Ανάπηρος ο “εγκέφαλος” της συμμορίας των Γεωργιανών μαφιόζων που δρούσαν και στα Β. Προάστια

Σε βίλες των βορείων και των νοτίων προαστίων Αττικής «χτυπούσε» η επικίνδυνη σπείρα Γεωργιανών, με αρχηγό έναν 61χρονο, ο οποίος ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, έμενε σε έπαυλη στην Ανάβυσσο, είχε ολόκληρο «στρατό» και έφερε τον τιμητικό τίτλο (των μαφιόζων) Vor v zakone (Κλέφτης εντός νόμου).

Mεταξύ των θύματων της πολυπληθούς σπείρας, που λειτουργούσε με οργάνωση μαφίας στοχεύοντας μόνο πολυτελείς κατοικίες, είναι ο πρώην υπουργός Νίκος Χριστοδουλάκης (τον περασμένο Σεπτέμβριο, στη Βούλα), ηθοποιοί και άλλα πρόσωπα της σόουμπιζ. Τη συμμορία εξάρθρωσε η Ασφάλεια Αμαρουσίου σε συνεργασία με την Ασφάλεια Βορειανατολικής Αττικής, συλλαμβάνοντας 15 μέλη της εγκληματικής οργάνωσης, μεταξύ των οποίων και τα αρχηγικά. Οι δράστες είχαν πραγματοποιήσει πάνω από 174 διαρρήξεις, με λεία μεγαλύτερη των 10.000.000 ευρώ! Περιοχές δράσης του στα Β. Προάστια ήταν τα Βριλήσσια, τα Μελίσσια, το Ψυχικό, η Κηφισια, η Νέα Ερυθραία και όχι μόνο.

Ανάμεσα στους 15 συλληφθέντες βρίσκεται και ο 61χρονος φερόμενος ως επικεφαλής του κυκλώματος, ο οποίος -σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ.- στο παρελθόν ήταν αρχηγός της γεωργιανής μαφίας στη Ρωσία.

Πρόκειται για έναν αδίστακτο κακοποιό, ο οποίος τα τελευταία χρόνια είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, καθώς είχε πυροβοληθεί από αντίπαλη μαφία στη Μόσχα. Ο 61χρονος ήταν ο άνθρωπος που σχεδίαζε βήμα προς βήμα τις ενέργειες της εγκληματικής οργάνωσης, ενώ λειτουργώντας σαν «αρχινονός», μοίραζε τη λεία στους υπαρχηγούς του και στα μέλη της σπείρας, ανάλογα με τις ανάγκες που είχαν και το πόσο επιτυχημένη ήταν η δράση τους. Επιπλέον, το μαφιόζικο κύκλωμα κάλυπτε όλα τα έξοδα, ακόμα και για τη νομική εκπροσώπηση των μελών του που συλλαμβάνονταν, και στήριζε οικονομικά τις οικογένειές τους. Εξάλλου, φρόντιζε να αντικαθιστά, φέρνοντας «νέο αίμα», όσους κατέληγαν στη φυλακή με μεγάλες ποινές!

Σύμφωνα με την Ασφάλεια Βορειανατολικής Αττικής, το πολυμελές κύκλωμα δρούσε στα βόρεια και στα νότια προάστια και επέλεγε τα σπίτια-στόχους (συνήθως μονοκατοικίες ή μεγάλα διαμερίσματα εύπορων προσώπων) ύστερα από επίμονες παρακολουθήσεις και με βασικό κριτήριο αυτά να βρίσκονται κοντά σε μεγάλους οδικούς άξονες, ώστε να διαφεύγει εύκολα. Προτού ξεκινήσει η διάρρηξη, συνήθως βεβαιώνονταν ότι έχουν φύγει όλοι οι ένοικοι από το σπίτι, ενώ υποστηρικτική ομάδα τσιλιαδόρων «χτένιζε» τα γύρω οικοδομικά τετράγωνα σε ακτίνες έως δύο χιλιομέτρων (!) και ειδοποιούσε με ασυρμάτους για κινήσεις αστυνομικών ή τυχόν επιστροφή των ενοίκων.