Βριλήσσια – Φ. Αδαμίδη: “Αρχαίες τραγωδίες και αυτοδιοικητικές «τραγωδίες» : μια σύγκριση”
Τοποθέτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο της Δημοτικής Συμβούλου της “Νέας Πνοής” και Δρ. Φιλολογίας Φ. Αδαμίδη, για την διαχείριση της κακοκαιρίας από την Διοίκηση Μανιατογιάννη. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει για την Δημοτική Αρχή: ” «τραγική», ως προς το ότι επέδειξε ένα άλλο βασικό γνώρισμα του τραγικού ήρωα, αυτό της ύβρεως η οποία την οδήγησε να κωφεύει σε όλες τις προειδοποιήσεις. Η καταστροφή γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, όταν συνοδεύεται από απρονοησία και έλλειψη σωφροσύνης, κάτι που διαπιστώσαμε και αυτή τη φορά με την αντιμετώπιση της κακοκαιρίας που έπληξε σφοδρά και την πόλη μας“.
Η τοποθέτηση της Φ. Αδαμίδη:
Για την πρόσφατη κακοκαιρία και για τη διαχείρισή της από τη δημοτική αρχή του Δήμου μας θα επέλεγα, κατ΄ αναλογίαν με την παρελθούσα «Μήδεια», την τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθέας Δεσμώτης», στην οποία, όπως γνωρίζουμε, ο τραγικός ήρωας βρίσκεται δεμένος και ακινητοποιημένος πάνω σε έναν βράχο από το Κράτος και τη Βία.
Ο Δήμος Βριλησσίων ως άλλος Προμηθέας Δεσμώτης βρέθηκε, κατά την πρόσφατη επέλαση του χιονιά, ακινητοποιημένος και δέσμιος της απρονοησίας του δημοτικής αρχής και της αδυναμίας της να διδαχθεί από την περσινή κακοκαιρία.
Υπ’ αυτήν την έννοια, η δημοτική αρχή δεν ήταν ακριβώς «τραγική» γιατί το κακό, το «πάθος» δεν ήταν αιφνίδιο και άγνωστο γι’ αυτήν, όπως συμβαίνει στις αρχαίες τραγωδίες. Ήταν ενήμερη, πολλές μέρες πριν, για το επερχόμενο κακό. Ωστόσο, δεν προστάτεψε τους δημότες. Δρόμοι απολύτως αδιάβατοι, δέντρα πεσμένα, διακοπές ρεύματος συνέθεσαν ένα σκηνικό ανοχύρωτης πόλης.
Ήταν, ωστόσο, «τραγική», ως προς το ότι επέδειξε ένα άλλο βασικό γνώρισμα του τραγικού ήρωα, αυτό της ύβρεως η οποία την οδήγησε να κωφεύει σε όλες τις προειδοποιήσεις. Η καταστροφή γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, όταν συνοδεύεται από απρονοησία και έλλειψη σωφροσύνης, κάτι που διαπιστώσαμε και αυτή τη φορά με την αντιμετώπιση της κακοκαιρίας που έπληξε σφοδρά και την πόλη μας. Εξίσου σφοδρή με την πτώση του χιονιού ήταν, λοιπόν, και η πτώση των αντανακλαστικών της δημοτικής αρχής.
Σε μια εποχή κατά την οποία η κλιματική αλλαγή και η βιωσιμότητα πρέπει να γίνουν μέρος του «αφηγήματος» της κάθε δημοτικής αρχής και είναι βασική προϋπόθεση για την ποιότητα ζωής στις πόλεις του μέλλοντος, οφείλουμε να έχουμε ευαίσθητες τις κεραίες μας προκειμένου να διασφαλίσουμε βασικά αγαθά και δικαιώματα για μια δημοκρατική τοπική αυτοδιοίκηση και κοινωνία ικανή να ανταπεξέρχεται στις κλιματικές και ανθρωπιστικές προκλήσεις της εποχής μας.
Ο παλαιός τρόπος του «πολιτεύεσθαι» έχει εκ των πραγμάτων ξεπεραστεί και η αδυναμία διαχείρισης της όποιας κρίσης θα κριθεί αναπόφευκτα από τον ίδιο τον Δήμο. Τα μεγάλα προβλήματα, όπως τα ακραία καιρικά φαινόμενα και οι φυσικές καταστροφές δεν αντιμετωπίζονται παρά μόνο με συνεργατική κουλτούρα και παιδεία. Ελπίζουμε, κατά το αισχύλειο, το πάθος να γίνει μάθος. Αλλιώς η λευκότητα του χιονιού, όταν ξαναπέσει, δεν θα επιφέρει καμία κάθαρση για τους έχοντες το κράτος στην πόλη μας, τουναντίον θα είναι μια παγερά εκδικητική Τίσις.