Το Χαλάνδρι με τα μάτια της Athens Voice!
Μετά το αφιέρωμα για τα Μελίσσια η Athens Voice φιλοξενεί ένα ακόμα εξαιρετικό ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Κ. Γούναρη. Ακουλουθεί το αφιέρωμα για το Χαλάνδρι από την ιστοσελίδα της γνωστής Free Press εφημερίδας.
Κυριακή απόγευμα,περασμένες εφτά. Η ιδέα για ένα σεμνό aperitivo στο Χαλάνδρι είναι ξεσηκωτική γιατί αυτές τις ώρες βρίσκεις και να παρκάρεις. Την ίδια ιδέα όμως φαίνεται πως είχαν κι άλλοι πολλοί, πάρα πολλοί, αυτό το παγωμένο πλην μελαγχολικό απόγευμα, καθώς ενδελεχής έρευνα τριγύρω μας καταδεικνύει χωρίς έλεος ότι ελεύθερο τραπεζάκι δεν υπάρχει ούτε για δείγμα.
Απτόητος ο κόσμος κάθεται για το ποτάκι του ακόμα και έξω, παρά το γεγονός ότι τα δάχτυλα κινδυνεύουν να κοκαλώσουν με τέτοιες θερμοκρασίες. Βέβαια τα ρεσό φτιάχνουν ατμόσφαιρα ζεστή και η φλογίτσα τους καθρεφτίζεται στα θολωμένα γυαλιά μυωπίας. Τελικά ωραία αυτή η μαζική πρόθεση να έρθουμε όλοι εδώ. Σε κάνει να νιώθεις ότι συγχρωτίζεσαι μ’ έναν τρόπο με το αθηναϊκό αίσθημα κοινωνικοποίησης και ψυχαγωγίας. Συγκινητικό.
Ξέρει τι κάνει το Χαλάνδρι. Πρώτα απ’ όλα να του αναγνωρίσουμε την ικανότητα αντίληψης της κοινής αισθητικής. Κανείς δεν αμφιβάλλει πλέον αφού κατόρθωσε να γίνει δημοφιλής πόλος έλξης διασκέδασης για τόσο πολύ κόσμο σε μια πόλη με άπειρες καλές επιλογές. Εδώ δεν παίζουν διακρίσεις ούτε ηλικιακές, ούτε κοινωνικές, ούτε άλλες και σε αυτό βοήθησε η βαθύχρονη ιστορία του που είναι χωρίς ξαφνιάσματα νεοπλουτισμού και αναβάθμισης. Γενικότερα το γράφημα της ανάπτυξής του υπήρξε, τουλάχιστον μέχρι κάποια χρονική στιγμή, ομαλά μεταβαλλόμενο. Μόλις την τελευταία πενταετία οι δείκτες του γραφήματος πήραν την ανιούσα για τα καλά, καθώς ήρθε πολύς κόσμος που έφερε μαζί του κι άλλον και γέμισε το κέντρο.
Είναι ίσως από τα λίγα προάστια που δεν είναι περίκλειστα. Παρά την έντονη σφραγίδα του δεν διακόπτει απότομα τη συνέχεια της πόλης και, παρόλο που οι πύλες του είναι διακριτές, η μετάβαση είναι ήπια. Έχει το τέμπο της μεγαλούπολης και ταυτόχρονα την αυτονομία ενός προαστίου. Κατά τη λογοτεχνική μεταφορά που αγαπούν οι αρχιτέκτονες, μπορούμε να πούμε ότι το Χαλάνδρι «συνομιλεί ανοιχτά» με την υπόλοιπη πόλη – μπορεί ο διάλογος αυτός να είναι συγκυριακός και να έχει να κάνει με τις γεωγραφικές του συντεταγμένες ή να είναι απλώς μια αίσθηση που δίνει η πολυκοσμία και τα φώτα, αλλά αυτό δεν κάνει το Χαλάνδρι λιγότερο ενδιαφέρον.
Αν τελικά σε παίζει γλυκά είναι γιατί μέσα στο τοπίο του τα περικλείει όλα. Από τη σφιχτή αστική δόμηση σε πάει σε φαρδιούς πεζόδρομους, και γι’ αυτό του συγχωρείς τη δυσκολία του παρκαρίσματος. Από τις βιτρίνες και τον απογειωτικό του καταναλωτισμό σε αφήνει σε πλατείες με δεντράκια, σε καπιτονέ λιβάδια με κούνιες, οπότε δεν μπορείς να το κατηγορήσεις ότι σε διέβαλε με δυτικού τύπου συνήθειες. Μια βόλτα στην ηρεμία της ρεματιάς ή ένα πρόγραμμα από τη μεγάλη πολιτιστική του δράση είναι δίπολο που σου φτιάχνει τη μέρα. Με άλλα λόγια οι ισορροπίες του, αναλόγως φυσικά τη στιγμή και τα γούστα, μπορούν να γίνουν πολύ γοητευτικές.
Επίσης έχει πετύχει το σωστό φωτισμό των δρόμων. Μάλιστα φίλος φωτογράφος παρατήρησε ότι έχουν τοποθετηθεί έτσι που αβαντάρουν ακόμα και ατυχείς σέλφι. Αυτό για τους φωτοευαίσθητους που συνδέουν την καλή διάθεση με τον καλό φωτισμό είναι σούπερ. Και ειδικά αυτό το τελευταίο για μερικούς από εμάς έχει βαρύνουσα σημασία τόση που είμαστε έτοιμοι να πειστούμε ότι το Χαλάνδρι τα πάντα εν σοφίαν εποιήσε… Βρε, λες;
Οι αλλαγές
Για το φαινόμενο Χαλάνδρι και την ταχεία του ανάπτυξη πρόσφατα έγινε επίσημη δίμηνη έρευνα που εξάγει το συμπέρασμα ότι η περιοχή έχει αγγίξει το ζενίθ της. Οι Χαλανδραίοι υπεύθυνοι αναζητώντας την ιδανική ισορροπία για όλους, μάζεψαν στοιχεία προκειμένου να αξιολογήσουν τη δυναμική του κέντρου και να θεσπίσουν μια σειρά μέτρων για την εξασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας και την ποιότητα ζωής. Καθόλου άσχημο και άκρως ενδιαφέροντα τα αποτελέσματα.
Αν σκεφτείς ότι το Σαββατοκύριακο μετράει σταθερά πάνω από 5.000 επισκέπτες στην περιοχή που διασκορπίζονται σε 188 χώρους εστίασης και 185 αναψυχής, αν λάβεις υπόψη σου ότι τα τελευταία 2 χρόνια η παράνομη στάθμευση αυξήθηκε από 24% σε 48%, ε, όσο να ’ναι θα συμφωνήσεις κι εσύ ότι χρειάζονται μια σχετική εποπτεία και σωστοί χειρισμοί.
Ακριβώς όπως έγινε με το μεγάλο black out τα Χριστούγεννα του 2014 στο κέντρο της περιοχής, το οποίο αντιμετωπίστηκε με αναβάθμιση και έναν κατάλογο ενεργειών φέρνοντας ρεύμα από παραδίπλα ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες.
Το Θέατρο της Ρεματιάς
Πέρυσι στις 18 Μαΐου το σύμβολο πολιτισμού της περιοχής καίγεται από εμπρησμό. Οι αντιδράσεις είναι άμεσες. Το θέατρο ξαναλειτουργεί τον επόμενο μήνα με μια προσωρινή κατασκευή.
Σειρά δελτίων τύπου από το δήμο έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς πληροφορούσαν τότε:
«Σχετικά με τον εμπρησμό που είχε σαν αποτέλεσμα την ολοσχερή καταστροφή του Θεάτρου της Ρεματιάς οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι: Πρόκειται για εμπρηστική ενέργεια που είχε σαν στόχο το Θέατρο, αφού ουσιαστικά ξεκίνησε από τις κερκίδες και επεκτάθηκε κατόπιν στα γύρω δένδρα. Η περίπτωση ατυχήματος αποκλείεται αφού τις προηγούμενες ημέρες είχε προηγηθεί καθαρισμός του χώρου, κυρίως κάτω από τις κερκίδες, αφού άλλωστε είχαν προγραμματιστεί για την επόμενη ημέρα εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης των φθαρμένων υλικών στις εγκαταστάσεις του Θεάτρου. Το Θέατρο της Ρεματιάς δεν είναι τα 582 καθίσματά του, οι ηλεκτρολογικές του εγκαταστάσεις ή οι υπόλοιπες βασικές του υποδομές που καταστράφηκαν. Είναι η ιστορική του πορεία, οι δεκάδες πολιτιστικές δράσεις κάθε χρόνο, είναι το καμάρι των ανθρώπων του πολιτισμού που το πλαισίωσαν αλλά και όλων των Χαλανδραίων που αγαπούν αυτή την πόλη».
Αυτή τη στιγμή προχωρά η σχετική μελέτη, ενώ οι ιθύνοντες υπόσχονται ότι όποια και να είναι η πορεία της, το θέατρο θα λειτουργήσει το καλοκαίρι.
Κρεμάστρες Αγάπης
Σε 12 σημεία στο Χαλάνδρι υπάρχουν από τον Οκτώβρη οι πλέον γνωστές «Κρεμάστρες Δημοσιών Χώρων». Είναι γλυπτά που εξωτερικά μοιάζουν με μεγάλους τρίποδες με δύο λέβητες, αλλά ο ρόλος τους είναι η συλλογή αντικειμένων για αυτούς που έχουν ανάγκη. Είναι μια ενδιαφέρουσα και εναλλακτική προσπάθεια που φαίνεται ότι αποδίδει. «Το νέο και πολύ ενδιαφέρον στοιχείο αυτής της προσπάθειας είναι ότι για πρώτη φορά δεν μεσολαβεί κανείς μεταξύ εκείνου που θέλει να δώσει και εκείνου που έχει ανάγκη να λάβει. Πρόκειται για μια μορφή αδιαμεσολάβητης οριζόντιας κοινωνικής αλληλεγγύης». Θα τα δείτε αν περάσετε από τα εξής σημεία:
1.Εκκλησία Αγία Βαρβάρα Χαλανδρίου
2. Πλατεία Χίου – Κάτω Χαλάνδρι
3. Αθλητικό Κέντρο Μάρκος Παπαδάκης
4. Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο
5. Δημαρχείο
6. Πεζόδρομος Χαϊμαντά
7. Πλατεία Κιοσέ
8. Πλατεία Δούρου
9. Παρκάκι Τούφα
10. Παιδική χαρά – ΚΕΠ Παλιού Δημαρχείου
11. ΚΕΠ Μετρό
12. Συνοικισμός (οδός Καρελά, «Ρίζες»)
Εκτός κέντρου
Όσο απομακρύνεσαι από το κέντρο μπορείς να δεις ακόμα παλιές μονοκατοικίες, κεραμοσκεπές, αυλές και περίτεχνα κιγκλιδώματα. Αν έχει καλοκαιριάσει και παρασυρθείς από το περπάτημα, θα βρεις και το θερινό συνοικιακό κινηματογράφο ΑΜΙΚΟ, που παίζει διακριτικά ανάμεσα στα σπίτια.
Στην οδό Μεταμορφώσεως έζησε ο τρυφερός ανθρωπιστής συγγραφέας Αντώνης Σαμαράκης, που εγκαταστάθηκε εδώ όταν ήταν δέκα χρονών και το Χαλάνδρι ήταν ακόμα εξοχή. Σήμερα, απέναντι από το άλλοτε σπίτι του, υπάρχει ένα άγαλμα προς τιμήν του: «Το Πεύκο του Αντώνη».
Στην οδό Προφήτη Ηλία είναι η έπαυλη που ζούσε η διεθνούς φήμης πιανίστρια Gina Bachauer. Πεθαίνοντας άκληρη έδωσε εντολή να γίνει Ωδείο, αλλά δεν έγινε ποτέ. Ένας θρύλος λέει ότι οι γείτονες συχνά άκουγαν από το ερειπωμένο σπίτι της Gina τα πλήκτρα της να παίζουν μόνα τους τις αγαπημένες της μελωδίες, αλλά αυτό μάλλον είναι δηλωτικό του πόσο αξέχαστες έμειναν οι ερμηνείες της. Πάντως το πιάνο της ανακατασκευάστηκε από κληρονόμο της.
Στο νούμερο 49 της ίδιας οδού είναι η διατηρητέα αγροικία της οικογένειας βιομηχάνων Πραπόπουλου, που τελεί υπό κατάληψη σχεδόν μια δεκαετία. Το αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι τις Τρίτες κάνει ανοιχτές συζητήσεις για τοπικά, κοινωνικά, πολιτικά ή περιβαλλοντικά ζητήματα και για τη διαχείριση της κατάληψης της δανειστικής βιβλιοθήκης κ.λπ., διοργανώνει σεμινάρια, δράσεις και καλλιέργεια στον κήπο. Έχει και μπαρ, αλλά κατόπιν ανακοίνωσης. protovouliaxalandriou.blogspot.gr
Αλεπουδίτσες στην Τούφα; Σιγουρέψου ότι είναι ασφαλείς και ύστερα κάνε πως δεν τις είδες σφυρώντας δήθεν αδιάφορα.
Πάτημα Ι, Πάτημα ΙΙ, Πάτημα στο Γέρακα, Πάτημα Βριλησσιών. Σύνολο Πατημάτων: 4. Έχουμε και άλλο;
Προτεινόμενες βόλτες
Πιο urban Με τα τρόλεϊ 10 και 1 που διασχίζουν την Α. Παπανδρέου. Ακόμα καλύτερα αν είναι ώρα αιχμής, για να προλάβεις να χαζέψεις τις βιτρίνες μέσα από το τζάμι. Ίσως αυτή η διαδρομή να έπρεπε να αξιοποιηθεί τουριστικά.
Πιο nostalgic Στη γωνία Αριστοτέλους με Καραολή Δημητρίου έχει μείνει ένα σπίτι με εκείνο το διάτρητο κλασικό τοίχο που ήταν σε όλα τα καρέ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Όταν το δεις θα καταλάβεις.
Πιο φωτογενής Τα τρία παγκάκια απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Έχουν φωτογραφική αξία όλες τις ώρες και όλες τις εποχές. Το διακριτικό κλου είναι το σχήμα των κορμών (να το πούμε κορμοστασιά;) στην πλάτη τους.
Πιο φευγάτη Αυτή επί της Βασιλέως Γεωργίου Β΄ όπου ψηλοί φοίνικες και πιτσιρικάδες skaters και ανδριάντες ηρώων συνθέτουν αντιφατικό σκηνικό για τα αυτοκίνητα που περιμένουν στο φανάρι. Στο βάθος το φεγγάρι.
Το Χαλάνδρι της σοπράνο Τζίνας Πούλου
«Το Χαλάνδρι μας, το Χαλάνδρι μου, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις παιδικές μου αναμνήσεις: με τις αλάνες, τις παιδικές χαρές, το σχολείο, τις γειτονιές και τους φίλους μου. Θυμάμαι να τρέχω με τα πόδια ή με το ποδήλατό μου και να πηγαίνω στο περιβόητο “περιβόλι” να κόψω φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Θυμάμαι να συναντώ τα παιδιά του σχολείου στην πλατεία και στη βρύση του Αγίου Νικολάου, να περπατάμε ομαδικά, γελώντας, και να φτάνουμε πέρα ως το ρέμα. Θυμάμαι να κυλιέμαι στα χωράφια με τα χαμομήλια και να χορταίνω μυρωδιές. Το Χαλάνδρι για μένα έχει ταυτιστεί με την εποχή της αγνότητας, της ξεγνοιασιάς, της αθωότητας. Μετά από χρόνια απουσίας μου στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους ζήτησα να ξαναβρώ το Χαλάνδρι μου. Βρήκα μια σύγχρονη πόλη που προσπαθεί να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του σήμερα, να καλύπτει κάθε γούστο, να αναπτύσσεται, να παιδεύει και να εκπαιδεύει. Η πόλη της καταγωγής του τραγωδού Ευριπίδη, η περιοχή της ιστορικής μάχης του Χαλανδρίου φέρει πλέον τη φήμη του σημαντικού εμπορικού κέντρου, έχει την αύρα της μεγαλούπολης και έχει γίνει σημείο αναφοράς για τον ελεύθερο χρόνο της Αττικής και όχι μόνο. Συμμετείχα στα κοινά της πόλης μου και γνώρισα τα προβλήματα. Σε ορισμένα από αυτά συνέδραμα. Είχα στόχο, μέσω του πολιτισμού, της πράσινης ανάπτυξης και της παιδείας, να ξαναβιώσω συλλογικά το Χαλάνδρι των παιδικών αναμνήσεων. Ελπίζω να δοθεί η ευκαιρία να το ξαναζήσω».
Η σολίστ σοπράνο Τζίνα Πούλου συνεργάζεται με την Εθνική Λυρική Σκηνή και κυρίως με λυρικές σκηνές του εξωτερικού και παράλληλα θήτευσε ως δημοτικός σύμβουλος Χαλανδρίου
Το Χαλάνδρι του ηθοποιού Χάρη Ρώμα
«Το δικό μου Χαλάνδρι εκτός από την ιστορική του σημασία (αρχαία περιοχή ΦΛΥΑ), τη φυσική του ομορφιά (μία περιοχή με αρκετό πράσινο ακόμα, κάποια όμορφα πάρκα που θα μπορούσαν να γίνουν και περισσότερα, αρκετές μονοκατοικίες, σεμνές και όχι φαντεζί) είναι ιδιαίτερα ξεχωριστό για το ανθρώπινο πρόσωπο που το χαρακτηρίζει. Σε αντίθεση με άλλα βόρεια προάστια οι άνθρωποι επικοινωνούν και ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλον και ακόμα έχουν κατά μεγάλο ποσοστό διατηρήσει τις κοινές αγωνίες για το κοινωνικό σύνολο, για την εξέλιξη της χώρας μας, αλλά και αγωνίες για τα προβλήματα και το μέλλον του πλανήτη. Είναι δηλαδή μια περιοχή με ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ ανθρώπους που αντιμετωπίζουν υγιώς την καθημερινότητά τους, συμπορεύονται και δεν επαίρονται ούτε επιδεικνύουν τα όποια υλικά αγαθά τους. Το όνειρό μου για αυτή την περιοχή, στην οποία διαμένω 25 χρόνια, είναι να γίνει ο Δήμος Χαλανδρίου κάποια μέρα πρότυπος πολιτιστικός δήμος της Ελλάδας και, γιατί όχι, της Ευρώπης. Η θετική ενέργεια που εκπέμπει το Χαλάνδρι και η διάθεση των κατοίκων του για μια αναβαθμισμένη αισθητικά και πνευματικά ζωή, νομίζω, επιτρέπει ένα τέτοιο φιλόδοξο όνειρο».
Ο ηθοποιός Χάρης Ρώμας περιοδεύει με την παράστασή του «Ο μαγικός κόσμος του Σκρουτζ».
Τα θετικά αποτελέσματα μιας έλλειψης
Είτε δεν βλέπουμε εύκολα ταμπέλες με τις οδούς ή όντως είναι κάπου κρυμμένες. Ευτυχώς που τις ξέρουν οι περαστικοί και μας εξηγούν δίνοντας και καμιά έξτρα πληροφορία για τα στέκια και δεν τις ψάχνουμε στο google maps. Δεν είναι κακό.
Το Καλντερίμι των Λουλουδιών με φόντο τα σκαλάκια, κάθετο στην A. Παπανδρέου, είναι ακόμα ένα αποτέλεσμα που προέκυψε από αυτήν την έλλειψη, διότι η ξύλινη πινακίδα του ανθοπωλείου είναι τόσο χαριτωμένη που σου μένει (και εμπνέει και ρίμες). Ομοίως και με τη στοά που ενώνει την οδό Χαϊμαντά με την Αγίας Παρασκευής, το λες και Καβάτζα από τη σχετική πινακίδα, αλλά και επειδή ταιριάζει γάντι. Έχει άραγε όνομα;
Πηγή: AthensVoice, Συντάκτης: Καλλιστώ Γούναρη.
Leave a comment