Η ιστορία των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς στο Χαλάνδρι
Σύντομη ιστορική αναδρομή, στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, αναφορικά με τα τότε μέσα μαζικής μεταφοράς και κάποιες από τις πιο ιστορικές σιδηροδρομικές και λεωφορειακές γραμμές της πόλης, κάνει ο Δήμος Χαλανδρίου.
Ειδικότερα, ο Δήμος αναφέρει τα εξής:
Από τα πιο ανεπτυγμένα προάστια της προπολεμικής Αθήνας, το Χαλάνδρι ήταν αγαπημένος προορισμός από τον 19ο αιώνα ακόμα. Από το 1885 άλλωστε οι Σιδηρόδρομοι Αττικής φρόντισαν και δημιούργησαν σταθμό στο Χαλάνδρι. Από τις πρώτες γραμμές που θέτει σε λειτουργία η Ηλεκτρική Εταιρεία Μεταφορών (ΗΕΜ), μετά την ίδρυσή της το 1925, είναι η γραμμή Χ: Βιβλιοθήκη-Χαλάνδρι. Σκοπός της να αποτρέψει τη λειτουργία ιδιωτικών λεωφορείων στη γραμμή του Χαλανδρίου.
Λίγα χρόνια αργότερα θα επεκτείνει τη γραμμή αυτή στα βόρεια σύνορα του Χαλανδρίου μέσω της τότε Λ. Πεντέλης που είχε πρόσφατα διανοιχθεί. Πρόκειται για τη γραμμή 63: Αθήνα – «Νεράιδα Χαλανδρίου» – Φραγκοκκλησιά, με αφετηρία την πλατεία Κάνιγγος.
Η «Νεράιδα» ήταν ένα κοσμικό κέντρο της εποχής πάνω στη Ρεματιά του Χαλανδρίου. Τερμάτιζε στη Φραγκοκκλησιά γιατί απλούστατα… μετά δεν είχε δρόμο. Λίγο πριν από τον Πόλεμο του ’40, ο δρόμος προς την Πεντέλη ανοίγει για την κυκλοφορία, με αποτέλεσμα την επέκταση της γραμμής 63 μέχρι εκεί (με τέρμα στη σημερινή Πλατεία Χαραυγής), αλλά με λίγα μόνο δρομολόγια τη μέρα, κυρίως για τους εκδρομείς.