Μετέωρα: Απαγόρευση της αναρρίχησης μετά από 50χρόνια; (photo+video)

Έκει στον Bριλησσό έχουν βαλθεί σε κάθε τους εξόρμηση να μας εντυπωσιάζουν ακόμα περισσότερο. Λίγες ημέρες πριν βρέθηκαν στα Μετέωρα και τα μέλη  της φυσιολατρικής κίνησης των Βριλησσίων όχι μόνο κατέγραψαν σε 25 μοναδικά “κλικ” το απαράμιλο φυσικό κάλλος του τοπίου, αλλά πλέον αναδεικνύουν και πολύ ενδιαφέροντα θέματα.

Tου Διαμαντή Παπαδόπουλου Γενικού Γραμματέα της φυσιολατρικής κίνησης «Βριλησσός».

Έγινε πέρσι στα Μετέωρα το Petzl Rocktrip,(event κορυφαίας εταιρείας ορειβατικού εξοπλισμού) παρά την άρνηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού  Συμβουλίου  να δώσει άδεια για τη διεξαγωγή του .

Από τις αρχές του 2014 το υπουργείο Πολιτισμού είχε εκφράσει την πρόθεση να αλλάξει την τρέχουσα νομοθεσία για την προστασία των Μετεώρων, έτσι ώστε να επιτρέπεται η αναρρίχηση μόνο σε όσους βράχους  δεν έχουν οπτική επαφή με ενεργές μονές ή κατάλοιπα μοναστηριών , δηλαδή τελικά το 80% από τους βράχους που σκαρφαλώνουμε σήμερα, μέτρο που θα σήμαινε πρακτικά το κλείσιμο του σημαντικότερου αναρριχητικού πεδίου της χώρας.
Η θεώρηση αύτη  της αναρρίχησης ως «απειλής» για την φύση και τα μνημεία των Μετεώρων αναστάτωσε  τους αναρριχητές και την τοπική κοινωνία της Καλαμπάκας , που αρνούνται  αυτή την  «κυριαρχία» των μοναστηριών επί του μοναδικού φυσικού τοπίου των Μετεώρων.

Φθορά στους βράχους επικαλείται η εφορία αρχαιοτήτων αλλά αν συγκρίνει κανείς  την καταστροφή που έχει προκαλέσει  η διάνοιξη δρόμων για την εξυπηρέτηση των μοναστηριών και των επισκεπτών τους, είναι σίγουρα μεγαλύτερη από τη «φθορά» που προκαλεί η αναρριχητική δραστηριότητα .

Και τι να πει κανείς για το πως διαχειρίζονται για χρόνια τα σκουπίδια οι εύπορες Μονές! Οι αναβάσεις στα γειτονικά βράχια και οι πεζοπορίες σε ανεξερεύνητες διαδρομές ανάμεσα τους,  αποκάλυψε μικρές χωματερές , τόνους από σκουπίδια (ακόμα και παλιά πλυντήρια , ηλεκ. κουζίνες κλπ) που από δεκαετίες  κατακρήμνιζαν  στο πίσω αθέατο μέρος των μοναστηριών. Το “αμάρτημα”  αποθανατίζεται από τις κορυφές των γειτονικών βράχων και είναι από την δεκαετία του 90 ένα από τα σημεία τριβής της αναρριχητικής κοινότητας με τις Μονές.

Η πρώτη καταγεγραμμένη αναρρίχηση στα Μετέωρα είναι τον 14ο αι. μ. Χ., όταν  ο Σέρβος τσάρος Στέφανος Ντουσάν διέταξε τους στρατιώτες του να τοποθετήσουν στην κορυφή του βράχου του Αγίου Πνεύματος  ένα μεταλλικό σταυρό διαστάσεων 1,80×0,80 cm. Η ανάβαση αυτή  στο βράχο του Αγίου Πνεύματος  είναι ενα απαιτητικό  σκαρφάλωμα  (τουλάχιστον V+ βαθμού δυσκολίας). Ο σταυρός που σήμερα φυλάσσεται στην Ι. Μ. Βαρλααμ ,  κατέβηκε απο τον βράχο  το 1975 με ελικόπτερο. Οι πρώτες αναρριχήσεις στους νεότερους χρόνους γίνονται κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, όταν επίλεκτοι γερμανοί αλπινιστές αναρριχήθηκαν στο βράχο Αγιά .

Στα τέλη της δεκαετίας του 70 φτάνουν στα Μετέωρα  δύο έμπειροι Γερμανοί (Σάξονες) αναρριχητές, οι  Dietrich Hasse και Heinz-Lothar Stutte . Η αναρριχητική τους ικανότητα αλλά και η ομοιότητα του κροκαλοπαγούς πετρώματος των Μετεώρων με αυτό των βράχων της Σαξονίας κοντά στον ποταμό Elbe , βοηθά να ανοίξουν γρήγορα  μεγάλο αριθμό αναρριχητών διαδρομών. Μέσα λοιπόν σε μία δεκαετία (1975 -1985) γίνονται  εξ αρχής περισσότερες από 200 διαδρομές σε 100 και πλέον βράχους των Μετεώρων , γεγονός εξαιρετικά δύσκολο μιας και η προσπάθεια γίνεται  σχεδόν αποκλειστικά  κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών τους διακοπών !

Στο τέλος της δεκαετίας του 80 εκδίδεται ο πρώτος σημαντικός αναρριχητικός οδηγός των Μετεώρων . Σε αυτό το βιβλίο αλλά και σε όλα όσα θα ακολουθήσουν  επισημάνεται  ότι δεν σκαρφαλώνουμε σε βράχους που φέρουν κατοικημένα μοναστήρια στην κορυφή τους , δέσμευση που ανέλαβαν από την αρχή οι Γερμανοί αναρριχητές,  όταν το 1976 αναζήτησαν   από κρατικής και εκκλησιαστικής πλευράς την άδεια για αναρρίχηση στα Μετέωρα. Επίσης οι ίδιοι ονομάζουν βράχια και διαδρομές με ονόματα από την ορθοδοξία και από τα τοπωνύμια της περιοχής.

Τα καλά νέα σύντομα διαδίδονται ! Γερμανοί και Αυστριακοί αναρριχητές ιδρύουν στην Αυστρία το “Μeteora Climbing Fun Club” .

• Το 1986, εκδίδεται ο δεύτερος αναρριχητικός οδηγός.
• Την επόμενη χρονιά  διοργανώνεται στη σκιά των βράχων (Καστράκι)  η 1η πανευρωπαϊκή αναρριχητική συνάντηση, με τη συμμετοχή όλων των κορυφαίων αναρριχητών της εποχής.
• Η δεκαετία του 90 είναι η χρυσή εποχή για το οργανωμένο πλέον αναρριχητικό πεδίο των Μετέωρων,  που γίνεται παγκόσμιος ορειβατικός  προορισμός.
• Το 2006 οι αναρριχητικές διαδρομές στα Μετέωρα ξεπερνούν συνολικά τις 700 και ο Hasse κατοικεί πλέον στην Καλαμπάκα όπου και ανακηρύσσεται επίτιμος δημότης.
• Παράλληλα η παρουσία εδώ των σημαντικότερων αναρριχητών , παρακινεί απο την δεκαετία του 80,  τους έλληνες ορειβάτες να σκαρφαλώσουν  στα Μετέωρα. Γρήγορα αναπτύσσεται  μεγάλη δράση Ελλήνων  αναρριχητών, δημιουργούνται τοπικοί ορειβατικοί σύλλογοι και μέσα σε λίγα χρόνια γεννούνται ντόπιοι αναρριχητές υψηλού επιπέδου.
• Το 2002 διοργανώνεται εδώ παγκόσμια συνάντηση  αναρρίχησης ενώ  από το 1993, κάθε Σεπτέμβριο, διοργανώνεται  η πανελλήνια αναρριχητική συνάντηση  ορειβατικών συλλόγων.

• Μετά το 2000 το Καστράκι (οικισμός κάτω από τα βράχια) , γίνεται το μοναδικό μέρος στην Ελλάδα με τέτοιας μορφής ανάπτυξη , με 5 ιδιαίτερα  camping που γεμίζουν από αναρριχητές και πεζοπόρους.

Τι συμβαίνει σήμερα

Η μειωμένη δραστηριότητα αναρριχητών για τα τελευταία  10 χρόνια , φαίνεται να επανακάμπτει μετά και από μεγάλα αφιερώματα στο διεθνή ειδικό τύπο , Eurosport και την προβολή από το Petzl RocTrip 2014.

Ταυτόχρονα κομμάτι αυτής της «πίτας» του αναρριχητικού τουρισμού παίρνει  το σχετικά νεότερο αναρριχητικό πεδίο της Καλύμνου , σύγχρονο Ευρωπαϊκό παράδειγμα  ανάπτυξης εναλλακτικού τουρισμού.

Στην Καλαμπάκα  η τοπική κοινότητα αναγνωρίζει  τα οφέλη από το αναρριχητικό πεδίο , με αθόρυβη και μακρόχρονη δουλειά Ελλήνων και ξένων. Υπήρξαν δε αντιδράσεις και δημοσιεύματα για τον «διωγμό των καλών αναρριχητών  την ώρα της κρίσης» γιατί όλοι γνωρίζουν ότι αυτοί οι «τρελαμένοι» που τραβιούνται στα βράχια και περισσότερες μέρες θα μείνουν και λεφτά θα αφήσουν στον τόπο.
Όμως όπως συνήθως η τοπική κοινωνία αδυνατεί  να τα βάλει με τις πανίσχυρες Μόνες.

Ξεκάθαρο είναι πάντως σε όλους ότι για γέλια είναι το  επιχείρημα του υπουργείου και των Μονών  «περί προστασίας της μοναχικής ζωής» από την αναρριχητική δράση . Γιατί η μοναχική ζωή στα Μετέωρα σήμερα μόνο για τον απομονωτισμό της δεν διακρίνεται !  Οι μονές  λειτουργούν με ωράριο σαν μουσεία και  οι χιλιάδες  επισκέψεις δεν  έχουν χαρακτήρα αντίστοιχο με αυτόν του Άγιου – Όρους.

Αν ψάξει κανείς σήμερα το θέμα στο διαδίκτυο μάλλον μπερδεύεται με την απαγόρευση, τους φύλακες   , την εφορία αρχαιοτήτων  κλπ

Τα σκαρφαλώματα συνεχίζονται κανονικά . Τώρα για το μέλλον διοργανώσεων  πανελληνίων και παγκοσμίων που προβάλλουν και τον τόπο και το άθλημα , θα πρέπει να ξυπνήσει  η ορειβατική κοινότητα και η ομοσπονδία και να αντιδράσουν οργανωμένα .

Για να καταλάβουν οι διοικούντες ότι η αναρρίχηση  στα Μετέωρα  μπορεί  να συνυπάρχει  με τα μοναστήρια, γιατί ουδέποτε υπήρξαν καταγγελίες για φθορές από αναρριχητές.

Γιατί  θέλουμε να συνεχίζουμε να σκαρφαλώνουμε σε αυτά τα μαγικά βράχια !

Γιατί όπως λέει κ ενας φίλος …

μέχρι… τη Δευτέρα Παρουσία θα σκαρφαλώνουμε!!!

Η πρόσφατη εκδρομή του Βριλησσού στα Μετέωρα

Στην εξόρμηση του συλλόγου συμμετείχαν 7 αναρριχητές, που σκαρφάλωσαν στην Ντούμπιανη και το Δισκοπότηρο, και 15 φωτογράφοι  του photo group therapy του Βριλησσού . Η φωτογραφική ομάδα του συλλόγου, συνεχίζει για 7^η χρονιά  την «θεραπεία» με συναντήσεις, μαθήματα φωτογραφίας , κάθε Δευτέρα στις 20:00 στα γραφεία του Βριλησσού στο πάρκο Τρίτση στα Βριλήσσια.

Μαζί με τους αναρριχητές ήταν ο οδηγός βουνού και εκπαιδευτής της ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας  Αναρρίχησης, Σταύρος Μωραϊτίνης, ενώ με το photo group ο δάσκαλος της ομάδος Φώτης Μήτσης  – κινηματογραφιστής.

Δείτε εδώ τις καταπληκτικές φωτογραφίες της ομάδας.