Evan Σπηλιωτόπουλος: Το παιδί των Βριλησσίων που βρέθηκε στην κορυφή του Hollywood μιλά αποκλειστικά στο Vrilissianews

Tweet

Μετά το αφιέρωμά μας πριν από μερικές ημέρες, το Vrilissianews έχει την χαρά και την τιμή να σας παρουσιάσει την αποκλειστική συνέντευξη του Evan Σπηλιωτόπουλου, ενός βέρου Βριλησσιώτη που μεγαλουργεί στην Αμερική και το Hollywood με την ιδιότητα του σεναριογράφου!

Σε μια πραγματικά απολαυστική και εκ βαθέων συνέντευξη, ο Evan θυμάται τα παιδικά του χρόνια στα Βριλήσσια, ξετυλίγει το κουβάρι της καριέρας και της ζωής του και συμβουλεύει τους νέους να κυνηγήσουν το όνειρό τους στο εξωτερικό! Απολαύστε τον!

Evan πες μου για τις αναμνήσεις που έχεις από τα παιδικά και εφηβικά σου χρόνια στα Βριλήσσια.

Έζησα στα Βριλήσσια , στην οδό Γράμμου 23 μέχρι την ηλικία των 17. Πήγα σχολείο στα εκπαιδευτήρια Τσουρή δίπλα από το ποδοσφαιρικό γήπεδο και μετά γυμνάσιο και λύκειο στο δημόσιο σχολείο. Οι πιο ωραίες αναμνήσεις μου είναι που έπαιζα ποδόσφαιρο στα γήπεδα και στις αυλές με τους φίλους μου. Δυστυχώς όλοι αυτοί οι υπέροχοι ανοιχτοί χώροι έχουν γίνει σήμερα πολυκατοικίες. Επίσης αγαπούσα πολύ το πανηγύρι που γινόταν κάθε χρόνο στην πλατεία Αναλήψεως, τα σουβλάκια, την περίφημη καναδική πιτσαρία απέναντι από το σπίτι μου και το Igloo που έπαιρνα παγωτό στη λεωφόρο Πεντέλης. Επίσης θυμάμαι, που ανέβαινα στο ποδήλατό μου για να παώ στα θερινά σινεμά κάθε καλοκαίρι.

Πόσο συχνά επισκέπτεσαι την Ελλάδα; Έχεις έρθει στα Βριλήσσια πρόσφατα;

Δεν την επισκέπτομαι όσο συχνά θα ήθελα. Είναι μεγάλο ταξίδι και είναι δύσκολο να φύγω από τη δουλειά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Συνήθως έρχομαι στην Ελλάδα όταν έχουμε γυρίσματα σε κάποια χώρα της Ευρώπης. Η πιο πρόσφατη φορά ήταν με τα γυρίσματα του Ηρακλή στη Βουδαπέστη. Το καλοκαίρι που μας πέρασε σκόπευα να εκμεταλλευτώ το γεγονός ότι τα γυρίσματα του Beauty and the Beast, είναι στο Λονδίνο αλλά τα πολιτικά γεγονότα και η οικονομική αβεβαιότητα με έκανε να αλλάξω γνώμη.
Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο για μένα να γυρίσω στα Βριλήσσια. Το σπίτι που μεγάλωσα γκρεμίστηκε και έγινε πολυκατοικία. Ειλικρινά δεν έχω πάει να δω πώς είναι σήμερα. Ήρθα πριν μερικά χρόνια να επισκεφτώ κάποιους φίλους και επίτηδες απέφυγα την οδό Γράμμου. Δεν ξέρω εάν θα μπορούσα να διαχειριστώ το γεγονός ότι το μέρος που αγάπησα δεν υπάρχει πια…

Πότε αποφάσισες να φύγεις από την Ελλάδα και πόσο εύκολη ήταν αυτή σου η απόφαση;

Ήταν αμέσως μετά το λύκειο. Ήξερα ότι ήθελα να ασχοληθώ με τις ταινίες και στην Ελλάδα, υπήρχαν ελάχιστες ευκαιρίες. Ο ελληνικός κινηματογράφος ουσιαστικά φυτοζωούσε. Ήταν μια δύσκολη απόφαση. Ο πατέρας μου είχε πεθάνει και ως μοναχοπαίδι έπρεπε να αφήσω τη μητέρα μου μόνη. Άφησα πίσω όλους τους φίλους και τους συγγενείς μου. Ειλικρινά στην αρχή ήταν μια μοναχική και τρομακτική εμπειρία. Όταν όμως θες κάτι πάρα πολύ πρέπει να το κυνηγήσεις αλλιώς δεν θα συγχωρήσεις ποτέ τον εαυτό σου.

Μίλησε μου για το πώς κατάφερες να εργαστείς στην Disney και τι έκανες μέχρι να εμφανιστεί αυτή η ευκαιρία.

Μετά το πανεπιστήμιο, μετακόμισα στο Los Angeles. Ήταν 1995. Είχα ήδη γράψει 10 σενάρια, οπότε είχα κάποια δείγματα δουλειάς που μπορούσα να παρουσιάσω. Τους πρώτους μήνες διαμονής στο L.A. βρήκα έναν ατζέντη και έκανα μια συμφωνία για να γράφω σενάρια για low budget ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Πίστεψα ότι τα είχα καταφέρει.
Ένα χρόνο μετά η συμφωνία έληξε. Ο ατζέντης μου εγκατέλειψε το χώρο. Επί 4 χρόνια δεν δούλεψα σχεδόν καθόλου. Αυτά ήταν «τα πέτρινα χρόνια» όπως θα λέγαμε. Συνεχείς απορρίψεις, συνεχής αμφισβήτηση των ικανοτήτων μου και όλα τα λεφτά που είχα μαζέψει εξανεμίζονταν. Τον Απρίλιο του 2000 είχα λεφτά μόλις για δύο μήνες. Αντιμετώπισα ένα δίλημμα, να εργαστώ σαν σερβιτόρος ή να γυρίσω στην Ελλάδα. Ξαφνικά, ένας άνθρωπος της Disney, που είχε διαβάσει ένα από τα σενάρια μου με προσέλαβε για να γράψω το σενάριο στο «The Jungle Book 2». Από τότε ευτυχώς δεν έχω σταματήσει να δουλεύω.

Ποια ήταν η δυσκολότερη και ποια η καλύτερη στιγμή στην καριέρα σου μέχρι σήμερα;

Η δυσκολότερη στιγμή ήταν αναμφίβολα τα 4 χρόνια ανεργίας από το ’96 έως το 2000. Η καλύτερη στιγμή ήταν αυτό το καλοκαίρι που είχα την τύχη να αναλάβω 2 ταινίες. Μία για την Universal («Snow White and The Huntsman 2») και μία για τη Disney («Beauty and the Beast»). Τα γυρίσματα έλαβαν χώρα στην ίδια πόλη (Λονδίνο) και στο ίδιο στούντιο, οπότε αυτός ο χώρος έγινε το σπίτι μου για τους επόμενους μήνες.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο project για το οποίο έχεις εργαστεί και σε ποιες άλλες ταινίες δουλεύεις αυτό τον καιρό;

Θεωρώ ότι και η «Χιονάτη» και η «Πεντάμορφη και το Τέρας» θα γίνουν μεγάλες επιτυχίες. Ιδιαίτερα υπερήφανος, όμως, είμαι για την Χιονάτη επειδή έχτισα το σενάριο από το μηδέν. Η κεντρική ιδέα και οι νέοι χαρακτήρες είναι όλα δικά μου και μπορεί να πει κάποιος ότι αυτή η ταινία είναι το πνευματικό μου παιδί. Επίσης έχω αρκετά μελλοντικά σχέδια σε εξέλιξη. «Ο Καρυοθραύστης» του Robert Zemeckis για τη Universal είναι ένα από τα αγαπημένα μου όπως και το «Seven Wonders» της Fox. Τέλος υπάρχει ένα απόρρητο project της Sony για το οποίο έχω μεγάλες προσδοκίες.

Προτιμάς να δουλεύεις για κινούμενα σχέδια ή για ταινίες «για μεγάλους»;

Προτιμώ μακράν τις δραματικές ταινίες και τις ταινίες δράσης. Ποτέ δεν ήταν στις προθέσεις μου να ασχοληθώ με τα κινούμενα σχέδια. Απλά έτυχε να καταλήξω εκεί και είχα 8 υπέροχα χρόνια επιτυχίας. Η αλήθεια είναι όμως ότι να γράφεις συνέχεια για παιδικές ταινίες μπορεί να γίνει κουραστικό. Το να προσπαθείς για παράδειγμα να βρεις τρόπους να χτυπήσεις μια χελώνα ή να φτιάχνεις μουσικά «νούμερα» για τον Mickey, τον Donald και τον Goofy. Αν και οι καλές οικογενειακές ταινίες θίγουν και σοβαρά θέματα, προτιμώ τις ταινίες για «μεγάλους». Επιπλέον απολαμβάνω πραγματικά να δουλεύω με τους ηθοποιούς πρόσωπο με πρόσωπο. Στα κινούμενα σχέδια δεν υπάρχει αυτή η προσωπική επαφή.

Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε με απογοήτευση για ακόμα μια φορά, ότι η επόμενη ταινία του πράκτορα Bourne δεν θα περιλαμβάνει γυρίσματα στην Ελλάδα, παρόλο που η χώρα βρίσκεται στην πλοκή της ταινίας. Το ίδιο είχες βιώσει κι εσύ όταν προσπάθησες να πραγματοποιήσεις κάποια γυρίσματα στην Ελλάδα για τον Ηρακλή. Γιατί η πανέμορφη χώρα μας δεν αποτελεί πόλο έλξης για τις κινηματογραφικές παραγωγές του Hollywood;

Η χώρα μας δεν προσφέρει οικονομικά κίνητρα για να γυρίζονται ταινίες εκεί. Δεν έχουμε ομάδες εργασίας για την προσέλκυση ταινιών από το εξωτερικό. Δεν εκπέμπουμε μια θετική αύρα φιλοξενίας στις εταιρείες που ενδιαφέρονται για γυρίσματα στην Ελλάδα. Όποτε μία ξένη εταιρεία παραγωγής θέλει να κάνει γυρίσματα στην Ελλάδα, τους αγνοούμε όπως έγινε με την «Τροία» και τον «Αλέξανδρο» ή τους βάζουμε τόσα πολλά εμπόδια που στο τέλος παραιτούνται και στρέφονται σε άλλες χώρες.

Δεν πρόκειται για πολιτικό πρόβλημα, κατά την άποψή μου. Καμία από τις κυβερνήσεις ανεξαρτήτως κόμματος δεν κατάφερε να προσελκύσει ταινίες στην Ελλάδα. Είναι θέμα βούλησης. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία επιθυμία από την μεριά των εμπλεκομένων ώστε να φέρουν μεγάλες παραγωγές.

Ίσως θεωρούν ότι ο φόρτος είναι πολύ μεγάλος για εκείνους και έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν ή φοβούνται ότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές ώστε να υποστηριχτούν μέγαλες παραγωγές και μπορεί να εκτεθούμε, δεν ξέρω. Όμως η Ουγγαρία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Κροατία, η Μάλτα, ακόμα και η FYROM φιλοξενούν γυρίσματα διεθνών παραγωγών και επωφελούνται οικονομικά εδώ και χρόνια. Εμείς γιατί όχι ;

Τι θα συμβούλευες τους νέους στην Ελλάδα που αντιμετωπίζουν τις σοβαρές συνέπειες της κρίσης, αδυνατώντας να βρουν δουλειά; Θεωρείς ότι το να εγκαταλείψουν τη χώρα είναι η μοναδική λύση τελικά;

Βγάλτε διαβατήριο. Αυτή είναι η συμβουλή μου. Και μάθετε τέλεια μια ξένη γλώσσα. Εάν έχετε φιλοδοξίες, όνειρα, ελπίδες φύγετε από τη χώρα. Η Ελλάδα είναι σε πολύ χειρότερη μοίρα απ’ ότι μπορούμε να αντιληφθούμε. Εάν είσαι ξένος που επιθυμεί να έρθει δεν μπορείς να φανταστείς το μέγεθος της διαφθοράς και της αναποτελεσματικότητας σε κάθε επίπεδο της ελληνικής κοινωνίας. Εάν είσαι Έλληνας και θες να φύγεις έξω έχεις συνηθίσει σε αυτή τη κατάσταση και τη θεωρείς φυσιολογική. Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ πώς , μια ευρωπαική χώρα , υποτίθεται πρώτης γραμμής στραγγαλίζει την πρωτοβουλία, την επιχειρηματικότητα, την φιλοδοξία και τη δημιουργικότητα τόσο πολύ όσο η Ελλάδα.

Μιλάς ακόμα ελληνικά με τους δικούς σου; Ποια είναι η αγαπημένη σου ελληνική φράση;

Πιο μικρός μιλούσα ελληνικά με τον πατέρα μου και όλους τους άλλους και αγγλικά με την μητέρα μου που είναι Ελληνο-Αμερικανίδα . Μιας και έχω μία γάτα η αγαπημένη μου έκφραση είναι «ούτε γάτα ούτε ζημιά».

*Την αποκλειστική συνέντευξη του Evan Σπηλιωτόπουλου εξασφάλισε και επιμελήθηκε για το Vrilissianews ο Αντώνης Ανδρονικάκης.