Βριλησσός: Ένα μονοπάτι αλληλεγγύης και εθελοντισμού στη Λέσβο-Το χρονικό

Των Δημήτρη Βελισσαρίου και Διαμαντή Παπαδόπουλου

Η δράση άρχισε πολύ πριν την αναχώρηση της ομάδας, την Τετάρτη 19 Αυγούστου, όταν σε συνεργασία με τον ΟΚΠΑ Βριλησσίων συγκεντρώθηκαν στα γραφεία του Συλλόγου, αθλητικά παπούτσια για τους πρόσφυγες της Λέσβου, μετά από συνεννόηση με τον παπα Στρατή στην Αγκαλιά .
Ανάρτηση στο facebook και e-mail στα μέλη του συλλόγου :
Αθλητικά παπούτσια για τους πρόσφυγες της Λέσβου , συγκεντρώνει Ο Βριλησσός και ο Οργανισμός Κοινωνικής Προστασίας & Αλληλεγγύης του Δήμου Βριλησσίων . Τα παπούτσια (μεταχειρισμένα η καινούργια) θα παραδώσουν στην ΜΚΟ «Αγκαλιά» στην Καλλονή της Λέσβου οι εθελοντές του Βριλησσού.
Η «Αγκαλιά» στηρίζει τα τελευταία 5 χρόνια ,τους πρόσφυγες που καθημερινά φτάνουν στη Μυτιλήνη.
Ο παπά Στρατής, εφημέριος του Αγ. Γεωργίου Καλλονής στη Λέσβο, είναι επικεφαλής της οργάνωσης. Για όσους μπορούν να βοηθήσουν η συγκέντρωση των παπουτσιών θα γίνει την Τετάρτη 19/8 στα γραφεία του Βριλησσού ,απο τις 8 εως στις 9.00 το βράδυ . ΠΡΟΣΟΧΗ μόνο αθλητικά παπούτσια (και μικρά μεγέθη για παιδιά).
Τότε είχε φανεί παράξενο: γιατί μας ζήτησε ο παπά Στρατής παπούτσια και επέμενε 10 μέρες πριν την άφιξη μας
Έπρεπε να φτάσουμε εδώ και να δούμε τα καραβάνια των ταλαίπωρων προσφύγων, να περπατάνε –πολλοί από αυτούς ξυπόλυτοι- άντρες, γυναίκες και παιδιά, σε όλους τους δρόμους του νησιού από τα μέρη που τους «έφερνε η θάλασσα» προς το λιμάνι της Μυτιλήνης.
Στις 21 του μήνα, Παρασκευή, 12 κούτες με αθλητικά παπούτσια κ 2 με τρόφιμα φορτώθηκαν για την “Αγκαλιά”. Ευχαριστούμε τους φίλους κ τα μέλη του Βριλησσού και τον ΟΚΠΑ δήμου Βριλησσίων για την άμεση ανταπόκριση.
Το βράδυ της Παρασκευής εμείς επιβιβαστήκαμε στο Bluestar 1, και Σάββατο 22 χαράματα φτάσαμε στο όμορφο λιμάνι της Μυτιλήνης, το οποίο ήταν κιόλας γεμάτο με πρόσφυγες . Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι , καθώς εκατοντάδες κίολας μετανάστες περιμένουν κάτω από τον ήλιο για να καταγραφούν .
Μοιραστήκαμε σε ομάδες στα νοικιασμένα αυτοκίνητα – κάποια καινούργια και κάποιο στο τέλος του βίου τους! ενώ αλλα δύο ΙΧ ήρθαν με το καράβι από Πειραιά .
Το απόγεμα φτάνουμε στην ιστορική μονή Λειμώνος, όπου ο ηγούμενος πάτερ Νικόδημος είχε την ευγένεια να μας φιλοξενήσει σε ομαδικό κοιτώνα της μονής (συμπεριλαμβανομένου πρωινού και μεσημεριανού – πάντα μοναστηριακού! Αυτό που λέμε στο χωριό μας Halfboard! Οι παστές σαρδέλες Καλλονής πάντως, ήταν οι παχύτερες και φρεσκότερες που είχαμε φάει- ψαρεμένες το ίδιο πρωί)
Το πρώτο δείλι στην Λέσβο μας βρίσκει σε πολύ όμορφο ταβερνάκι στον κόλπο Καλλονής (Παράκοιλα) σε μια πρώτη εισαγωγή στη μαγεία του ούζου .
Στις 23 του μήνα, Κυριακή, άρχισε η δουλειά – παρά την αργία!!- στα μονοπάτια. Παράλληλα πέντε εθελοντές του Βριλησσού πήγαν στην Μ.Κ.Ο “ΑΓΚΑΛΙΑ” διένειμαν τρόφιμα κ παπούτσια σε ομάδα εφήβων προσφύγων που μόλις έφτασαν στην Καλλονή και στη συνέχεια καθάρισαν το χώρο.
Από την πρώτη κιόλας μέρα οι εικόνες με τους ανέστιους περιπλανώμενους πρόσφυγες, ακόμη και ολόκληρες οικογένειες, να περπατούν για πολλές ώρες μέχρι να φτάσουν στο λιμάνι μας οδηγεί στην απόφαση να έχουμε καθημερινή παρουσία στην “ΑΓΚΑΛΙΑ”, παράλληλα με την δουλειά μας στα μονοπάτια.
Στην Αγκαλιά τα πράγματα είναι από την αρχή ζόρικα . Εδώ η Αλληλεγγύη στη πράξη και όχι διαδικτυακά , σημαίνει φοράω γάντια , σκουπίζω και καθαρίζω ένα χώρο 150 τετραγωνικών στο οποίο καθημερινά διαμένουν εκατοντάδες διερχόμενοι πρόσφυγες.
Σημαίνει ότι συμπάσχω και μου απευθύνονται άνθρωποι με γαστρεντερίτιδα, έγκυες, γέροντες, παιδιά με πληγές που θέλουν άμεση φροντίδα, πεινασμένος κόσμος, οικογένειες που χωρίστηκαν στο δρόμο.
Αυτό γίνεται λοιπόν καθημερινά αφού πρώτα συναντήσουμε στην δουλειά του τον Γιώργο Τυρά (δεν ενοχλούμε τον παπα Στρατή γιατί είναι επιβαρυμένη η υγεία του).
Κάθε μέρα η ΜΚΟ αδειάζει και ξαναγεμίζει με ολοένα και περισσότερο κόσμο που πλέον δεν χωρά . Οι πρόσφυγες καταλαμβάνουν και το απέναντι πεζοδρόμια ενός επιπλάδικου ,που ο καλός ιδιοκτήτης δεν διαμαρτύρεται , σε αντίθεση με τον δίπλα που δεν αφήνει τους πρόσφυγες ούτε στην περίφραξη να απλώσουν .
Δεν μπορεί η Αγκαλιά να τα βγάλει πέρα με τόσο κόσμο ,κάτι πρέπει να γίνει .
Ετσι λοιπόν συζητήθηκε στο μεσημεριανό μοναστηριακό τραπέζι : η εργασία στην Αγκαλιά δεν είναι υποχρεωτική , θα πηγαίνουν μετά από επιθυμία τους 5 άτομα την ημέρα , που θα αποφασίζουμε κάθε πρωί στις 6.30 με το τέλος του πρωινού, αφού δουλέψουν τις 2 πρώτες ώρες στο μονοπάτι.
Στα εργοτάξια στην αρχή υπάρχουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε κάθε χρόνο , δηλαδή δεν έχουν βρεθεί από τον Δήμο όλα και τα σωστά εργαλεία , συνεννοήσεις για την επιλογή διαδρομών κτλ.
Από την δεύτερη μέρα με την βοήθεια όλων η κατάσταση καλυτερεύει, η δουλειά μας μπαίνει σε μια σειρά.
Επίσης η κοινοβιακή μας ζωή οργανώνεται πλήρως :
πρωινό ξύπνημα 5.45 , 6 έως 6.30 πρωινό , 7 είμαστε στο μονοπάτι και δουλεύουμε μέχρι τρις 11.30 , φαγητό όλοι μαζί στις 13.30 , υποχρεωτική siesta 14.00 έως 16.00 , απογευματινό μπάνιο και στη συνέχεια ουζάκια με μεζέ συνήθως στα όμορφα χωριά της ενδοχώρας. Επιστροφή λίγο μετά τις 11 το βράδυ και ύπνος .
Η Αγγελική συντονίζει την καθαριότητα , ο Γρηγόρης το φαγητό , ο Αλέξανδρος μιλά με τον Ηγούμενο σχετικά με το μονοπάτι της Μονής , ο Νίκος κρατά το ταμείο της ομάδος , η Νικολέττα αναλαμβάνει τα χρήματα και τις καταθέσεις που θα διατεθούν για τους πρόσφυγες , ο Δημήτρης οργανώνει την προβολή της ομάδος, η μικρότερη της ομάδος (Θεοδώρα 9 ετών) εφευρίσκει ένα πρωτότυπο σύστημα για την σειρά προτεραιότητας στα 2 ντούς , η Λεμονιά αναλαμβάνει τα εργαλεία , η Νίκη που γοητεύει κάθε Μυτιληνιό (από πυροσβέστη μέχρι κ βοσκό) μαζί με την Δήμητρα αναλαμβάνουν το Β εργοτάξιο .
Με τέτοια ομάδα ο αρχηγός μάλλον λουφάρει . . .

Στις 24, τη Δευτέρα ξεκίνησε η συστηματική δουλειά στα εργοτάξια που ήταν τρία:
Το μονοπάτι από τη μονή Λειμώνος προς το μετόχι Αγίων Αναργύρων. Παλιό λιθόστρωτο μονοπάτι (ντοσιμές) την αρχή του οποίου ο εργολάβος απέφυγε να καθαρίσει και πέρασε για ευκολία μέσα από ελαιώνα. Ο ηγούμενος Νικόδημος όμως μας εξήγησε ότι ο παλιός «ντοσιμές» περνάει δίπλα στη ρεματιά. Ετσι έγινε διάνοιξη «εκ του μηδενός» αφού ο ντοσιμές είχε γίνει ζούγκλα από σκληρους θάμνους και δέντρα και οι περισσότερες πέτρες του είχαν γίνει μάντρα. Βγήκαμε στο παλιό μονοπάτι με παράκαμψη του ελαιώνα μετά από τρεις μέρες σκληρής δουλειάς, σε ένα μήκος πάνω από μισό χιλιόμετρο.
Την έλλειψη εργαλείων των πρώτων ημερών καλύπτει ο από μηχανής βοσκός .
Ο κ Νίκος, κτηνοτρόφος, γείτονας μας στο μοναστήρι , μας δάνεισε ένα αλυσοπρίονο το οποίο χειρίστηκε με φοβερή δεξιότητα ο Νίκος Κοντογιάννης.
Το άλλο μονοπάτι (εν μέρει ντοσιμές εν μέρει άγριο) ξεκινούσε από το Μετόχι Αγίων Αναργύρων προς «άγνωστη» κατεύθυνση. Μετά από συνάντηση με ντόπιους πεζοπόρους κ μια δύσκολη αναγνωριστική πορεία αποφασίστηκε από τους υπεύθυνους του «εργοταξίου» Νίκη και Δήμητρα, να γίνει νέα διάνοιξη (μέσα από το πυκνό «ρουμάνι») σε κυκλική διαδρομή που να καταλήγει στη μονή Λειμώνος. ‘Ετσι τώρα μπορεί κάποιος που θα επισκεφτεί τη μονή και θέλει να περπατήσει να κάνει μια πορεία από ανηφορικό παλιό ντοσιμέ και όμορφη θέα και να καταλήξει ξανά στη μονή.
Το τρίτο μονοπάτι ξεκινούσε από την Αγία Παρασκευή και περνούσε από τον αρχαιολογικό τόπο της αρχαίας Κλοπεδής, ένα χώρο πανέμορφο, του κουτιού, που πηγαίνει μόνο χωματόδρομος και μονοπάτι. Μετά από λίγο χωματόδρομο έφτανε στο Μετόχι Ταξιαρχών και ξαναγύριζε με μονοπάτι και εν μέρει καλντερίμι στην Αγ. Παρασκευή.
Η ομάδα που δουλεύει στην Αγκαλιά την Δευτέρα 24/8 συναντά την 12χρονη Sonna , προσφυγοπούλα με κινητικά προβλήματα (ουσιαστικά παράλυτη από τη μέση και κάτω) , ασυνόδευτη . Σημαίνει συναγερμός και κινητοποιούμαστε αμέσως .
Επείγουσα έκκληση μέσω Facebook του συλλόγου που είχε ως εξής:
«ΕΠΕΙΓΟΝ, ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ βοήθειας.
Στην Καλλονή της Λέσβου η 12χρονη Sanna , προσφυγοπουλα πάσχει από σοβαρό κινητικό πρόβλημα, έφτασε ως εδώ μεταφερομενη στη πλάτη των συμπατριοτων της και χρειάζεται αναπηρικό αμαξιδιο. Είναι ασυνοδευτη και η τύχη της εξαρτάται από την ευαισθησία όλων μας . Οι 30 εθελοντές του Βριλησσού που βρισκόμαστε στη Λεσβο , ειμαστε σε κινητοποίηση για να βρούμε η να αγοράσουμε αναπηρικο καροτσάκι. Οποιος μπορεί να διαθέσει χρήματα για αυτό τον σκοπό να στείλει sms στο 6977766675 η στο 6932177548 με το όνομα του κ το πόσο που διαθετετε. Παρακαλώ μην τηλεφωνείτε γιατί τρέχουμε! Καροτσάκι αν έχει κάποιος μόνο αν είναι στη Λέσβο εξυπηρετεί.»
Η ανταπόκριση ήταν συγκινητική. Το αποτέλεσμα φάνηκε στην επόμενη ανάρτηση Facebook του συλλόγου:
26-8-15: Αγοράσαμε και παραδώσαμε το μεσημέρι της Τρίτης, το αναπηρικοκαροτσακι με τα χρηματα που προσεφεραν τα μέλη και οι φίλοι του Βριλησσού .
Χάσαμε προς στιγμήν την 12χρονη Sanna , παραπληγικη η οποια έφτασε ως εδώ μεταφερομενη στη πλάτη των συμπατριωτων της.
Ακολουθώντας τα ίχνη της διαδρομής των προσφύγων στο νησί (Συκαμνια – ΜΚΟ Αγκαλιά – Λιμάνι -χώρος συγκεντρωσης) , μετά από μεγάλη προσπάθεια 10ωρων και με την βοήθεια του Λιμενικού και του Ερυθρού Σταυρού, βρήκαμε την Sanna στην Μόρια όπου προσφερουν τις υπηρεσίες τους οι ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ(φωτο ιατρός Γ. Μπακας) λίγα χλμ μακριά από το λιμάνι της Μυτιλήνης .
Απ ότι φαίνεται θα περισσέψουν χρήματα που θα διαθέσουμε για να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες.
Ευχαριστούμε όλους τους φίλους για το ενδιαφέρον κ την ευαισθησία τους

Αναζητώντας την Sanna, βρισκόμαστε μέσα στους καταυλισμούς Καρά Ντεπέ και Μόρια , μια από τις δύσκολες στιγμές μας στη Λέσβο . Πάνω από 2500 άτομα φιλοξενούνται εδώ σε σκηνές και χύμα, με ελάχιστους χώρους υγιεινής και τεράστια προβλήματα στην παροχή νερού. Άτομα όλων των ηλικιών, από βρέφη μέχρι ηλικιωμένους. Εντύπωση μας κάνει και πάλι ο μεγάλος αριθμός ατόμων νεαρής ηλικίας.
Και ενώ παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής κατάκοποι αλλά ευχαριστημένοι που βρήκαμε την Sanna, χάνουμε φαγητό και ξεκούραση γιατί ξαφνικό τηλεφώνημα από το δήμο Λέσβου μας γυρνά πίσω για να συναντήσουμε τον δήμαρχο κ Γαληνό παρά τον μεγάλο χαμό που επικρατεί.
Χαμός μπροστά στο γραφείο του δημάρχου , μαζί με τους γιατρούς του κόσμου ,το BBC, και την ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ ! και εμείς για να του διηγηθούμε εκτός των άλλων την φρίκη που μόλις πριν μισή ώρα ζήσαμε.
Το βράδυ της Τετάρτης 26 Αυγούστου, ο σύλλογος KAΛΛONIATΩN και ο δήμος ΛEΣBOY διοργάνωσε εκδήλωση παρουσίασης της εθελοντικής δράσης του BPIΛHΣΣOY στη Λέσβο, στον πολύ όμορφο χώρο του νεοκλασικού σχολείου της Καλλονής.
Στην εκδήλωση παρευρέθη ο ηγούμενος της Μονής Λειμώνος, ο οποίος εξήρε το Θεάρεστο έργο του Βριλησσού , καθώς και την προσαρμογή της ομάδος στην Μοναστηριακή ζωή (ω του Θαύματος!!). Επίσης τόνισε ότι η ομάδα έχει διακριτική παρουσία στον χώρο και οι γυναίκες ασκούν ευλαβικά τα καθήκοντα τους !
Έγινε σύντομη προβολή των δράσεων του συλλόγου και στη συνέχεια ο Δημήτρης Βελισσαρίου, μέλος της ομάδος, παρουσίασε τα ενδημικά και σπάνια αυτοφυή της Λέσβου.
Στο τέλος της βραδιάς έπαιξε Σμυρνέικα κ Αϊβαλιώτικα η μουσική ομάδα του πολιτιστικού της Καλλονής ενώ οι ψηστες του Βριλησσού ετοίμασαν γευστικά εδέσματα.
Μετά τα μεσάνυχτα η ομάδα αποσύρθηκε στη φεγγαρόλουστη παραλία της Καλλονής με ότι ούζο έχει περισσέψει από την γιορτή . Με το ζόρι πάμε για ύπνο λίγο πριν τις 2 και εγερτήριο κατ εξαίρεση μία ώρα αργότερα .
Την επομένη μετά την δουλειά στο μονοπάτι πηγαίνουμε ΑΓΚΑΛΙΑ
Είχαμε μόλις τελειώσει με το καθάρισμα του προαυλίου χώρου , όταν ξαφνικά τον είδαμε μπροστά στην ΜΚΟ , τον παπα-Στρατή, τον παπά των μεταναστών και των προσφύγων, “babanur””πατερα φως ” όπως τον φώναζαν οι Σύριοι πρόσφυγες. Δεν περιμέναμε να τον βρούμε εδώ γιατί είχαμε μάθει για την επιβάρυνση της υγείας του .
Ούτε για την καθημερινή δουλειά που προσφέραμε τον ενοχλούσαμε , οι συνεννοήσεις γινόντουσαν με τον Γιώργο Τυρά και την Κατερίνα.
Μας ευχαρίστησε για τα αθλητικά παπούτσια που μαζέψαμε και για την καθημερινή μας προσφορά . Καθόταν μέσα στο παλιό Citroen του και στο κάθισμα του συνοδηγού η συσκευή που υποστήριζε την αναπνοή του .
«Μπαίνω πάλι νοσοκομείο μας είπε , στην Αθήνα» , καλή δύναμη γιατί ήρθαν πολύ ΑΝΘΡΩΠΟΙ στη Συκαμιά σήμερα .
Μάλλον ήταν ο αποχαιρετισμός του στην ΑΓΚΑΛΙΑ ,γιατί το απόγευμα έγραψε :
“Αγαπητοί φίλοι και φίλες,σήμερα φεύγω στο νοσοκομείο για το καινούργιο πρόβλημα καρκίνου που μου βρήκαν. Παρακαλώ πολύ για μια προσευχή και πιστεύω ότι γρήγορα θα γυρίσω δυνατός κοντά σας.Σας ευχαριστώ όλους και ιδιαίτερα τους ενορίτες μου για την αγάπη και την συμπαράσταση που μου δείχνουν. Επίσης,θέλω να σας πω ότι οι άνθρωποι του κόσμου,οι άνθρωποι του πολέμου,τα παιδιά που αναζητούν την ελπίδα είναι αδέρφια μας και η Αγκαλιά θα συνεχίσει να βρίσκεται κοντά τους και να τους δίνει την ελπίδα για την επόμενη μέρα. Σας προτρέπω να αγωνίζεστε όσο μπορείτε καθημερινά, για την ειρήνη και την αγάπη. Μόνο έτσι λεγόμαστε άνθρωποι.”
Ο παπά Στρατής δεν κατάφερε ν’ ανέβει στην Αθήνα, νοσηλευόταν στο νοσοκομείο του νησιού. Έφυγε σε ηλικία 57 ετών .
Η παρουσία του στην ΑΓΚΑΛΙΑ με τόσο βεβαρημένη υγεία μας συγκίνησε .
Καλή δύναμη ευχόμαστε στην οικογένεια του , στο Γιώργο , την Κατερίνα , την Ελένη και όλους τους εθελοντές της ΑΓΚΑΛΙΑΣ .

Το απόγευμα πάμε για μπάνιο στα Τσώνια και με το τελευταίο φως κατεβαίνουμε προς Συκαμιά για φαγητό
Ανάρτηση στο fb
Το γέλιο του βρέφους – πρόσφυγα στη Συκαμνια.
Πηγαίναμε για ουζάκι στη Σκάλα Συκαμιάς ,
Περίπου 5 χλμ πριν και κατηφορίζοντας για την παραλία, οι εικόνες είναι πρωτόγνωρες.
Στην αρχή πολλά σκουπίδια παντού κ αμέσως μετά στοιβαγμένα σωσίβια και κατεστραμμένες βάρκες στις κατηφορικές στροφές για την παραλία που μόλις 5 -6 μίλια φαίνεται να είναι από τα τουρκικά παράλια.
Και αμέσως μετά εκατοντάδες άνθρωποι δεξιά κ αριστερά του δρόμου να προσπαθούν να στεγνώσουν κ να βρουν τρόπο να φτάσουν τον επόμενο στόχο τους που είναι το λιμάνι της Μυτιλήνης 60 χλμ από εδώ.
Ο ήλιος έχει σχεδόν δύσει , κάνει ψύχρα γιατί φυσάει ένας βοριάς 5αρις.
Προσπερνάμε το γραφικό λιμανάκι που ήταν ο προορισμός μας και συνεχίζουμε τον παραλιακό χωματόδρομο ακολουθώντας την ροή των ανθρώπων που βγαίνουν από τη θάλασσα .
Στο κομμάτι αυτό η πρόσβαση στη θάλασσα είναι δύσκολη γιατί μεσολαβεί μια σύντομη αλλά αρκετά απότομη κατάβαση. Όταν βλέπουμε ότι από κάτω μας βγαίνουν άνθρωποι από την φουρτούνα, είμαστε μόνοι εκεί με ένα συνεργείο γερμανικής τηλεόρασης πιο πέρα και έναν Άγγλο φωτογράφο. Δύο ντόπια λαμόγια καραδοκούν για να αρπάζουν τις εξωλέμβιες μηχανές των προσφύγων που φτάνουν.
Στη θέα της οικογένειας ακριβώς από κάτω μας ,κουτρουβαλάμε με τον Νίκο την πλάγια ενώ η Δήμητρα μένει πάνω να μας υποστηρίζει αν χρειαστεί .
Δύο οικογένειες έχουν μόλις φτάσει στο ευρωπαϊκό όνειρο, κρυώνουν αλλά είναι πολύ χαρούμενοι κ χαμογελούν. Το βλέμμα μας αμέσως σε μωράκι που δεν εχει καν χρονίσει , βρεμένο μόλις εχει βγει απο τη θάλασσα με το σωσίβιο του . Του πιάνω τα ποδαράκια που είναι παγωμένα , ρωτάμε τους γονείς κ βγάζουμε αμέσως κάλτσες και βρεμένα ρουχαλάκια . Επιμένουν να τους φωτογραφήσουμε με τα δικά τους κινητά και στη συνέχεια με τον Νίκο Κοντογιάννη , χερι χέρι ανεβαίνουμε την απότομη κόντρα μέχρι τον δρόμο , απο πάνω μας δίνει χέρι η Δήμητρα .

Μετά κ από αυτό εγώ χάνω τον ύπνο μου και το βράδυ αλλά και το μεσημέρι και δεν είμαι ο μόνος όπως μαθαίνω μετά !
Την Παρασκευή τελευταία μέρα στα εργοτάξια , η δουλειά μας ολοκληρώνεται με προσεκτική σηματοδότηση των μονοπατιών που φροντίζουν η Δήμητρα με την Νίκη, με την πολύτιμή βοήθεια των κοριτσιών (Θεοδώρα και Μαρία). Στο τέλος γίνεται και ψηφιακή καταγραφή (GPS)των διαδρομών που καθαρίστηκαν.Υποσχόμαστε στον Ηγούμενο και στους Καλλονιατες πεζοπόρους να φτιάξουμε και να στείλουμε ξύλινες επιγραφές για τις εισόδους των μονοπατιών.
Το ίδιο απόγευμα συνέντευξη τύπου παραχώρησαν ο Δήμος Λέσβου και ο “ΒΡΙΛΗΣΣΟΣ» στο δημαρχείο Λέσβου.
Τα κορίτσια στολίζονται, ενώ οι περισσότεροι των ανδρών ξυρίζονται παραδοσιακά σε μπαρμπέρη στην Αγία Παρασκευή !
Τη συνέντευξη παραχώρησαν για λογαριασμό του Δήμου Λέσβου, ο Αντιδήμαρχος Έργων και εκτελών χρέη Δημάρχου Στρατής Τζιμής και ο Εντεταλμένος Σύμβουλος Τουριστικής Ανάπτυξης της Επιτροπής Τουρισμού Πάνος Πίτσιος.
Στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Μυτιλήνης Πάνος Πίτσιος μας ξενάγησε στο κέντρο της πόλης και την Ερμού. Ακολούθησε δείπνο που παρέθεσε η Δημοτική Κοινότητα Μυτιλήνης σε παραδοσιακή ταβέρνα στην Επάνω Σκάλα.

Το Σάββατο πρώτη μέρα αληθινών διακοπών (χωρίς δουλειά) όλοι πάμε Σίγρι , απολιθωμένο δάσος , μουσείο και στη συνέχεια Ερεσό για μπάνιο και μπύρα ! Το περπάτημα στο, 20 εκατομμυρίων ετών και μοναδικό στον κόσμο απολιθωμένο δάσος με «ιστάμενους» κορμούς έως και 8 μέτρα ύψος ήταν εμπειρία ζωής.
Ολη η ομάδα το βραδάκι στην μαγική παραλία Χρουσός πίνουμε τα τελευταία ουζάκια και κοιμόμαστε χύμα με υπνόσακους στη παραλία .
Την Κυριακή αλλά και την Δευτέρα συνεχίζουμε τις περιηγήσεις μας στα εντυπωσιακά χωριά με έκδηλα τα σημάδια παρελθούσης οικονομικής ευμάρειας, οπου τα ιδιαίτερα πολιτιστικά στοιχεία ήταν εμφανή .
Αξέχαστα θα μας μείνουν τα ουζάκια σε μαγικά χωριά όπως Αγία Παρασκευή , η Στύψη , τα Ανεμώτια,ηΑγίασος,η Άντισσα με τη δροσερή πλατανοσκέπαστη πλατεία και τα γλυκά (μπακλαβάς, ραβανί, συκαλάκι…) που μας σέρβιρε η γιαγιά του μικρού καφενείου. Μοναδική εμπειρία το περπάτημα στα καλντερίμια στην Αγιάσο,καθώς και η επίσκεψη στο παλιό σαπωνοποιείο (τώρα μουσείο) στο Πλωμάρι. Απολαύσαμε τη δύση στην Πέτρα και το Σίγρι. Για το Μόλυβο τι να πεις!! Στολίδι του Αιγαίου!
Αγαπημένες παραλίες η Ερεσσός , η Ευταλού , ο Αγιος Ερμογένης αλλά πάνω απ όλα ο Χρουσός με την μοναδική παραλία, αλλά και την ταβερνοκαντίνα μεσα στα αλμυρίκια.

Τις τελευταίες μέρες της παραμονής μας (29,30,31/8) οι πρόσφυγες που βγαίνουν στη Συκαμνιά υπερδιπλασιάζονται . Όταν κινούμαστε τα απογεύματα σε αυτό τον αξονα η κατάσταση είναι τραγική , το πρώτο αίτημα των ανθρώπων είναι για νερό .
Αφού λοιπον είναι ημέρες καθαρών διακοπών και θα κινηθούμε αναγκαστικά προς Μόλυβο και Συκαμιά αποφασίζουμε να ξοδέψουμε ότι χρήματα έχουν μείνει για να στηρίξουμε τους εκατοντάδες πλέον πρόσφυγες που διανυκτερεύουν στο δρόμο από Συκαμιά προς Λιμάνι . Μας βοηθούν οι έμποροι της Καλλονής και αγοράζουμε σε συγκινητικές τιμές (κόστους) χυμούς , φρούτα και κρουασάν.
Ανάρτηση στο fb
Χυμοί κ φρύτα στο δρόμο της προσφυγιάς.Οι εθελοντές του Βριλησσού με 6 ΙΧ αυτοκίνητα , διένειμαν εχθές 70 κιλά μπανάνες, 300 χυμούς και 100 κρουασάν.
Τα προϊόντα αγοράστηκαν με τα χρήματα που περίσσεψαν από την αγορά του αναπηρικού αμαξιδιου .
Αν και 2.000 πρόσφυγες έφυγαν το ξημέρωμα του Σαββάτου για Πειραιά με το «Ελευθέριος Βενιζέλος» – ένα αλλο μεγάλο κύμα μεταναστών έφτασε στη Λέσβο το Σαββάτο με εκατοντάδες φουσκωτές βάρκες. Πάνω από 4.500 πρόσφυγες αποβιβάστηκαν στο νησί το Σαββατοκυρικο ενώ το ρεύμα εισροής συνεχίζεται αμείωτο, με τον συνολικό αριθμό να φτάνει σε εφιαλτικά νούμερα.
Η διαδρομή που κάναμε εχθές στον άξονα Καλλονή -Μόλυβος είναι ΤΡΑΓΙΚΉ.
Ο δρόμος είναι γεμάτος με ανθρώπινες ψυχές, με γυναικόπαιδα και υπερήλικες ανθρώπους να κοιμούνται καταγής.
Ακόμα χειρότερη είναι η εικόνα στην παραλιακή διαδρομή Μόλυβος -Μανταμαδος -Λιμάνι.
Τους δύο τελευταίους μήνες, μας είπαν, πέρασαν 94.000 άτομα,οσοι δηλαδή είναι οι κάτοικοι του νησιού.
Οι υποδομές και οι δυνατότητες δεν επαρκούν, μας είπε ο δήμαρχος του νησιού κ Γαληνός σε συνάντηση μαζί μας την Τρίτη. Φοβάται ότι θα τεθεί σε κίνδυνο η Δημόσια Υγεία.
Στο γραφείο του δημάρχου ένας χαμός. Οργανώσεις, ΜΚΟ , ή Υπάτη αρμοστια ΟΗΕ , το BBC, οι γιατροί του κόσμου, κανάλια , εμείς …
Ο κ. Γαληνός μας ευχαριστεί για την εθελοντική μας προσφορά , εκφράζει την αγωνία του για την κατάσταση .
Σίγουρα χρειάζεται άμεση παρέμβαση κ στήριξη της πολιτείας στους δήμους κ τις εθελοντικές οργανώσεις.
Ευχόμαστε καλή δύναμη στον Γιώργο κ την Κατερίνα στην ΜΚΟ Αγγαλιά και στον παπά Στρατή που είναι δίπλα στους πρόσφυγες που φτάνουν στη Καλλονή πάρα την επιδείνωση της υγείας του .
Ευχαριστούμε όλους τους φίλους κ μελη του Βριλησσού για την ανταπόκριση τους.

Όπως έγραψε κ η Νίκη , σχετικά με τα όσα ζήσαμε είναι λίγες οι φωτογραφίες από τις φετινές διακοπές μας. Γιατί μπλοκάραμε , γιατί εμείς κάναμε τις διακοπές μας , την ώρα που χιλιάδες άλλοι έκαναν το ταξίδι της επιβίωσης .
Η δουλειά στα μονοπάτια , ήταν το λιγότερο που κάναμε. Οσα είδαμε μαζί με τα λίγα που κάναμε στο δρόμο της προσφυγιάς, ήταν μεγάλα μαθήματα ζωής…
Συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα , ευχαριστούμε πολύ τον δήμο Λέσβου , τον ηγούμενο της Μονής Λειμώνος , τους πεζοπόρους της Καλλονής και ιδιαιτέρως την Αντιγόνη Μόρου , τον Μιχάλη Ανδρεαδέλη , τον Δημήτρη Ραδίτσα , τον Πάνο Μπίτσιο.

Έχουμε φέρει κάτι ουζάκια από τα αγαπημένα μας της Λέσβου (Κρόνος), τα φυλάει ευλαβικά ο Γρηγόρης για να τα πιούμε την Τετάρτη 14 Οκτωβρίου στο σύλλογο , με αιβαλιώτικες και σμυρνέικες πενιές .