Θ. Πορφύρη: “Εκτός από τους υπαλλήλους κρίνεται και η Δημοτική Αρχή”
Γράφει η Θάλεια Πορφύρη
Πρόεδρος της Ένωσης Ηπειρωτών Βριλησσίων, πρώην Δημοτική Σύμβουλος.
“Με αφορμή την ανάρτηση της Δημοτικής Συμβούλου, κας Μαντινίδου Σοφίας, περί μετακίνησης των υπαλλήλων της Κοινωνικής Υπηρεσίας στο πατάρι του ΤΥΠΕΤ, νιώθω την υποχρέωση να καταθέσω μια μαρτυρία και 3-4 ερωτήματα.
Όταν ανέλαβα, στην αρχή της 1ης θητείας της Δημοτικής Αρχής, την ευθύνη του ΚΑΠΗ, μία από τις ενέργειές μου, ήταν να ζητήσω την τοποθέτηση της κας Χρυσάνθης Κουρτέλη στη θέση της προϊσταμένης, κρίνοντάς την ως απολύτως απαραίτητη στο χώρο αυτό.
Εκτίμησα τον έντιμο και σοβαρό χαρακτήρα της, τον άριστο επαγγελματισμό της, την ουσιαστική προσφορά της στο Δήμο μας, για 20 χρόνια περίπου (πολύ πριν από την τωρινή Διοίκηση του Δήμου). Δεν θα αναπτύξω, εδώ, το σπουδαίο έργο της Κοινωνικής Λειτουργού, μιας και η κα Μαντινίδου τα έγραψε πολύ καλά.
Ο κος Δήμαρχος, συμφωνώντας με τα κριτήρια της επιλογής μου και τα στοιχεία που του τόνισα, μου απάντησε:
- Ναι, αλλά η κα Κουρτέλη είναι η «Ψυχή» του ΟΚΠΑ! Χωρίς αυτήν, δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Και ρωτώ:
- Η «Ψυχή» του ΟΚΠΑ, κε Δήμαρχε, δεν έχει μια θέση στα κεντρικά γραφεία του Οργανισμού?
- Με ποιους λειτουργεί, λοιπόν, ο ΟΚΠΑ? Ποιος παίρνει το ιστορικό των ανθρώπων, που χρήζουν βοήθειας, αφού μόνο Κοινωνικός Λειτουργός μπορεί (από το Νόμο) να το κάνει?
- Σε τι αποσκοπούν οι συνεχείς μετακινήσεις τους?
- Ποιος ενοχλείται από έναν άριστο γνώστη του αντικειμένου του, εχέμυθο και αποτελεσματικό υπάλληλο?
- Το πατάρι του ΤΥΠΕΤ είναι τελικά χώρος απομόνωσης για τους «ανεπιθύμητους» από τη Δημοτική Αρχή?
- Πώς ένα πατάρι, που κρίθηκε ακατάλληλο (και δικαίως) για την εγκατάσταση ενός μόνο ατόμου, της γραφίστριας του Δήμου, είναι κατάλληλο για περισσότερους υπαλλήλους, που θα εξυπηρετούν μάλιστα και δημότες?
- Πώς ένα πατάρι, που δεν παραχωρήθηκε στο Σύλλογο Ηπειρωτών, με το επιχείρημα της επικίνδυνης στατικότητάς του, κρίνεται κατάλληλο για τους υπαλλήλους της Κοινωνικής Υπηρεσίας?
- Οι κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι, όλων των παρατάξεων, θα συναινέσουν σε μια τέτοια λογική?
Κάθε ενεργός και συμμετοχικός δημότης, που παρακολουθεί σταθερά τα τεκταινόμενα, μπορεί να στοιχειοθετήσει και να διακρίνει πότε κάποια πράξη ενέχει ουσιαστικό ρόλο και νόημα και πότε – απλά – προκύπτει ως πράξη εμπάθειας ή κατάχρησης εξουσίας.
Προκειμένου να μην θεωρηθούν, λοιπόν, και τα δικά μου ερωτήματα, ως επιφανειακή και εύκολη κριτική, παρακαλώ, να απαντηθούν μαζί με τα ερωτήματα της κας Μαντινίδου, με τεκμηριωμένες και ουσιαστικές απαντήσεις!”