Το Cine-Δράση επιστρέφει στο ΤΥΠΕΤ!

Το Cine-Δράση επιστρέφει την Τετάρτη 16 Σεπτέμβρη στο ΤΥΠΕΤ και εγκαινιάζει τις φθινοπωρινές προβολές ταινιών με  την εξαιρετική ταινία του Stephen Frears «Philomena».

Η προβολή της ταινίας θα ξεκινήσει στις 20:15.

Λίγα λόγια για την ταινία

«Philomena». Aγγλία, 2013. Διάρκεια: 98′. Σκηνοθεσία: Stephen Frears. Σενάριο:  Steve Coogan  Πρωταγωνιστούν:  Judi Dench,    Steve Coogan, Sophie Kennedy Clark, Mare Winningham, Barbara Jefford. Μουσική: Alexandre Desplat.

Η Philomena    είναι η ιστορία των  μυστικών που αναγκάστηκαν να κρατήσουν κρυφά μια μητέρα και ο γιός της, οι ζωές των οποίων καταστράφηκαν από την κοινωνική υποκρισία που κυριαρχούσε στα μέσα του περασμένου αιώνα  και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Αφορά  πολλά  μικρά (μεγάλα όμως και συντριπτικά βαριά για όποιον τα ζει σε μια συγκεκριμένη στιγμή) καθημερινά θέματα: την αθωότητα, τη διαφθορά, την οικογένεια, τη μοναξιά, την αλήθεια,   το ψέμα,  αλλά κυρίως    το ρόλο της καθολικής εκκλησίας  στο ξέπλυμα της «ντροπής» από ατιμασμένες οικογένειες που οι κόρες τους    έμειναν έγκυες εκτός γάμου και έκριναν επιβεβλημένο   να βρουν τρόπο να κρατήσουν το μυστικό τους μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα συγγενών, φίλων  και γειτόνων.   Το σενάριο της, που υπογράφει ο πρωταγωνιστής της ταινίας,  βασίζεται στο   βιβλίο του πρώην δημοσιογράφου του BBC Martin Sixsmith   «The Lost Child of Philomena Lee: A Mother, Her Son and a 50 Year Search»,  το οποίο έχει εμπνευστεί από την παρακάτω αληθινή και σπαρακτική  ιστορία: Το 1952, στην καθολική Ιρλανδία η  έφηβη Philomena Lee μένει  έγκυος.   Ο αυστηρών αρχών πατέρας της, την διώχνει από το σπίτι, με αποτέλεσμα να καταλήξει  έγκλειστη στο καθολικό γυναικείο μοναστήρι του Ρόσκρι του Λίμερικ.  Εκεί οι   μοναχές αναλαμβάνουν να την φροντίσουν ώσπου να γεννήσει   και στη συνέχεια να εξασφαλίσουν την υιοθεσία του παιδιού, με το αζημίωτο βέβαια,  αφού στην πραγματικότητα πρόκειται για αγοραπωλησία βρέφους. Όταν, στα τρία του χρόνια, το παιδί πουλιέται  σε μια  Αμερικανική οικογένεια, η Philomena φεύγει από το μοναστήρι έχοντας προηγουμένως υπογράψει συμβόλαιο που   την υποχρεώνει ρητά και κατηγορηματικά να μην ψάξει ποτέ να μάθει τι έκανε η εκκλησία το παιδί της.  Πρόκειται για μια πρακτική, από την αρχή ως το τέλος,  πολύ συνηθισμένη εκείνη την εποχή   και στην πατρίδα μας (θυμηθείτε το σκάνδαλο του «Αγίου Στυλιανού».

Τα επόμενα  50 χρόνια η Philomena τα  περνάει   ψάχνοντας το γιο της, χωρίς να γνωρίζει ότι και εκείνος, που  είναι πλέον  κορυφαίος δικηγόρος και  Ρεπουμπλικάνος πολιτικός στην πρώτη κυβέρνηση  Μπους του νεότερου, περνά  τη ζωή του προσπαθώντας να τη βρει. Ο γιος της   είναι   ομοφυλόφιλος, γεγονός που κρύβει από το συντηρητικό πολιτικά και υποκριτικό κοινωνικά  περιβάλλον   της Ουάσινγκτον, όπως κρύβει και το ότι     προσβάλλεται  από τον ιό του  Aids. Όταν διαπιστώνει ότι έχει ελάχιστο χρόνο ζωής , επιστρέφει   στην Ιρλανδία και   παρακαλεί  τις μοναχές στο μοναστήρι  που γεννήθηκε να του αποκαλύψουν τα στοιχεία της μητέρας  του, για να μπορέσει να τη δει πριν πεθάνει. Εκείνες, φυσικά, αρνούνται.

Μετά από 50 χρόνια μάταιης αναζήτησης η Philomena     αποκαλύπτει    το βαρύ μυστικό στην κόρη που στο μεταξύ έχει αποκτήσει  και αυτή  την φέρνει σε επαφή με έναν απολυμένο δημοσιογράφο και αποτυχημένο πολιτικό που μόλις έχει αποφασίσει να επιστρέψει στο     γράψιμο. Εκείνος ενδιαφέρεται για την ιστορία της Philomena, δέχεται να  την βοηθήσει και μαζί ξεκινούν ένα μακρύ ταξίδι αναζήτησης.   Οι δυο τους αποτελούν ένα αταίριαστο κινηματογραφικό «ζευγάρι». Εκείνη είναι λαϊκή ,  αφελής και αφοπλιστικά καλή. Μια καθημερινή γυναίκα που   πιστεύει στην καλοσύνη των ανθρώπων ακόμα και όταν όλοι της φέρονται εχθρικά,      θεωρεί το σεξ μια από τις πιο συναρπαστικές στιγμές της ζωής     και είναι σίγουρη πως   αυτό που έχει σημασία είναι να μπορείς να κοιτάξεις στο παρελθόν χωρίς να  νιώθεις ενοχές. Εκείνος  , σε αναζήτηση ταυτότητας, κυνικός και φλεγματικός γίνεται  αστείος, επίμονος και τρυφερός απέναντι της.

Ο Βρετανός σκηνοθέτης Stephen Frears έχει χαρίσει αριστουργήματα στον παγκόσμιο κινηματογράφο όπως τα: «Ωραίο Μου Πλυντήριο»,   «High Fidelity»,   «Καντίνα»,   «Βασίλισσα»,   «Επικίνδυνες Σχέσεις», Grifters».Την ταινία του «Όμορφα Βρώμικα πράγματα» με αντικείμενο την απάνθρωπη  εκμετάλλευση των οικονομικών μεταναστών κάπου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρόβαλε   το Cine-Δράση το 2014. Παρά τα εβδομήντα του χρόνια εξακολουθεί να είναι νεανικά δημιουργικός και να ξαφνιάζει με τη δυνατότητα του να δημιουργεί έργα που πατάνε γερά στην σημερινή ευρωπαϊκή πραγματικότητα και τα φλέγοντα προβλήματα της εποχής. Εδώ   ο Frears  δημιουργεί ένα  αστείο και   συγκινητικό φιλμ που χαίρεσαι να παρακολουθείς, απολαμβάνοντας κάθε του σκηνή, κάθε του διάλογο, κάθε φινετσάτη  και βαθειά κριτική  απέναντι στα ανθρώπινα λάθη και τους θεσμούς , ιδιαίτερα την εκκλησία. Και οι δύο πρωταγωνιστές του μεγαλουργούν κάτω από τις οδηγίες του, κυρίως όμως η υπέροχη   η Judi Dench -ίσως σήμερα η μεγαλύτερη ηθοποιός   στον πλανήτη-    χτίζει ένα μοναδικό πορτρέτο μιας μεγαλειώδους καθημερινής γυναίκας.

Η ταινία προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του 70ού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας όπου  απέσπασε το βραβείο Καλύτερου Σεναρίου και  σχολιάστηκε θετικά   από κοινό και  κριτικούς. Είχε τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένων των Καλύτερης Ταινίας και Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της Ντεντς. Απέσπασε επίσης τέσσερις υποψηφιότητες για BAFTA κερδίζοντας ένα και τρεις για Χρυσή Σφαίρα.