Το «ΟΧΙ» επιλογή συντονισμού με τη μαχόμενη ελληνική κοινωνία!

Tweet

1) Το δημοψήφισμα της Κυριακής έχει διεθνοποιηθεί. Διεξάγεται μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της Ε.Ε., που ανέλαβε απ’ ευθείας δράση, παρακάμπτοντας το απαξιωμένο εγχώριο προσωπικό. Το διακύβευμα έθεσε ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας, ομολογώντας το προσχηματικό της 5μηνης διαπραγμάτευσης: «Η βασική διαφορά μεταξύ Ελλάδος και των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης έχει άμεση σχέση με το γεγονός ότι η Ελλάδα ήθελε να έχει το δικαίωμα να μην τηρεί τους όρους και τις προδιαγραφές της Ευρωζώνης». Οι «εταίροι» επιβάλουν συμμόρφωση και αντικατάσταση της κυβέρνησης από κυβέρνηση ανδρεικέλων για να υλοποιήσει το νέο μνημονιακό πρόγραμμα. Αλλιώς, θα είχαν κάνει δεκτή την πρόταση Τσίπρα των 8 δις, που η μνημονιακή αντιπολίτευση κατήγγειλε ως σκληρή, για να καταλήξει στο άνευ όρων «Μένουμε Ευρώπη»!

2) Δεν είναι άμοιρη ευθυνών για τις εξελίξεις η νέα κυβέρνηση. Τα πεπραγμένα της επιβεβαιώνουν το αδιέξοδο του ελληνικού πολιτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης πλέον και της αριστεράς, που παραμένει μετέωρη ανάμεσα στο 2ο και 3ο μνημόνιο, εγκλωβισμένη σε ελιγμούς και διαπραγματεύσεις, ανήμπορη να διαμορφώσει στρατηγική διεξόδου για τη χώρα, παρά την οδυνηρή εμπειρία των ληστρικών πολιτικών που προηγήθηκαν.

3) Το πρόβλημα της χώρας είναι καθολικό, αγγίζει κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής. Είναι το πώς διεξάγεται η πολιτική αντιπαράθεση, οργανώνεται η λαϊκή εκπροσώπηση, η δημοκρατία, το πώς λειτουργεί η αυτοδιοίκηση, τα κόμματα, οι θεσμοί, το πώς συγκροτείται η καθημερινότητα και η κουλτούρα, πώς όλα αυτά εγγράφονται στην κοινωνική συνείδηση. Οι ρήξεις δεν ορίζονται, ούτε αποδίδουν πάνω σε κόκκινες γραμμές, με κόλπα και διαπραγματεύσεις. Ορίζονται πάνω σε πολιτικά σχέδια. Και καμία αριστερή κυβέρνηση δεν μπορεί να πορευθεί χωρίς ένα ζωογόνο ενωτικό κίνημα που θα γεφυρώνει το χάσμα με την κοινωνία, αντί να την υποχρεώνει να ακολουθεί τετελεσμένες πολιτικές και τακτικισμούς.

4) Τα δημοψηφίσματα έχουν εκ των πραγμάτων διλημματικό χαρακτήρα. Εν προκειμένω και διχαστικό. Και αυτό, δεν μπορεί να υποτιμάται για καμία σκοπιμότητα. Παρά τα όσα έχουν προηγηθεί, (για τα οποία πολλά μπορούν να ειπωθούν), το «ΟΧΙ» συνιστά επιλογή συντονισμού με τη μαχόμενη ελληνική κοινωνία, που αρνείται να συγκατανεύσει στην αυτοακύρωσή της.

Στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου:

– Λέμε ΟΧΙ ταυτιζόμενοι με τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό και τα λαϊκά συμφέροντα απέναντι στους διεθνείς τοκογλύφους και τους Έλληνες ολιγάρχες, υπερασπιζόμενοι τη Δημοκρατία απέναντι στους νεοπραξικοπηματίες, την εθνική κυριαρχία απέναντι σε όσους καθηλώνουν την Ελλάδα σε ρόλο αποικίας χρέους.

– Λέμε ΝΑΙ στην αναγκαία νέα αφετηρία για την αναγέννηση της χώρας και την ανόρθωση της κοινωνίας.

– Λέμε ΝΑΙ για μια νέα εκκίνηση (νέων) κινημάτων.

– Ψηφίζουμε «ΟΧΙ» και επιμένουμε κινηματικά, όποιες κι’ αν είναι οι εξελίξεις…