Ένα ιδιαίτερο τετραώροφο συγκρότημα κατοικιών με 6 μεζονέτες στα Βριλήσσια!

Έξι μεζονέτες, που καταλαμβάνουν το ισόγειο και τον Α’ όροφο.
•  Έξι διαμερίσματα που καταλαμβάνουν τον Β’ και τον Γ’ όροφο.
•  Υπόγειο χώρο εμβαδού 1084,29 m² που περιλαμβάνει θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων, αποθήκες και μηχανολογικούς χώρους.
•  Υπαίθριους κοινόχρηστους χώρους.
•  Ανοικτό κοινόχρηστο κλιμακοστάσιο και εξώστες για την πρόσβαση στα διαμερίσματα του Β’ και Γ’ ορόφου.

Κατανομή κτιριακών μαζών, προσβάσεις

Το συγκρότημα αποτελείται από δύο ανεξάρτητους κτιριακούς όγκους, που αναπτύσσονται παράλληλα με την οδό Δωδεκανήσου και συνδέονται μεταξύ τους στο Β’ και Γ’ όροφο με εναέρια γέφυρα μήκους 7,40 m και πλάτους 1,70 m. Ο ακάλυπτος χώρος μεταξύ των κτιριακών όγκων διαμορφώνεται σε κοινόχρηστο κήπο. Στη νοτιοδυτική γωνία του οικοπέδου δημιουργείται πισίνα σε συνέχεια με τον υπόλοιπο κήπο. Η επιλογή διάσπασης της δόμησης σε δύο όγκους έγινε για να επιτευχθεί:

•  Πλήρης υπόγεια εκμετάλλευση του ακάλυπτου χώρου μεταξύ των δύο κτιριακών όγκων για την ανάπτυξη ικανοποιητικού χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων.
•  Διαχωρισμός των κατοικιών ανά όροφο με αποτέλεσμα επαρκή ιδιωτικότητα και το διαμπερές των κατοικιών.
•  Περιορισμός της κάλυψης και δημιουργία ελεύθερου προστατευόμενου χώρου στο εσωτερικό του οικοπέδου για χρήση των κατοίκων κάθε ηλικίας.

Η πρόσβαση στις κατοικίες γίνεται ως εξής:

•  Οι μεζονέτες του νοτιοανατολικού κτιριακού όγκου διαθέτουν ανεξάρτητες εισόδους επί της οδού Δωδεκανήσου.
•  Οι μεζονέτες του βορειοδυτικού κτιριακού όγκου διαθέτουν ανεξάρτητες εισόδους από τον κήπο και η πρόσβαση γίνεται από την οδό 28ης Οκτωβρίου.
•  Για τα διαμερίσματα των Β’ και Γ’ ορόφων υπάρχει κοινόχρηστο ανοικτό κλιμακοστάσιο με είσοδο από τον κήπο και οι είσοδοι των κατοικιών διατάσσονται σε ανοικτούς διαδρόμους – εξώστες που συνδέουν τους δύο όγκους.
•  Η είσοδος στον υπόγειο χώρο στάθμευσης οχημάτων είναι τελείως ανεξάρτητη και γίνεται με ράμπα από την οδό Δωδεκανήσου.

 

Τα θέματα που τέθηκαν στην ογκολογική διαμόρφωση του συγκροτήματος είναι τα εξής:

•  Ανομοιόμορφες κατακόρυφες λειτουργικές κατανομές, λόγω κτιριολογικού προγράμματος (δηλαδή μεζονέτες στο ισόγειο και στον Α’ όροφο και διαμερίσματα στον Β’ και Γ’ όροφο) με αποτέλεσμα διαφορετικές χρήσεις ανά όροφο στην ίδια κατακόρυφη στήλη.
•  Επιθυμία για όσο το δυνατόν περισσότερους εξώστες με διαφοροποιήσεις εμβαδού ανά χρήση χώρου, στον οποίο αντιστοιχούν.
•  Μικρές δυνατότητες ογκολογικής ανάπτυξης του συγκροτήματος λόγω της επιλογής του κεντρικού ακάλυπτου χώρου και της πισίνας.

Τα παραπάνω θέματα αντιμετωπίστηκαν ως εξής:

Το ύψος των κτιριακών όγκων διαιρέθηκε σε δύο οριζόντιες ζώνες. Στην πρώτη οριζόντια ζώνη (ισόγειο – Α’ όροφος) εμφανίζεται ο κάνναβος των κολονών στις όψεις. Με τον τρόπο αυτό οι επιφάνειες των δύο ορόφων διαιρούνται σε κατακόρυφες στήλες και τα κουφώματα, οι εξώστες και οι ημιυπαίθριοι χώροι διατάσσονται ελεύθερα σύμφωνα με τις λειτουργίες στις οποίες αντιστοιχούν.

Η δεύτερη οριζόντια ζώνη (Β’ και Γ’ όροφος) εκφράζεται αφενός μεν με πετάσματα, περισσότερο ή λιγότερο συμπαγή, που έχουν στόχο την οπτική ενοποίηση των εξωστών των υπνοδωματίων, αφετέρου δε με κατακόρυφη ομαδοποίηση των εξωστών των χώρων διημέρευσης που εξέχουν από την υπόλοιπη οικοδομική μάζα.

Οι περιοχές των χώρων διημέρευσης εντοπίζονται επίσης ογκολογικά, με εξάρσεις των οροφών και στέγες. Οι όγκοι των εξωστών, τα πετάσματα και οι στέγες συνδέονται μεταξύ τους με οριζόντια διάτρητα στοιχεία.