με τη συμβολή των μεγάλων ευεργετών, ήταν η σιδηροδρομική σύνδεσή της με την Αθήνα το 1882. Ο σημερινός ηλεκτρικός λεγόταν τότε «Θηρίο» και στην αρχή ήταν ατμοκίνητος. Τερμάτιζε από τότε στην Κηφισιά, αλλά «ηλεκτρικός» μπόρεσε να αποκαλεστεί το 1902 όταν έγινε ηλεκτροκίνητος. Την ίδια χρονιά ιδρύθηκε με βασιλικό διάταγμα το πρώτο ταχυδρομείο, που αντιμετώπισε γρήγορα πολλά προβλήματα καθώς οι 700 μόλις απογεγραμμένοι κάτοικοι της Κηφισιάς δεν επαρκούσαν για τη λειτουργία του.

Εκείνη περίπου την εποχή έκαναν την εμφάνισή τους και τα πρώτα ξενοδοχεία: Το Ξενοδοχείον Μελά ή Grand Hotel de Kifissia, όπως το αποκαλούσαν τότε, το Renaissance, η Αίγλη και το Πλάζα, η Πύρνα. Όλα βρίσκονταν μία ανάσα από την Πλατεία Πλατάνου επειδή οτιδήποτε βρισκόταν σε ακτίνα μεγαλύτερη των 2 χλμ. θεωρούνταν μη τουριστικά εκμεταλλεύσιμο. Με εξαίρεση την Πύρνα που ήταν πιο μακριά, Κοκκιναράς, Κεφαλάρι και Οδός Τατοΐου απείχαν από την εξοχή και σύμφωνα με τους ξενοδόχους δεν προσέλκυαν πελάτες. Λίγες δεκαετίες όμως αργότερα το Κεφαλάρι θα έπαιρνε τα πρωτεία με το ξενοδοχείο του Απέργη, το Σεσίλ, το Πεντελικό, το Θεοξένια και το Σεμίραμις. Γνώρισαν όλα στιγμές δόξας και εγκατάλειψης, πέρασαν πολλά και τα περισσότερα στεγάζουν σήμερα δημόσιες υπηρεσίες. Άλλα ανήκουν στην οικογένεια Λάτση, ενώ το Grand Hotel είναι σήμερα το Εμπορικό Κέντρο Μελά.

Εκτός από τους επιφανείς παραθεριστές που κατέφθαναν στην Κηφισιά τη δεκαετία του ’30, κατέφυγαν εκεί και πολλοί πρόσφυγες στα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου και της μετέπειτα Μικρασιατικής Καταστροφής, αφού είχε μεροκάματα στα κτήματα και τις καλλιέργειες. Τη δεκαετία του ’60 οι ομογενείς της Αιγύπτου έπαψαν να έρχονται στα Βόρεια Προάστια ως τουρίστες κι ευεργέτες και αναζήτησαν εκεί καταφύγιο όταν ξεριζώθηκαν από την Αλεξάνδρεια και άλλες πόλεις της Αιγύπτου. Μάλιστα το Άστυ Αιγυπτιωτών, στην περιοχή του Ναού της Αγίας Παρασκευής, είναι σήμερα μία από τις ομορφότερες συνοικίες της πόλης.

ΙΝΤΙΜΙSSIMI ΤΗΕ LINGERIE SPOT 

Η γοητεία με ιταλική υπογραφή μάς συστήνεται σε ένα πρόσφατα ανακαινισμένο χώρο με εκλεπτυσμένη αισθητική και απόλυτα μοντέρνο fresh ύφος, με προσοχή στη λεπτομέρεια από τα δοκιμαστήρια μέχρι τα δάπεδα, στην καρδιά της Kηφισιάς. Στο νούμερο 10 της Κολοκοτρώνη (Εμπορικό Κέντρο Κερασιές), η Intimissimi boutique, με την εντυπωσιακή πάντα βιτρίνα της, επικοινωνεί το ιδιαίτερο, ελκυστικό μήνυμά της με αποδέκτη το βασικό καταναλωτικό μας ένστικτο. Γι’ αυτή τη σεζόν επικρατεί ένα ύφος πολυτέλειας και στιλ Diva. Οι κούκλες προβάρουν το σεξαπίλ των εσωρούχων νέας σοδειάς της σεζόν, κεντρίζουν το μάτι και προϊδεάζουν για τα μοναδικά σχέδια των συλλογών του κορυφαίου Italian Lingerie brand.
Η λιτή αλλά ζεστή διακόσμηση παραπέμπει σε ένα μοντέρνο και κλασικό ταυτόχρονα μπουντουάρ, αναδύοντας μία cosy ατμόσφαιρα. Oι μεγάλοι κι αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές είναι, όμως, τα εσώρουχα και τα ρούχα της Intimissimi. Εδώ βρίσκουμε ό,τι πιο αισθησιακό κυκλοφορεί κι ανεβάζει τον εσωτερικό κόσμο της γυναίκας. Lingerie sets με τα πιο sexy υλικά, όπως διαφάνειες, πούλιες, δαντέλα και μετάξι που δίνουν σάρκα και οστά σε baby doll, κορμάκια, bras – όλα αυτά που λέμε underwear. Εδώ θα ανακαλύψετε το «Τέλειο Σουτιέν» για το στιλ και το μέγεθός σας – μη χάσετε τη νέα άφιξη που ακούει στο όνομα Irina. Aνακαλύψτε τις δύο βασικές τάσεις: Oriental Heart και Romantic Tale. Τις εντυπώσεις κερδίζει και η συλλογή knitwear με τις μπλούζες, τα φορέματα, τις ζακέτες, που διακρίνονται για τη ρομαντική θηλυκότητά τους και τις διακριτικές sexy λεπτομέρειές τους.
Oύτε ο άντρας μένει, όμως, παραπονεμένος, είτε είναι κλασικός, μοντέρνος ή πιο funky στα εσώρουχα και το easywear ντύσιμό του.

Κολοκοτρώνη 10 (Εμπορικό Κέντρο Κερασιές), 2106232377

TGI Fridays

Τελετουργία απόλαυσης στα Fridays Κηφισιάς, όπου ήρθε το αυθεντικό, αμερικάνικο BBQ, με τρία είδη κρέατος (Beef Brisket, Pork Belly και Turkey). Aκολουθείται η πολύωρη αυθεντική διαδικασία βήμα βήμα, όπου τα κρέατα μαρινάρονται 5 με 10 ώρες και ψήνονται αργά και μεθοδικά σε ειδικό φούρνο, ώστε να πάρουν τα αρώματα του δρυ, που καίει εμποτισμένος με Jack Daniel’s®. Συνοδεύονται με 4 επικές sauce, παραλλαγές της κλασικής BBQ sauce. Ποτέ το BBQ δεν ήταν τόσο νόστιμο , ποτέ η Αμερική δεν ήταν τόσο κοντά, ποτέ οι Πέμπτες δεν ήταν τόσο καπνιστά χορταστικές και νόστιμες.

Κολοκοτρώνη 35, 210 6233947 

Θεσσαλία

Το αγαπημένο εστιατόριο της Κηφισιάς με τις εξαιρετικές ελληνικές γεύσεις και τα εκπληκτικά μαγειρευτά, τα οποία εναλλάσσονται στο μενού σχεδόν καθημερινά. Διαθέτει  μεγάλη ποικιλία κρεάτων στη σχάρα, λαχταριστά ορεκτικά και σαλάτες, προτάσεις εμπνευσμένες από την ιταλική κουζίνα, αλλά και πιάτα ανάλογα με την εποχή. Ζεστός και προσεγμένος χώρος στο εσωτερικό και ένας κήπος-έκπληξη με πλατάνια, ιδανικός για τις ηλιόλουστες ημέρες. Κάνει και delivery.

Ελαιών 19, 210 8000614,  www.thessaliarestaurant.gr, ant.gr,  fb: thessaliarestaurant

Ninnolo