Θύελλα αντιδράσεων για το εξώδικο που αφορά το γήπεδο στη Δωδεκανήσου!

Θύελλα ανιδράσεων έχει πρoκαλέσει η αποκάλυψη του Vrilissianews για το εξώδικο που απέστειλαν 13 περίοικοι στον δήμο Βριλησσίων και αφορά το γήπεδο στην οδό Δωδεκαννήσου. Η ιστοσελίδα μας έχει δεχθεί δεκάδες σχόλια από αγανακτισμένους συμπολίτες μας, που στην πλειοψηφία τους ζητούν ο χώρος να παραμείνει ως έχει, για να μπορούν τα παιδιά της πόλης μας να αθλούνται.  Διαβάστε μερικά από τα πλέον χαρακτηριστικά σχόλια των αναγνωστών μας, αλλά και την αντίδραση του προέδρου του ΕΣΝ Βριλησσίων Δημήτρη Κοτσιώνη.

«Προσπαθούμε με πολύ κόπο να δώσουμε ερεθίσματα στα παιδιά μας για ν’ ασχοληθούν με τον αθλητισμό και για υγεία τους αλλά και να βρίσκουν αυτές τις διεξόδους και όχι άλλες πιο επικίνδυνες!! Είναι λυπηρό να υπάρχουν συμπολίτες μας που να σκέφτονται με αυτό τον τρόπο (χαρακτηριστικο των καιρών μας”ο καθένας τον εαυτό του”) και είναι πιο λυπηρό η δημοτική αρχή να βρίσκει ότι πρέπει να λύσει έναν γόρδιο δεσμό…. που δεν υπάρχει. Πότε επιτέλους θα λειτουργήσουμε σαν Ευρωπαίοι ?»

«Ειμαι αθλητης στην ομάδα χάντμπολ των Βριλησσίων και προπονούμαι στο γήπεδο αυτό πάρα πολλά χρόνια ακόμη και κατόπιν δύσκολων καιρικών συνθηκών το γήπεδο λειτουργούσε κανονικά  και χωρίς να προξενεί κανένα πρόβλημα. Επομένως μου είναι πολύ δύσκολο να καταλάβω πως κάποιοι κάτοικοι της περιοχής θέλουν αυτόν τον χώρο άθλησης τόσων παιδιών κλειστό».

«Είναι παράλογο να υπάρχουν άνθρωποι που ζητούν να φύγουν οι αθλητικές δραστηριότητες από το γήπεδο. Είναι γνωστό σε όλον τον πλανήτη ότι ο αθλητισμός προλαβαίνει, γιατρεύει, παιδεύει, ενώνει, ψυχαγωγεί, εμψυχώνει, διαπλάθει, μικρούς και μεγάλους, και σήμερα ιδιαίτερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή ένας χώρος αθλητισμού πρέπει να προστατεύεται κι όχι να ενοχοποιείται για οτιδήποτε. Σίγουρα θα βρεθεί κάποιος άλλος χώρος για παιδική χαρά και σίγουρα ο Δήμος δεν θα λυγίσει σε πιέσεις χωρίς περιεχόμενο. Οφείλει κατά τη γνώμη μου».

«Ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Νέων Βριλησσίων μέσα σε αυτό το μικρό γηπεδάκι με ήλιο, με βροχή, με χιόνι μεγάλωσε πολλές γενιές αθλητών που πήραν πρωταθλήματα, κύπελλα, πανελλήνιες διακρίσεις και πάνω απο όλα ήθος και αρχές. Κλείνοντας τα αθλητικά πάρκα που είναι πολύ λίγα στο δήμο μας στέλνουμε την νεολαία μας σε άλλες “ενασχολήσεις”, αυτό θέλετε; Αν υπήρχε σχολείο δίπλα απο το σπίτι τους θα απαιτούσαν να το κλείσουν!!!! Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΣ ΤΟΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!!!!!!»

«Άλλη μία φορά οι νεόπλουτοι των Βριλησσίων σκέφτονται τα φράγκα τους από τα παιδιά. Το γήπεδο υπάρχει πάρα πολλά χρόνια . Εκεί μεγαλώσανε και παίξανε εκατοντάδες παιδιά των Βριλησσίων. Εκεί προπονήθηκαν παίχτες που μετά παίξανε σε εθνικές ομάδες και στο εξωτερικό. Εκεί πολλοί από εμάς έχουμε τις ωραιότερες παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις. Εκεί παίζουν τώρα τα παιδιά μας. Αλλά κάποιοι ενοχλούνται. Τους ενοχλούν οι παιδικές φωνές. Κακομοίρηδες γεννήθηκαν κακομοίρηδες θα πεθάνουν. Θα μας βρουν απέναντι….»

«Όταν επίσης ένας εκ των κυρίων συνυπογράφει στα εξώδικα διότι “ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΧΑΡΑΣ και ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ αδυνατώ να πουλήσω το διαμέρισμά μου”. Είναι επιχειρήματα αυτά; Έχετε παιδιά κύριοι; Ζούμε σε μία από τις ομορφότερες συνοικίες της Αθήνας και μας ενοχλούν τα παιδιά και η παρουσία τους;»

«Αφήστε τα παιδιά να ασχολουνται με τον αθλητισμο!! Δώστε κι άλλο χώρο για τα αθλήματα ειναι το σημαντικότερο εφόδιο για τα παιδιά! Έλεος με τους εγωιστές βριλησσιώτες!!!»

Δ. Κοτσιώνης: Αφήστε τα παιδιά να βρουν διέξοδο στον Αθλητισμό

Δεν θα ήθελα να σχολιάσω τους “νομικούς” ισχυρισμούς των 13 “ενοχλουμένων”, αλλά να αναφερθώ στην ανθρώπινη διάσταση του ζητήματος. Με την επιστολή εξωδίκου, στηριζόμενη στην εγκεκριμένη τροποποίηση του Ρυμοτομικού Σχεδίου της πόλης το 1979, όπου ο χώρος είναι χαρακτηρισμένος “παιδική χαρά”, ζητούν να σταματήσουν να γυμνάζονται – παίζουν – διασκεδάζουν μικρά παιδιά, χωρίς να ενδιαφέρονται για την τύχη τους. Σε μια σύγχρονη πόλη, που οι “αλάνες” – ανοικτοί χώροι – γήπεδα δεν υπάρχουν λόγω της ανέγερσης πολυκατοικιών και οικιών, τα παιδιά μας, τα παιδιά των διπλανών μας να μην μπορούν να αθληθούν, να παίξουν και να τα “κλειδώνουμε” στους υπολογιστές και στην τηλεόραση. Αν ήταν τα δικά τους παιδιά σε αυτή την τρυφερή ηλικία, που η μόνη διέξοδος από την πιεστική μόρφωση (σχολείο, ιδιαίτερα, ξένες γλώσσες) ήταν το παιχνίδι και η διασκέδαση, θα ήθελα να γνώριζα τι θα έκαναν ;
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από “νομικούς” ισχυρισμούς και ας είμαστε τουλάχιστον “ανθρώπινοι”. Η αξία του κάθε ακινήτου ή διαμερισματός, δεν είναι επιχείρημα που να μπορέσει να σταθεί απέναντι στα μικρά παιδιά. Ποια “οικιακή γαλήνη” επηρεάζεται, όταν το καλοκαίρι η “φασαρία” από την παιδική χαρά, είναι αρκετά μεγάλη και τον χειμώνα, τα παράθυρα λόγου κρύου είναι κλειστά και δεν ακούγεται θόρυβος. Πως θα αισθανθούν οι 13, όταν τα παιδιά τους κοιτάξουν κατάματα και τους ρωτήσουν, γιατί πρέπει για αντιδικίες ενηλίκων να είναι αυτά τα “θύματα”. Πως δέχονται “άθελα” τους, να περνάνε τέτοια “καιροσκοπικά” μηνύματα στα μικρά παιδιά ; Πιθανόν να ταυτίζονται με την άποψη “εγώ να είμαι καλά και δεν με ενδιαφέρει ο συνάνθρωπός μου”. Εδώ όμως η Δημοτική αρχή και ο Δήμαρχος της πόλης μας, θα πρέπει να υπερασπιστεί με μεγαλύτερο σθένος, την άθληση των μικρών παιδιών, σε χώρους που μπορούν να αθληθούν. Αν το πρόβλημα των 13, είναι το Ρυμοτομικό Σχέδιο του 1979, ας τροποποιηθεί ξανά το 2015.
Κλείνοντας θα έλεγα στους 13 (παράξενος σημειολογικά αριθμός), ότι χίλιες φορές ένας “ελεγχόμενος χώρος”, παρά ένας “μη ελεγχόμενος χώρος”.
Οι υπόλοιποι “γείτονες” δεν ενοχλούνται ; Δεν αλλοιώνεται η χρηματική αξία του διαμερίσματος και του σπιτιού του. Δεν ταράζεται η “οικιακή γαλήνη” τους ; Μήπως εντέλει έχουν περισσότερη ΑΓΑΠΗ προς τα μικρά παιδιά , κάτι που καθημερινά τους το δείχνουν.
Κοτσιώνης Δημήτριος, Άνθρωπος – Πατέρας – Χαντμπολίστας – Πρόεδρος Ε.Σ.Ν. Βριλησσιων.